De woestijnreis van een bijwoner

De eerste zes hoofdstukken zijn autobiografisch en vormen de kern. In zijn ‘Verantwoording’ merkt de samensteller van het boek, J. Hardeman, daarover op: ‘De blik die ds. Blok daarin de lezer gunt in zijn zieleleven (bekering, roeping en zending) had door derden niet geschreven kunnen worden’ (blz. 9).

Door zijn wijsheid en liefde heeft ds. M. Blok (1909-1961) veel voor zijn elf-jaarjongere broer betekend. Regelmatig was dan ook te horen: ‘Broer Marien zei….’, en dan kwam er een zinvolle uitspraak. Zoals: ‘Dingen die bijzonder beginnen, eindigen bijzonder’. Of: ‘Eerst de prediking, dan de catechisaties, daarna de ernstige zieken en bijzondere moeilijkheden in de gemeente, en dan - als er nog gelegenheid en kracht is - andere zaken’.

Treffend is de brief op bladzijde 62 waarin ds. M. Blok aan zijn broer met enkele zinnen veel onderwijs geeft. Hoe groot het ook is als de weg der zaligheid ruim ontsloten wordt, toch: ‘Hoewel ik merk dat u veel buiten u ziet in Christus. (...) Hij moet uw Deel worden en u moet door Hem met God verzoend worden. O, dat uw ziel geen rust vinde voordat u Zijn eigendom geworden zijt’ (juni 1948). Wat een zegen als er zo met je in liefde wordt omgegaan! Het heeft de bloedband en genadeband alleen maar versterkt.

Roeping tot het ambt

Treffend is ook hoe eerlijk ds. M. Blok handelde toen zijn broer hem schreef dat hij zich geroepen wist tot het predikambt. Er kwam geen briefje terug. Merkwaardig. Toen hij enige tijd later na een weekdienst zijn broer een hand ging geven in de consistorie, stond ds. M. Blok op en zei: ‘Die jongen heeft me een brief geschreven, maar dat is mijn zaak niet, het is jullie zaak’. Hij nam afscheid en vertrok. ‘Daar zat ik!’, lezen we. ‘Toen moest ik vertellen’ (blz. 71).

Vanaf hoofdstuk zes volgt een voornamelijk biografisch deel waarin een aantal personen aan het woord komen, doorvlochten met herinneringen waarover ds. Blok in zijn boeken heeft geschreven. Het is als een omlijsting die een schilderij accentueert. Het belicht vanuit verschillende invalshoeken zijn persoon, de plaats die hij had in het hart van Gods kinderen en zijn vele werk op allerlei terrein van het kerkelijke leven. En natuurlijk zijn ambtelijke dienst in Dirksland, Capelle aan den IJssel en Kootwijkerbroek. Overigens werd ds. P. Blok in zijn laatste gemeente niet bevestigd in het kerkgebouw te Kootwijkerbroek (zie fotobijschrift blz. 177), maar in het kerkgebouw van onze gemeente te Barneveld.

Zolang het dag was

De oude vrouw Ruit - ze is ruim 94 jaar geworden - zei tegen hem: ‘Vraag maar niet om oud te worden’ (blz. 132). Ze kende de smarten van het meedragen van een lichaam der zonde en des doods. Het is anders gegaan, onze vriend en broeder is 99 jaar geworden. Zijn verstand en geheugen bleven helder en hij heeft gewerkt zolang het dag was. Hij schreef veel en graag. Ook mocht hij tot op hoge leeftijd Gods Woord verkondigen - zijn laatste preek hield hij toen hij 97 was.

We lezen op bladzijde 326: ‘Na vijf en vijftig jaar is de ervaring dat wij slechts zeer weinig van Gods Woord weten’. En op bladzijde 369: ‘Er is vaak meer een uitzien dan een opzien. In dat opzicht kijk ik soms liever vooruit dan terug. Want je komt wel aan de weet dat je hele leven één grote aanklacht tegen God is geweest: Ik ellendig mens. En toch: Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Verder heb ik nooit kunnen komen. De kerk eindigt in een hoopje scherven. We eindigen als een verliezer, om te ontdekken dat de winst aan de andere kant ligt’.

Er zijn veel herinneringen. Er ging geen week voorbij of we spraken elkaar. Veel is ons ontvallen, maar er is één Vriend Die te allen tijde liefheeft, een Broeder Die in de benauwdheid wordt geboren. Ds. Blok was een mens van gelijke bewegingen als ieder ander, als wij. Maar (en dan gaat het over Gods soeverein welbehagen in Christus) hij is uit genade zalig geworden. Hem is barmhartigheid geschied.

Het pit en merg van een goede levensbeschrijving is: God op het hoogst verhoogd, de zondaar op het diepst vernederd en Christus verheerlijkt. Dan heeft het zout in zichzelf. Déze levensbeschrijving wijst echter ook op een andere zaak, namelijk naar al wat onze geliefde broeder, naar de wijsheid die hem gegeven was, geschreven heeft. Noch hij die plant is iets, noch hij die natmaakt, maar God Die de wasdom geeft. ‘En die plant en die natmaakt zijn één; maar een iegelijk zal zijn loon ontvangen naar zijn arbeid’ (1 Kor. 3:8). Wie deze (auto)biografie leest, doet goed. Wie zijn preken en meditaties leest doet beter.

N.a.v. ”De woestijnreis van een bijwoner; leven en werk van ds. P. Blok”; uitg. Gebr. Koster; 491 blz.; (tweede druk), € 37,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen