Pastoraat bij autisme en huwelijk

We leven in een gebroken wereld. Dat wordt ook zichtbaar in huwelijksrelaties. Goede communicatie, wederzijds begrip en (h)erkenning zijn essentieel om een relatie aan te gaan en te onderhouden. Het gaat erom dat beide echtgenoten in staat zijn om de ander te steunen, te helpen én te versterken. Dit betreft niet alleen de relatie, maar ook de opvoeding van de kinderen.

Juist bij communicatie, wederzijds begrip en (h)erkenning kan er een probleem zijn als één van beide echtgenoten of beide echtgenoten een vorm van autisme heeft of hebben. Mensen met autisme hebben doorgaans meer moeite met de sociaal-communicatieve wederkerigheid en het begrijpen van elkaar. Hierdoor ontstaat vaak onbegrip en miscommunicatie. Het gevolg kan zijn dat zowel de persoon met autisme als de echtgeno(o)t(e) zich miskend voelt en het gevoel krijgt dat hij of zij de enige is die verantwoordelijk is voor de huwelijksrelatie én de opvoeding van de kinderen. Een stabiele omgeving heeft een positieve invloed op iemand met autisme. Daarnaast is iemand met een gemiddelde of hogere intelligentie in staat bepaalde problemen te compenseren. Bijvoorbeeld door te bedenken wat de gewenste of gebruikelijke omgangsvormen zijn. Een stabiele omgeving en een gemiddelde of hogere intelligentie zijn echter niet altijd voldoende om problemen te voorkomen.

In het pastoraat kan men te maken krijgen met een huwelijk waarin één van beiden of beiden autisme hebben. Daardoor worden in de huwelijksrelatie problemen ervaren. Elke situatie is specifiek. Vooropgesteld: het pastoraat is geen vorm van hulpverlening. Toch heeft een echtpaar waar deze problematiek speelt, behoefte aan pastoraal contact om raad en leiding te ontvangen.

Het is wenselijk dat er binnen de kerkelijke gemeente preventief aandacht is voor deze problematiek. Dat kan door zich daar bijtijds op te bezinnen. Echter, op het moment dat ambtsdragers geconfronteerd worden met huwelijksproblematiek, heeft een echtpaar doorgaans al een lange weg van zoeken naar oplossingen en hopen op verbetering afgelegd. De nood is daardoor soms zo groot dat één van beiden of beiden aangeven de situatie niet langer vol te houden. Hoe dan te handelen?

Helpende Handen heeft over deze problematiek een handreiking voor ambtsdragers geschreven. Die is op te vragen bij Inge van Hell via w.vanhell@helpendehanden.nl of Bart-Jan Noorlander via bj.noorlander@helpendehanden.nl Ook kan een consulent van Helpende Handen met u meedenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen