Vóór Pasen

Deze benaming heeft alles te maken met de bevindelijke kennis van de Zaligmaker en de heilsfeiten. Natuurlijk weten we dat er verschil is tussen Goede Vrijdag en Pasen, tussen het sterven van de Middelaar en Zijn opstanding, tussen het afdalen tot in de dood en het begin van Zijn verhoging. Maar weten en weten zijn twee. De apostel zegt daarom in Romeinen 13:11: ’… want de zaligheid is ons nu nader dan toen wij eerst geloofd hebben’. Wil het ons tot wezenlijke troost strekken, dan zal de Geest van Christus in ons hart plaats moeten máken voor de Middelaar en Zijn borgwerk. Anders gezegd, dan zal de Heilige Geest moeten toepassen wat Christus heeft verdiend. ‘Hij zal het uit het Mijne nemen en u verkondigen’, zo noemt de Zaligmaker dit Zelf. Het gaat immers om het ‘weten’ door de toepassing van de Heilige Geest.

Staan bij het kruis

Op Goede Vrijdag verkeren we op de kruis- heuvel. We volgen het verslag uit Lukas 23. Tussen twaalf en drie uur trekt de Vader als het ware een gordijn van duisternis voor het diepste lijden van Zijn Zoon. Daarna legt Sions Borg vrijwillig Zijn leven af. Met het zevende kruiswoord vertrouwt Hij Zijn ziel toe aan Zijn Vader. Vlak voor de begrafenis (de verzen 50-56) lezen we de tekst waar het nu om gaat: ‘En al Zijn bekenden stonden van verre… en zagen dit aan’. Lukas deelt dus vier zaken mee. Het gaat om bekenden van Jezus, zelfs om ál Zijn bekenden, om hun staan op afstand en om hun kijken naar het kruis. We lezen in Mattheüs 27:55 en 56: ‘En aldaar waren vele vrouwen van verre aanschouwende, die Jezus gevolgd waren van Galiléa, om Hem te dienen; onder dewelke was Maria Magdaléna, en Maria, de moeder van Jakobus en Joses, en de moeder der zonen van Zebedéüs’. Het bericht van Markus stemt hiermee overeen. Johannes zwijgt erover.

Wie zijn ze?

Wie zijn deze ‘bekenden van Hem’? Let- terlijk bezien vallen daaronder allen die Hem van nabij kenden. Dus, mogelijk Zijn familie, vrienden en eventueel anderen die Hem gevolgd waren. Enkele vrouwen worden met name genoemd: en ‘vele andere vrouwen’ (Mark. 15:41), die met Hem naar Jeruzalem gekomen waren. Hoe is het in hun hart? Duidelijk is dat Jezus hén volmaakt kent. Zij zijn gekenden van eeuwigheid, gegevenen des Vaders. En op Gods tijd en wijze hebben ze (iets van) de Zaligmaker mogen leren kennen. Wat is Hij hen dierbaar geworden in Zijn onderwijs en wijze leiding. Ze hebben Zijn woorden ingedronken als water. Ze hebben zoveel gezien van de bewijzen van Zijn Goddelijke zending en macht. Ze hebben Jezus’ liefde ervaren. Dat blijkt uit hun dienen en volgen. Hoe goed was het daarom om Hem nog te dienen van hun goederen.

Sinds dit begin uit God in hun leven hebben deze vrouwen een goede tijd gehad. Ze hebben Zijn nabijheid ervaren, in Zijn tegenwoordigheid gegeten en gedronken. Hij bad met en voor hen. Het was een onvergetelijke tijd, waarvan ze dachten dat daar nooit een einde aan zou komen. Ze verheugden zich in de ’zalige gemeenschap met Christus’ (slotgebed Avond- maalsformulier). De band van geloof, hoop en liefde is gelegd, ook al ontbreekt er nog veel aan hun geloofskennis en aan de grond van hun hoop.

Onverwacht komt er aan die tijd een einde. Hun Meester wordt gearresteerd, gevonnist en naar de vreselijke vloekdood verwezen. Hoe kan dat toch?

Dat vreselijke kruis

Als de hoogste Profeet had Jezus hen hierop toch voorbereid? Maar, ook horen en horen zijn twee. Een mens kan – ook na ontvangen genade – zo selectief luisteren naar de woorden Gods. Daarom staan ze állen van verre. Ze staan op veilige afstand, wellicht omdat ze bang zijn als volgelingen van Jezus ook gestraft te worden. Maar, die afstand wordt ook ver- oorzaakt doordat hun Meester van God en mensen verlaten is. Ze zijn bang, verkeren in duisternis. Hun weg loopt hier dood. Hoe het verder moet, weten ze niet. Daar hangt een - inmiddels - gestorven Jezus, Die nooit meer iets tegen hen zal zeggen. Opmerkelijk, toch blijven ze staan en ze blijven maar kijken, ook nog naar Zijn graf- legging. Ze blijven kijken, naar Hém, Die hun leven was geworden. Ze blijven kijken, met een lege ziel, vol angst en zorgen, naar Hem Die hun leven was of…. is?

Zijn deze vrouwen nu wanhopig? Nee. Wat wonderlijk. Ook van een gestorven Jezus gaat zo veel kracht uit. Ze staan van verre, bij een zwijgende Jezus, met de dood voor ogen. En toch zijn ze niet zonder liefde van Hem en ook tót Hem. Van verre staande, wat zou dat toch zijn: ‘met Hem sterven’?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen