Geesje Vogelaar-Van Mourik

Het sap liep langs zijn kin. Heerlijk smaakte het! Hij wilde zijn vingers er wel bij aflikken, maar dat mocht niet van moeder. Snel veegde hij zijn handen en gezicht af met de blauwe, geblokte doek die bij de pomp hing. De man vond het eten ook lekker. Dat kon Hendrik wel zien.

De bel boven de deur van de herberg klingelde. Hendrik hoefde niet te kijken wie er binnenkwamen. Dat waren natuurlijk de zaterdagavondgasten: Klaas Veldhoven, de molenaar, Simon Schot, de smid, en Sander Schimmel, de wagenmaker. Het waren altijd dezelfde mensen.

De vreemde meneer had zijn maaltijd op en ging bij de gasten zitten. Hij vroeg niet of de mannen dat wel goed vonden, maar dat zou wel zo zijn, want Hendrik hoorde hen even later druk met elkaar praten.

‘Ik ben vertegenwoordiger in wijnen’, vertelde de man. ‘Ik kom hier in Zeeland kijken of ik zaken voor mijn baas kan doen. Helaas ben ik op een paar plaatsen te lang blijven praten, daardoor kan ik vanavond niet verder. Maar het bevalt me hier goed. Lekkere koffie en een prima maaltijd’. Hij wreef eens over zijn maag. ‘Het bed zal vast ook wel goed zijn’. ’, stelde Klaas Veldhoven

‘Daar hoef je niet over in te zitten’, stelde Klaas Veldhoven hem gerust. ‘Het is in deze herberg goed en netjes. Maar vertel eens iets over je reizen’. e

‘Weet je… ik heb pas toch iets meegemaakt…’, begon de man. Hendrik kon alles verstaan. Wat had die man veel gezien! Hendrik bleef dicht bij hem in de buurt. Die man vertelde zulke leuke dingen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen