ELSKE WAARHEEN?

Elske had niets meer gezegd. Wat had het voor zin? Marja gelooft niet in de Bijbel, maar... vader ook niet. Het was voor Elske een nare zondag geworden. Nu ze aan alles terugdenkt, ook aan Heleens brief, voelt ze zich weer zo wonderlijk. Vreemd, toen ze samen met vader in de grote stad woonde, vond ze alles verschrikkelijk, maar nu zou ze nog liever daarheen terug willen dan hier blijven. In de stad dronk vader, en dat was erg, maar als hij daarmee gestopt zou zijn, en als zij groter werd, wat hadden ze het dan fijn kunnen hebben.

Het is niet alleen dat ze zich hier zo eenzaam voelt, maar ook dat ze heimwee heeft. Heimwee naar iets wat ze soms zelf niet begrijpt. Was het dan een saai leven, zoals zij had? Helemaal niet! Maar waarom was moeder dan weggelopen? Zij vond het vast wel saai.

Elske hoort een deur dichtslaan. Ze hoort vaders vrolijke stem en Tessa schatert. Vader gaat nu natuurlijk met Tessa naar beneden. Tessa op vaders schouders... En zomaar denkt Elske: Papa is hier jonger geworden. En... zij is jaloers. Als vader Marja een zoen geeft, ergert ze zich. Als Tessa op vaders schoot zit, kan ze dat niet aanzien. Vader is niet meer van haar alleen, hij is nu ook van Marja en Tessa. Is hij voor haar dan niet meer haar eigen, lieve vader, van wie ze zoveel houdt? In haar hart moet ze bekennen dat vader voor haar nog precies dezelfde is als toen ze samen waren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen