Een Lied In De Herberg

Hij zuchtte. ‘Als het maar niet gaat zoals een paar jaar geleden. Toen werd er ook iemand in mijn herberg ziek en die was met een paar uur gestorven. Wat een gezeur hebben we daarmee gehad… Ik heb liever geen zieke in huis. Je weet maar nooit wat er gebeurt. Hé, Hendrik, ga eens snel naar de dokter!’

Hendrik rende weg, zo hard als hij kon. Het was zo eng, die zieke man op de bank. Misschien… misschien… stierf hij wel…

Hij liet de klopper op de deur van het doktershuis vallen. Als er nu maar snel iemand kwam. Hij luisterde. Er klonken haastige voetstappen. Het meisje van de dokter deed open. ‘Zeg het eens, jongen’, zei ze vriendelijk. de her

‘Er is… een man heel erg ziek… die is bij ons… in de herberg’, zei Hendrik hijgend. ‘Of de dokter wil komen’. ‘Dat is vervelend. De dokter is er niet. Hij is naar een ernstig zieke. Die woont helemaal buiten het dorp. Zo gauw hij er is, zal ik hem sturen. Naar de herberg, zei je? Ja, ik weet het… De Vliegende Arend. ’t Komt voor elkaar’. Hendrik holde terug. Hij struikelde, maar vloog weer overeind. Het was ook zo donker. De maan gaf niet veel licht. Er stond maar een sikkel in de zwarte lucht. Bezweet kwam hij binnen. an de man

Moeder maakte met een washandje de polsen van de man nat. ‘Kijk eens’, zei Schimmel na een poosje, ‘hij beweegt’. ‘Benauwd…’, steunde de zieke man.

‘Kwam de dokter nu maar’, zuchtte moeder. ‘Hij doet zo akelig. Het lijkt wel of hij gaat sterven…’. De zieke man schokte. ‘Sterven!’ riep hij angstig. ‘Nee, o nee, ik wil niet sterven… Ik kan nog niet sterven!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen