Een Lied In De Herberg

Ze trok de rode pluchen gordijnen dicht en sloot het donker buiten. Snel gooide ze wat hout op de kachel, zodat het vuur achter de glazen ruitjes hoog opvlamde. ‘Je moet niet kunnen zeggen dat het in ‘De Vliegende Arend’ gezelliger is dan hier’, zei ze. w. Maar

‘Dat is het ook niet. Ik mis alleen mijn borrel, vrouw. Maar jouw koffie smaakt ook heerlijk’. ‘Ik vind het fijn dat u thuis bent, papa’, zei Arie. Zijn ogen stonden blij.

‘Ja, jongen, ik hoor thuis te zijn’, antwoordde zijn vader.

Het duurde een week voordat de molenaar weer goed kon lopen. Al die tijd had hij geen drank geproefd. Zijn vrouw zorgde er wel voor dat het spul niet in huis was. Hij verlangde er wel naar en zocht stiekem in de kasten of er nog een fles stond. Maar hij merkte dat hij toch zonder drank kon. Dat zou hij vroeger nooit geloofd hebben. ‘Wanneer kom je weer, Klaas?’ vroeger zijn vrienden, toen zijn voet was genezen.

‘Ik kom niet meer’, antwoordde hij.

‘Kom je niet meer?’ vroeg Sander, de wagenmaker, verbaasd. ‘Waarom niet?’ ‘Weet je nog van die zaterdagavond, toen die man zo naar werd? Dat heeft me aan het denken gezet. Wij moeten ook sterven, Sander. Ik heb me ook geschaamd toen Hendrik bad… Niet onze stem, maar de stem van een kind werd toen gehoord’.

‘Ja, ja’, mompelde de smid, ‘maar bidden gaat zo gemakkelijk niet.’

‘Toch was het onze plicht,’ antwoordde Klaas.

‘Maar een borrel kan toch geen kwaad’, vroeg de smid.

‘Ik wil niet meer drinken. Geen glaasje meer’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen