Och en ach

Vindplaatsen

De vraag moet inderdaad altijd zijn of we dit taalgebruik in Gods Woord tegenkomen. Dat blijkt zeker zo te zijn. Wel moeten we er onmiddellijk aan toevoegen dat we het niet vinden op elke bladzijde en in elk hoofdstuk…

Enkele bekende vindplaatsen uit de Bijbel willen we hier noemen. We horen de vader aller gelovigen, Abraham, spreken tot de Heere: ‘Och, dat Ismaël mocht leven voor Uw aangezicht!’ (Gen. 17:18). Eeuwen later horen we de man Gods, Mozes, zuchten: ‘Och, of al het volk des HEEREN profeten waren, dat de HEERE Zijn Geest over hen gave!’ (Num. 11:29b). En de latere leidsman van Israël, Jozua, bidt na de vreselijke slag bij Ai: ‘Ach Heere HEERE, waarom hebt Gij dit volk door de Jordaan ooit doen gaan, om ons te geven in de hand der Amorieten, om ons te verderven? Och, dat wij toch tevreden geweest en gebleven waren aan gene zijde der Jordaan! Och Heere, wat zal ik zeggen, nademaal dat Israël voor het aangezicht zijner vijanden den nek gekeerd heeft?’ (Joz. 7:7,8).

Bij Jesaja lezen we dat andere gebed: ‘Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt, dat de bergen van Uw aangezicht vervloten’ (Jes. 64:1). In Psalm 81 spreekt God de Vader: ‘Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israël in Mijn wegen gewandeld had!’ (Ps. 81:14). En God de Zoon spreekt tot het onbekeerlijke Jeruzalem: ‘Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient!’ (Luk. 19:42a).

Verootmoediging

Er valt natuurlijk nog veel méér te zeggen over de achtergrond van dit taalgebruik bij de genoemde Schriftplaatsen. Het is niet in elke vindplaats van Gods Woord dat we kinderen van God aantreffen die vanuit een levende uitgang naar de hemel spreken. Wee degene die zich met deze woorden wil verschuilen achter een vrome wens, zonder het staan naar waarachtige bekering.

Maar eenvoudige vromen kennen dit spraakgebruik waaruit diepe verootmoediging voor de heilige God spreekt. Het grote wonder van genade - oprecht begeerd door een arme, rechteloze zondaar of zondares - klinkt erin door.

Ten slotte, wie de ‘Biddagpreken’ van ds. Th. van der Groe (1705-1784) leest of ‘Soliloquium’ van ds. W. Teellinck (1579-1629) komt dit taalgebruik veelvuldig tegen.

En, lezer(es), herkent u zich in onderstaand gedicht van ds. L.C.G. Ledeboer (1808-1863)?

Wie heeft het beste pad verkoren?

Wier hart en oren zijn doorboord,

Die naar des Herders stemme horen,

En wand’len naar des Heeren Woord.

Mocht gij de lusten in mij doden.

En doen ontvlieden boze paan.

En tot Uw schoot mij doen gevloden.

Mij aan Uw leiband steeds doen gaan!

Och! mocht de Heer' in mij regeren.

En doden alle boze lust;

Ach! was naar Jezus mijn begeren.

Dan vond ik voor mijn harte rust.

Och! mocht ik alle paan ontvlieden.

Waar mij de boze vijand trekt.

En Jezus 't onkruid uit mij wieden.

Met Zijn gerechtigheid bedekt.

Mocht ik de zonden meer bestrijden.

En overwinnen in Gods kracht.

Mijn ziel en lichaam Jezus wijden.

En steunen op Zijn sterkte en macht!

Heb jij/hebt u ook een vraag?

Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie. Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder. Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen