Een lied in de herberg

‘Dat is geen geld voor zo’n dik boek!’ zei de oude vrouw. Ze slofte naar de kast en pakte een kopje zonder oor. Daar bewaarde ze haar spaarcenten in. Ze telde de centen voor Hendrik neer. ‘Dat moet dan maar. Het is een goed Boek, maar zeg het alstublieft niet tegen de pastoor’. ‘Dat doe ik niet’, stelde Hendrik haar gerust. Hij sprak nog een poosje met haar over de twee wegen.

‘Ik zal hem elke dag lezen’, beloofde de vrouw.

‘Fijn, hoor! Zullen we nog vragen of de Heere

Zijn Woord wil zegenen aan uw hart?’

De oude vrouw knikte. ‘Ja, ja, doe dat maar’.

Hendrik liep naar het volgende huis. ‘Een Bijbel? Net als Toon de smid zeker? Ja, die wil ik wel hebben. Toon heeft er zo vaak over verteld. Mijn man zei pas nog dat hij er graag één zou willen hebben’.

‘Dat komt dan mooi uit’, antwoordde Hendrik. Hij sprak nog een poosje met de vrouw. ‘Nu ga ik weer verder’, zei hij toen.

‘De buurvrouw wil er vast ook wel één’, zei de vrouw. ‘Wij hebben er samen wel eens over gepraat’.

De vrouw had gelijk, want de buurvrouw was heel blij toen Hendrik haar een Bijbel aanbood. ‘Die wilde ik juist kopen’, zei ze verrast. ‘Toon de smid zei dat iedereen de Bijbel moet lezen, want daarin staat de weg ter zaligheid beschreven’.

‘Toon heeft zijn Bijbel wel lief, geloof ik’, zei Hendrik. ‘Ik ga eens kennis met hem maken’.

‘Dat zou ik zeker doen’, zei de vrouw.

‘De smederij is aan het eind van de straat’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen