(Zich) Verlaten (Op) – Zich Toevertrouwen Aan

Onder de letter V zien we dat het geloof een ‘(zich) verlaten (op)’ genoemd wordt. Psalm 10:14: ‘Op U verlaat zich de arme’. De betekenis van het grondwoord komt overeen met wat ‘vertrouwen op’ wil uitdrukken, maar het wordt wel op verschillende manieren gebruikt.

Verkennen van de betekenis

a. Soms gebeurt dat in negatieve zin, als de mens van God afwijkt en hij zich niet laat leiden door de vreze Gods. Dan voelt hij zich niet afhankelijk van Gods hulp, van Zijn vertroostingen en Zijn raadgevingen. We zien dat dit ook - tot hun eigen schande - over Israël wordt geschreven; zij hadden immers de Heere, de Springader van het levende water, verlaten en zichzelf bakken uitgehouwen die geen water konden houden (zie Jer. 2:13 en 17).

b. Soms gebeurt dat ook in positieve zin, als de mens wordt opgewekt om alles buiten God te verlaten, daarvan af te zien en met zijn hele hart de Heere ‘aan te kleven’, zoals een gordel kleeft aan de lendenen van een man.

Soms geeft het grondwoord het doen en laten aan van iemand die onder lasten gebukt gaat, die beschaamd is door schuldbesef en zich geen raad meer weet. Hij laat dan zijn zaken aan een ander over en wacht een goede afloop ervan voor zichzelf af. Zo wordt het in onze tekst gebruikt om de werkzaamheden van Gods arme en verdrukte volk aan te geven ten aanzien van de Heere. Zij zijn zeer beschaamd en ontsteld, en weten geen raad met zichzelf. ‘Op U verlaat zich de arme’. Zo komt deze activiteit van het geloof overeen met een andere benaming van het geloof onder de letter W, namelijk het ‘wentelen van zijn weg op de Heere’, omdat de gelovige erop vertrouwt dat God het goed zal maken (zie Ps. 37:5). Daarom zullen we over deze beide zaken spreken onder de huidige benaming van een ‘zich verlaten op’ of vertrouwen op de Heere.

Wat de zaak zelf betreft, kunnen we vaststellen dat het ten aanzien van deze geloofsactiviteit over ware gelovigen gaat, die in moeite en tegenspoed verkeren vanwege de wreedheden van de goddelozen. Die laatsten houden niet op Gods ware kinderen allerlei kwaad aan te doen. Het is immers het lot van de rechtvaardigen dat de roede van de goddelozen vaak op hen neerkomt. Daarom worden Gods ware kinderen vaak omschreven met benamingen die uitdrukking geven aan de kleinheid, de nederigheid en de armoede van het volk van de Heere. En zo is het met alle namen die zij dragen. Zij zijn ‘armen’ en ‘nooddruftigen’. Die namen worden terecht op hen toegepast.

Wat hun uitwendige omstandigheden betreft, zijn de gelovigen voor het grootste deel arm. Er zijn weinig rijken - naar wereldse maatstaven - uitverkoren, want zoals het onmogelijk is dat een kemel door het oog van een naald gaat (zie Matth. 19:24), zo is het ook voor een rijke onmogelijk het Koninkrijk der hemelen binnen te gaan. Daarom zegt de apostel in 1 Korinthe 1:26-27: ‘Want gij ziet uw roeping, broeders, dat gij niet vele wijzen zijt naar het vlees, niet vele machtigen, niet vele edelen, maar het dwaze der wereld heeft God uitverkoren’. En de ervaring leert inderdaad dat Gods kinderen meer in eenvoudige huisjes dan in paleizen gevonden worden.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen