ds. A. Moerkerken

In de nacht van maandag op dinsdag 8 oktober is in zijn slaap overleden onze broeder ds. A. Moerkerken. Zijn overlijden mocht - door Gods genade in Christus Jezus - zijn als het sterven van Lazarus. Hij werd over het lijden heen gedragen in Abrahams schoot. Over het lijden heen, dat hem in de laatste jaren zo zwaar drukte. Nu is hij verlost van een lichaam der zonde en des doods, om aan te komen op de plaats waar niemand zegt: ‘Ik ben ziek’. Want het volk dat daar woont, heeft vergeving van ongerechtigheid ontvangen. Zo zien we hem na….

Het valt me om allerlei redenen moeilijk een terugblik te schrijven. Zijn afreizen grijpt me aan, omdat ik vele jaren zo dicht bij hem stond, veel met hem deelde en in de middellijke weg veel aan hem te danken heb. Toch wil ik graag deze laatste broederdienst aan hem bewijzen.

Nog heel recent, op zaterdag 14 september, is tijdens een bijeenkomst in de kerk van Capelle-West stilgestaan bij zijn vijftigjarig ambtsjubileum. Er waren weinig genodigden en weinig sprekers. Daarbij mocht ik ook aanwezig zijn, niet bedenkend dat zijn einde zo dichtbij zou zijn. Gezeten in zijn rolstoel, heeft onze broeder teruggeblikt op die vijftig ambtsjaren. Op een ontroerend gepaste manier was daarbij zijn uitgangspunt het laatste vers van Psalm 119: ‘Ik heb gedwaald als een verloren schaap; zoek Uw knecht, want Uw geboden heb ik niet vergeten’. Het was de tekst die ook boven de rouwkaart stond. Ik laat hem nu zelf aan het woord: ‘Dit is een bijna onbegrijpelijk woord. Immers, de dichter heeft in deze lange psalm gesproken van zijn liefde tot Gods Woord en Wet, en nu aan het einde, komen deze bijna ontnuchterende woorden ‘Ik heb gedwaald’. Tóch geeft dit precies weer wat er in mijn hart is, en wat ik graag wil zeggen. Heel mijn inmiddels lange leven is voor Gods aangezicht geweest één grote dwaalweg, en nog steeds! Maar telkens was daar weer het zoeken, het opzoeken van de Heere geweest. Was dát er niet geweest…’.

Met al zijn gaven en de grote betekenis die hij voor onze gemeenten mocht hebben, typeerde hem dit. Bij zijn 25-jarig ambtsjubileum hoorden we uit Psalm 27: ‘Gij zijt mijn Hulp geweest; begeef mij niet…’. Bij zijn veertigjarig jubileum beleed hij met Psalm 130: ‘Zo Gij, Heere, de ongerechtigheden gadeslaat, Heere, wie zal bestaan? Maar bij U…’. En onlangs dus dit woord uit Psalm 119. Broeder Moerkerken had geen stof om te roemen in zichzelf. Er was alle reden om diep te buigen in verootmoediging, om Gode de eer te geven. Want: ‘het was al wekenlang mijn verzuchting om iets van Gods goedheid en trouw te benoemen’. In die zin kunnen we dan ook het beste terugblikken op zijn dienstbare leven, Gode alleen de eer gevend! Want de eer van God woog op zijn hart. De liefde tot Gods Woord vervulde zijn ziel. Deze ernst en eerbied kenmerkte zijn onderwijs vanaf de kansel en aan de Boezemsingel. De grote zorgvuldigheid in het omgaan met Gods geïnspireerde Woord, als het enige fundament voor de bevinding, heeft hij aan zijn studenten overgedragen.

We kenden elkaar al sinds 1966, hoewel de contacten niet altijd even intensief waren. De dertien jaren in Nieuw-Beijerland zijn voor hemzelf en voor zijn gezin een goede tijd geweest. Hij moest naar Nieuw-Beijerland met: ‘Het is Sion, zeggen zij, niemand vraagt naar haar’. Daarom deed hij als 27-jarige intrede met ‘Zie, Ik, ja, Ik zal naar Mijn schapen vragen’. Hij moest naar Gouda. Daar was het niet gemakkelijk. In zijn gezin en in de gemeente kwamen grote zorgen. Hij scheen iets onaantastbaars te hebben, maar hij heeft er enorm onder geleden. Hoewel hij nooit sterk van gezondheid was, zijn daar de gezondheidszorgen vermeerderd. Slechts één voorbeeld: hij leed onder de lasterlijke voorstelling van ‘het stappenplan van Moerkerken’ en ‘de verrechtsing door de bloemboltheoloog’. Want het deed absoluut geen recht aan zijn integere intenties. Door zijn vervroegde emeritaat kreeg hij een plaats op de preekstoel van Capelle-West, dat hij heel terecht zijn ‘grote liefde‘ noemde. In de vriendenbundel ”Gij waart mijn hulp” heb ik een hoofdstuk gewijd aan zijn leven. Mogen we daarnaar verwijzen?

Zijn trouwe levensgezellin en gezin bevelen we van harte aan de grote Herder der schapen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen