Een Lied In De Herberg

‘Ik vind het jammer dat je niet meer op de zondagsschool komt. Lees het boekje maar goed. Daar staan ook dingen uit de Bijbel in’. ‘Ja meester’, beloofde Hendrik. ‘Ik vind het ook erg dat ik niet meer mag’. Hij liep een eindje met de meester mee. ‘Ga nu maar weer naar huis’, zei de meester. ‘Wat heb je gekregen?’ vroeg zijn vader, toen Hendrik thuiskwam. ‘Een... boekje’, antwoordde Hendrik. ‘Laat eens kijken. O, ik zie het al’. Met een ruk scheurde Veermans het boekje doormidden. ‘Vader!’ gilde Hendrik. Hij wilde het boekje pakken. ‘Afblijven!’

‘Moe… moeder’, snikte Hendrik. ‘Het boekje… Vader heeft het boekje… kapot… gescheurd’. Moeder trok Hendrik tegen zich aan. ‘Stil maar’, zei ze. Ze streelde zijn donkere krullen. ‘Nou hoor ik… nooit… nooit meer uit de Bijbel vertellen’, snik te Hendrik. ‘Nooit meer over… de Heere spreken’. ‘Ja, dat is jammer’, zei moeder zacht. ‘Wat is er jammer?’ vroeg vader, toen hij binnenkwam. ‘Dat Hendrik niet meer naar de zondagsschool mag’, antwoordde moeder. ‘Begin je daar nu weer over?’

‘En dat je het boekje hebt kapotgescheurd. Waarom heb je dat gedaan? Een mens moet toch ook aan zijn ziel denken? Het is het beste om daar vroeg mee te beginnen. Hoe langer je ermee wacht, hoe moeilijker het wordt’. ‘Ik wil niets van die onzin weten, begrepen?’ zei vader. Hendrik huilde en moeder zuchtte.

Hendriks moeder bleef zuchten. Ook toen Hendrik opgroeide. Bijna elke dag was er ruzie. Hendrik was altijd een lief en gehoorzaam kind geweest, maar tegenwoordig was er geen land meer met hem te bezeilen. En dat was hun eigen schuld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen