Toch het Evangelie

Deze gedachtestroom kwam op gang door de gruwelijke openingsceremonie van de Olympische Spelen, eind vorige maand. Moeten we het daar nu over hebben in onze Saambinder? Ja, toch wel, alleen al om ons wakker te schudden.

Muurschildering

Nog voor de Reformatie, in de jaren 1495 tot 1498, werkte Leonardo da Vinci aan een enorme muurschildering, een fresco, in het dominicanerklooster Santa Maria delle Grazie in Milaan. De titel van dit wereldberoemde kunstwerk is “Het laatste avondmaal” en gaat over Johannes 13, als de Heere Jezus juist heeft aangekondigd dat één van Zijn discipelen Hem zal verraden.

Zeker, in onze gereformeerde traditie is een afbeelding van de Heere Jezus niet gebruikelijk. In de rooms-katholieke traditie lag dat heel anders. Aan het eind van de vijftiende eeuw konden de meeste mensen niet lezen. De boekdrukkunst was wel uitgevonden, maar het bezit van boeken was nog niet algemeen. Kunst in kerken en kloosters werd dan ook gezien als de boeken der leken.

Hoe het ook zij, het heeft de organisatoren van de Olympische Spelen goed gedacht om dit wereldberoemde schilderij na te spelen, en wel op gruwelijke wijze, met zogenoemde drag queens, een transgendermodel, en noem maar op. Om de tolerantie te vieren.

Kritiek

Het was opmerkelijk dat als eerste de Franse Rooms-Katholieke Kerk scherp reageerde. In een gezamenlijke verklaring gaven de Franse bisschoppen aan het diep te betreuren dat het christendom werd bespot en belachelijk gemaakt. Wereldwijd was er ook kritiek van politici. In Nederland reageerden Geert Wilders (PVV) en Ulysse Ellian (VVD) door te stellen dat men Mohammed of de Koran niet zo zou durven bespotten. Don Ceder (ChristenUnie) legde de link met vervolgde christenen en SGP’ers schreven op social media: ‘Gods grote en goede Naam wordt hiermee onteerd tot groot verdriet van christenen. Excuses zouden wel het minste zijn’. De organisatoren gaven echter aan dat het niet de bedoeling was geweest om te kwetsen. Pas nadat de kritiek aanzwol en er zelfs belangrijke bedrijven hun reclames introkken, werden er excuses gemaakt door het organiserend comité. En dat was natuurlijk weer tegen het zere been van de artiesten. Die waren er om de diversiteit te vieren. Daarvoor moet alles wijken.

Groen van Prinsterer

De wereld draait door. Dat zou de conclusie kunnen zijn. Blijkbaar kan niets ons remmen, hollend naar de afgrond van ons eigen gelijk, van onze diversiteit, van onze vrijheid. Daarvoor mag alles op zijn kop. We noemen dat wel een revolutie, een omwenteling. Revolutie heeft vele gedaanten, politiek, cultureel, maatschappelijk, persoonlijk. Radicale veranderingen zijn er op alle terreinen.

De vraag is wat het antwoord daarop is van ons als christenen. Hoe reageren we op doorgeslagen acties die het christendom raken en waardoor de Naam van Christus wordt aangetast? Door maar niets te doen, want het raakt ons (nog) niet persoonlijk? Door maar stilletjes te wachten tot het weer overwaait?

Misschien wordt op zo’n moment meer dan ooit duidelijk wat eens Groen van Prinsterer stelde tegenover de politieke omwentelingen. Zijn stelling was kort en bondig: Tegen de revolutie het Evangelie!

Daar, in het Evangelie, ligt immers de kracht van het christendom! Beter gezegd, daarin ligt het hart van de christen. Het beste wapen tegen de verwording in politiek, cultuur en maatschappij, juist als de Naam van Christus wordt aangetast, is het Evangelie van Jezus Christus en Die gekruisigd. Dat mag en moet uitgedragen worden tegen alle revoluties in. Toch het Evangelie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen