Groei aantal Messiasbelijdende Joden

Die groei verloopt drie keer sneller dan de bevolkingsgroei in Israël, volgens Goldberg. In de loop van twintig jaar verdriedubbelde het aantal Messiasbelijdende Joden, van 5.000 naar iets meer dan 15.000. Dit is een opvallend gegeven.

De ongeveer 280 gemeenten zijn verdeeld in huisgemeenten van maximaal twintig personen en kerkelijke gemeenten. Inhoudelijk is er sprake van een grote verscheidenheid. Goldberg spreekt van grote wonderen die God heeft gedaan. Wie zal ontkennen dat hier sprake is van een opmerkelijke groei? Daaraan zal ook bijdragen het feit dat de Messiasbelijdende Joden steeds meer als deel van de samenleving geaccepteerd worden in Israël.

Er zijn echter ook heel nationalistisch ingestelde Joden die opkomen voor een exclusief Joodse staat. Voor hen bevinden Messiasbelijdende Joden zich in hetzelfde kamp als de Arabieren of Palestijnse Arabieren. Voor hen zijn zij geen goede Joden, zelfs helemaal geen Joden. Al komen massale demonstraties zoals in het verleden in Arad de laatste tijd niet meer voor, toch lopen individuele Messiasbelijdende Joden nog regelmatig tegen moeilijkheden aan.

Zuiverheid

Wat de gemeenten gemeenschappelijk hebben, is dat ze de staat Israël zien als de vervulling van Bijbelse profetieën over het herstel van Israël in de eindtijd.

Daarmee houdt de overeenkomst grotendeels wel op. Er is verschil van opvatting over de positie van de voorganger, die van de oudsten, over de vrouw en het ambt, over het Heilig Avondmaal. Ook is er geen eenduidigheid als het gaat over de mate waarin typisch Joodse gebruiken een plaats moeten houden. Sommige gemeenten zien zichzelf als door en door Joods. Hun bijeenkomsten worden daarom ook wel synagogale bijeenkomsten genoemd.

Van de 280 gemeenten typeren tien tot twaalf gemeenten zich als kerk. Het overgrote deel noemt zichzelf Messiaanse gelovigen. Onder hen zijn gemeenten met een uitdrukkelijk charismatisch karakter.

Niet voor niets stelde dr. Menno Kalisher, voorganger van een Joods-Messiaanse gemeente in Jeruzalem, tijdens het congres dat de Messiaanse gemeenschap staat voor grote uitdagingen. De grootste uitdaging is wel hoe het gevaar te keren van de aantasting van de zuiverheid van de leer. Dat gevaar komt niet van buitenaf, maar van binnenuit. Daarbij is een belangrijke factor dat velen van de voorgangers maar weinig onderwijs hebben genoten. Daarin probeert het Israël College of the Bible in Nethanya te voorzien. De eerste generatie voor gangers had er naast het leiden van de gemeente nog een baan bij. Door de groei van de gemeenten kan dat in de meeste gevallen niet meer.

Gereformeerd

Gemeenten met een uitgesproken gereformeerd karakter kom je niet zoveel tegen. Dat zijn er acht. Het zijn gemeenten met ‘reformed pastors’, voorgangers die zich herkennen in de gereformeerde leer.

Dat wil nog niet zeggen dat alle individuele gemeenteleden zichzelf ook als gereformeerd zien. Velen zullen zich eerder Messiaans noemen.

Met die gemeenten werkt ook ‘onze’ gemeente in Nof haGalil (Nazareth-Illit) samen. Die gemeente werd in 2015 geïnstitueerd en bestaat grotendeels uit Joodse immigranten uit Zuid-Amerika en Oost-Europa. Maar de gemeente stelt haar deuren open voor alle Israëli’s, zowel Joden als Arabieren.

Er zijn niet veel plaatsen waar het Bijbels geluid naar de gereformeerde belijdenis wordt gehoord. Daarom moet de door Kalisher aangewezen noodzaak van toerusting van de voorgangers hoge prioriteit hebben.

Is de groei van de Messiasbelijdende Joden een aspect van de vervulling van Gods beloften voor het Joodse volk, zoals de apostel Paulus daarvan spreekt in Romeinen 9-11? Het is niet zo gemakkelijk daarop een antwoord te geven. Het is en blijft opmerkelijk dat Israël nog bestaat. Het is ook opmerkelijk dat er ondanks de tegenstand van de orthodoxie nog ruimte is om in Israël het Evangelie te verkondigen. Wat er gebeurt gaat niet buiten Gods raadsplan om.

Joshua Simon attendeerde op een probleem in de christelijke gemeenten in Israël (RD, 13 april). Wat hij daarover zei is de moeite waard dat ook wij dat ter harte nemen: ‘We zijn vaak enthousiaster over onze sport, of onze hobby, dan over onze Zaligmaker. Of we behoren wel van harte tot een reformatorische gemeente en geloven de gereformeerde leer als geheel, maar zijn niet vol van ons geloof. (…) We hebben de beste boodschap en de beste Zaligmaker. We hebben een boodschap die inhoudt dat we niet zalig worden door onze eigen inspanningen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen