Een wonderlijke klacht

Het volk van Jeruzalem wordt hier ‘de dochter Sions’ genoemd. ‘Het volk van Jeruzalem was de Heere zo dierbaar als een dochter voor haar ouders is’, schrijven onze kanttekenaren. Is dat geen ondoorgrondelijk wonder dat de Heere Zich verlustigt in Jeruzalem? Dat Hij haar bemind heeft van eeuwigheid? Meer nog, Hij maakt Zijn liefde ook aan haar bekend. Hij geeft haar een troetelnaam: dochter Sions. Daarmee zegt de Heere tot haar: U bent Mijn beminde, Mijn dochter, Mijn lieveling, Mijn troetelkind.

Weet u daar ook van? Bent u door de Heere in een eenzijdige liefde ooit zo opgezocht? Zijn spreken is onvergetelijk. Het kan zijn dat u daar niet van weet. Onbekeerden kennen deze liefde niet. Zie dan eens op deze onverdiende liefde die de Heere aan Sions dochter betoont en smeek of u ook een voorwerp van Zijn liefde mag zijn. Uit vrije genade. Het wonder van de opzoekende liefde Gods is zo groot, daar zal een eeuwigheid voor nodig zijn om dat wonder uit te wonderen en de Heere over dat wonder groot te maken.

Het is onbevattelijk wanneer de Heere tot een mens spreekt: ‘Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde’ (Jer. 31:3). Een liefde der eeuwigheid, staat er letterlijk. De Heere heeft in de eeuwigheid gedachten der liefde over Sion gehad. Deze gedachten duren tot in eeuwigheid, en zijn op recht gegrond. Als de Heere die liefde uitlaat aan een mens, hem opzoekt en hem Zijn liefde doet smaken, dan zijn dat tijden dat de ziel denkt dat het nooit weer anders zal worden. Dat ze altijd zal wandelen in Zijn liefde.

Maar het is zo anders geworden voor de dochter Sions. Jeremia uit zijn klacht: Hoe heeft de Heere de dochter Sions in Zijn toorn bewolkt! De kanttekening zegt: ‘Of: met een wolk bedekt. De zin is: In de plaats waar God de Heere eertijds Zijn volk met een dikke wolk ten goede bedekt heeft, daar bedekt Hij hen nu met een dikke wolk van menigerlei ellende’. Jeremia klaagt over Gods slaande hand.

Een Vaderlijke kastijding

Jeremia’s bange vraag is hoe het toch zover heeft kunnen komen. De hoofdstukken een, twee en vier van het Bijbelboek Klaagliederen beginnen allemaal met het Hebreeuwse woordje ‘Echa’. Dat betekent ‘Ach’. In de Hebreeuwse Bijbel is het zelfs de naam van het boek Klaagliederen. ‘Echa’ kan ook wel vertaald worden als een vraag van verwondering of verbijstering. ‘Ach, hoe zit die stad zo eenzaam, die vol volk was’? (Klaagl. 1:1). Zo ook in onze tekst: Ach, hoe is het mogelijk? Zij die de verlustiging van de Heere was? Zij die vertroeteld was door de Heere, die door Hem bemind en afgezonderd was, ze leeft nu onder Zijn toorn, onder Zijn heilig ongenoegen.

Jeremia zingt een rouwklacht over de ondergang van de stad Jeruzalem. Hij heeft daarover veel klaagliederen gezongen. Hij heeft de ondergang van het volk moeten profeteren. Hij heeft daar zelf ook persoonlijk onder geleden: ‘Och dat mijn hoofd water ware en mijn ogen een springader van tranen’ (Jer. 9:1). Die klacht is Gods knechten ook niet vreemd bij het zien van de donkere wolk die de kerk en de gemeenten zo overdekt. Hoe het zover heeft kunnen komen bij de dochter Sions? In zijn Klaaglied zingt Jeremia ervan: ‘Wat getuigen zal ik u brengen, wat zal ik bij u vergelijken, gij dochter Jeruzalems? Wat zal ik bij u vergelijken, dat ik u trooste, gij jonkvrouw, dochter Sions? Want uw breuk is zo groot als de zee, wie kan u helen’? (vers 13).

Er was een breuk gekomen tussen de Heere en de dochter Sions. Een zeer smartelijke breuk, die zo groot was als de zee. Jeremia was eronder verbroken (Jer. 8:21). Jeruzalem had de Heere (opnieuw) verlaten, dagen zonder getal. Het aangrijpende daarbij was dat de profeten aan Jeruzalem haar ongerechtigheid niet hebben bekendgemaakt (vers 14). Een zeer ernstig verzuim. Nu is de Heere vertoornd over de dochter Sions vanwege haar zonden en haar menigvuldige overtredingen.

U vraagt misschien: Is Gods liefde voor de dochter Sions dan geen eeuwige liefde? Ja, dat is zij zeker. Maar hoe kan dat dan? Heeft u zich er weleens over verwonderd hoe het kan dat de Heere Zijn toorn over Zijn beminde Kerk uitlaat? De Heere geeft Zelf het antwoord aan Jeremia: In Mijn straffen ben Ik innerlijk bewogen als een Vader (Jer. 31:20). Dat maakt Zijn liefde nog wonderlijker: de toorn van God over Sion is een Vaderlijke kastijding. Zelfs Zijn kastijdingen komen voort uit Zijn liefde. ‘Zo wie Ik liefheb, die bestraf en kastijd Ik; wees dan ijverig en bekeer u’ (Hebr. 12:5-6; Openb. 3:19).

De breuk beweend

Die donkere wolk over de dochter Sions is de wolk van Gods bemoeienissen, opdat zij zou wederkeren. God wilde Zijn dochter terug. Maar die dochter kan niet terug, want zij kan de breuk niet helen. Ze zou verteerd worden onder Gods slaande hand. Zij gaat die breuk wel bewenen (Jer. 31:9). En nu was de liefde Gods zo groot dat Hij Zelf naar een middel, naar een Borg heeft gevraagd (Jer. 30:21). Die heeft Hij gevonden in Zijn eniggeboren Zoon. Over Hem heeft zich de volle, ongemengde toorn Gods ontlast in een rechterlijke kastijding, opdat Sion tot een dochter kon worden aangenomen. De ondankbaarheid en verlating van de dochter Sions heeft de liefde van God niet teniet gedaan, maar doen blinken. Het was Jeremia wonderlijk te moede: ‘Hoe heeft de Heere de dochter Sions in Zijn toorn bewolkt?’ Hij mocht zijn klacht bij het Hemelhof brengen. En terwijl hij klaagt, krijgt hij onderwijs in de liefde Gods. Hij mag zien dat de beminde dochter Sions onder de roede van Gods toorn veel gelukkiger is dan een wereld die aan zichzelf wordt overgegeven.

Klaagt u met Jeremia mee over Sion?

Hoe heeft de Heere de dochter Sions in Zijn toorn bewolkt!

Klaagliederen 2:1a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen