Uit: Het levenslied van Robert

Hij probeert Bijbelteksten in zijn gedachten te krijgen, troostrijke woorden, maar hij merkt dat hij meer teksten van Socrates en andere wijsgeren uit het hoofd kent. De jongens vallen in een onrustige slaap totdat het eerste vogellied hen wekt. De mist is opgetrokken en de zon schijnt weer! En met het optrekken van de mist en het schijnen van de zon verdwijnen Roberts bangheid en sombere gedachten. Ze herkennen het landschap weer en weten eindelijk veilig thuis te komen.

Bij de deur staan moeder en Elisa Robert bezorgd op te wachten. ‘Dit was echt een avontuur’, zegt hij vrolijk terwijl hij hen omhelst. ‘Bent u niet blij dat ik heelhuids weer thuis ben?’

Moeder zucht. ‘Zeker, Robert, maar wees toch voorzichtig! Ach, jij redt je wel, maar David…, het gaat niet goed met hem. Hij heeft kou gevat in Engeland en is gisteren ziek thuisgekomen’.

Met drie treden tegelijk rent Robert naar boven. David merkt niet dat zijn broer binnenkomt. Robert gaat stil aan zijn bed zitten totdat hij eindelijk zijn ogen opslaat. ‘Robert, ben je hier al lang?’ Davids stem klinkt mat.

‘Een half uur, David. Hoe voel je je nu? Je moet beter worden hoor!’

David glimlacht en schudt zijn hoofd. ’Ik denk dat ik niet beter word. Ik ben zo moe, zo moe… wil je mijn Bijbel pakken en er uit voorlezen, Robert? Jesaja 55, het twaalfde vers’, klinkt het zacht. Robert pakt meteen de Bijbel en begint te lezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen