Een Lied In De Herberg

De smid zag het ook. ‘Scheelt er wat aan?’ vroeg hij. ‘Nee… ik heb alleen een beetje hoofdpijn’, antwoordde de man. Hij wilde weer iets vertellen, maar het ging niet. Wat zag hij er nu naar uit. Hendrik keek achterom. Kwam moeder maar, dan kon hij het tegen haar zeggen.

‘Het gaat niet goed met jou. Wat heb je?’ vroeg de wagenmaker. ‘Ik weet het niet… Ik ben zo naar…’, fluisterde de man. Hij deed zijn ogen dicht.

‘Drink maar eens, dan zal het wel zakken’, zei de wagenmaker. Hij gaf de man een glas water. ‘Wijn’, fluisterde de man.

‘Ja, misschien knapt hij daar wat van op’, zei de smid. Maar het hielp niets.

‘Je kunt beter even naar buiten gaan. Het is hier nogal warm’, zei de smid.

‘Ja…’ zei de man. Hij opende zijn ogen, maar bleef zitten. Schot en Schimmel sjorden hem omhoog. ‘Zo, lopen maar’, zei Schimmel. ‘Goed zo… Maar, wat krijgen we nu?’ De man zakte in elkaar.

Hendrik schrok ervan.

Schot en Schimmel grepen de man gelukkig nog net op tijd vast. ‘Moeder!’ riep Hendrik angstig. Moeder en vader kwamen er allebei aan.

‘Leg hem maar op de bank tegen de muur’, zei vader. Hij trok weer eens aan zijn bretels.

Moeder ging snel een kussen halen en schoof het onder het hoofd van de man. Ze rende heen en weer, van de gelagkamer naar de keuken. Ze haalde water en eau de cologne, maar niets hielp. De man bewoog helemaal niet meer. e de wagenmaker.

‘Het lijkt wel of hij gestorven is’, fluisterde de wagenmaker. Klaas Veldhoven stond er stil bij te kijken. ‘Een mens heeft weinig nodig om niets meer te kunnen’, zei hij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen