Een lied in de herberg

‘En dan zullen de goede werken niet uitblijven’, antwoordde Hendrik.

Ze praatten nog een tijdje door. Bij het afscheid groette de smid hem hartelijk en ging weer aan zijn werk.

Vol moed liep Hendrik naar het volgende adres. Hij was verwonderd dat hij zulke dingen mocht horen op een plaats waar hij het helemaal niet verwachtte. Men had hem verteld dat de smid ijveriger in de godsdienst was dan ooit, maar die ijver was het gevolg van zijn liefde tot de Heere. De Heere zegende boven bidden en denken.

‘Een Bijbel…?’ zei de jonge vrouw ongelovig. Ze greep het Boek met beide handen en drukte hem tegen zich aan. ‘Bent u er zo blij mee?’ vroeg Hendrik. De vrouw antwoordde niet. ‘U hoeft het niet te vertellen’, zei Hendrik. ‘Jawel, dat wil ik juist wel. Ik heb vrome ouders gehad. Ze hebben mij van jongs af eerbied voor de Bijbel bijgebracht en me trouw uit de Bijbel onderwezen…’.

Ze pakte een zakdoek uit de zak van haar rok en droogde haar tranen.

‘Toen mijn jeugd voorbij was, verdween ook mijn geluk. Ik trouwde, maar mijn man was een vijand van Gods Woord. Hij wilde niet dat ik uit de Bijbel las en ik mocht onze kinderen ook niet voorlezen en onderwijzen. Op een dag kwam hij dronken thuis. Hij zag dat ik in de Bijbel las. Hij nam de Bijbel af en verscheurde hem voor mijn ogen. Daarna verbrandde hij hem. Dat is al jaren geleden, maar het is hier van kwaad tot erger gegaan… Ik heb niet eens meer aan dat kostelijke Boek gedacht, dat mijn ouders zo dierbaar was’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen