Geen andere Naam onder de hemel

Als het volk dan toeloopt, mag Petrus van zichzelf afwijzen. Hij wijst de zonde aan die zij bedreven hadden toen zij de Vorst des levens gedood hadden. Maar God had Hem opgewekt en in Zijn kracht had Petrus nu deze zieke genezen. Petrus verklaart dat de Schriften vervuld moesten worden en roept op tot bekering. Hij mag met grote vrijmoedigheid spreken en de Heere komt erin mee. Maar waar de Heere werkt, daar bouwt satan zijn kapel. Het ware werk Gods wordt altijd beproefd en bestreden. Ze worden gevangen genomen en een nacht in de gevangenis gezet. Het Woord Gods moest zwijgen, die ene Naam mocht niet verkondigd worden.

Wat een beproeving voor de discipelen, die de opdracht hadden gekregen om die ene Naam te verkondigen aan alle creaturen. Nu zitten ze na een korte tijd al in de gevangenis en kunnen ze niet meer uitgaan om Zijn Naam te verkondigen. Al werkte de Heere krachtig en werden er velen toegebracht. Christus had het voorzegd: ‘Maar wacht u voor de mensen; want zij zullen u overleveren in de raadsvergaderingen’. Daarbij had Hij ook beloofd dat zij niet bezorgd behoefden te zijn wat zij spreken zouden: ‘En bedenkt het niet; maar zo wat u in die ure gegeven zal worden, spreekt dat; want gij zijt het niet die spreekt, maar de Heilige Geest’ (Mark. 13:11).

Voor het Sanhedrin

Wat hebben Petrus en Johannes dat mogen ervaren, toen zij de volgende morgen voor het Sanhedrin gebracht werden om verhoord te worden. Ze worden niet verhoord vanwege een misdaad, maar om een weldaad aan een ziek mens gedaan. Nu mag Petrus, die nog maar kortgeleden bevreesd was voor een dienstmaagd en zijn Meester tot driemaal toe verloochend had, staan in de kracht des Heiligen Geestes. Onbevreesd wijst hij de zonde aan: ‘Dien gij gekruist hebt, Welken God van de doden heeft opgewekt’. De Steen Die door de bouwlieden veracht is, is die Steen waarvan Jesaja al gesproken heeft: ‘Zie, Ik leg een Grondsteen in Sion, een beproefden Steen, een kostelijken Hoeksteen, Die wel vast gegrondvest is’ (Jes. 28:16). Deze Steen is tot een Hoofd des hoeks geworden.

‘En de zaligheid is in geen Anderen; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden’. Wat een diep afsnijdend woord. O Sanhedrin, ook jullie kunnen alleen zalig worden door deze ene Naam. Jullie afkomst, besnijdenis en eigengerechtigheid zullen jullie niet baten. Daarmee kunt u de hemel niet verdienen, de zonde niet verzoenen en de schuld niet wegnemen. Bent u er al aan ontdekt? Hier staat diezelfde Petrus in de kracht des Geestes en roept het hun toe: ‘En de zaligheid is in geen Anderen’.

Dat gold voor het Sanhedrin en geldt ook voor u en mij. Alleen door Christus zult u zalig kunnen worden. Dan moet een heel mens ertussenuit, met al zijn zonde, ongerechtigheid en eigengerechtigheid. Wat is dat een les om te leren, dat er van u en mij niets bij kan. Dat het soevereine genade is naar het vrijmachtig welbehagen Gods. Daar komt nu alles tegenop en bovenal mijn eigen vlees. Maar eeuwig wonder als de Heere inen overwint en als zo’n ontdekte zondaar alles kwijtraakt waar hij op rustte of waarvan hij een grond maakte voor de eeuwigheid. Om dan als een verloren zondaar openbaar te komen, die op alles de dood moet schrijven, en te mogen horen: ‘Want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is’.

De beloofde Zaligmaker

Die Naam heeft de Zoon van de Vader gekregen. Tot Maria werd gezegd: ‘En zult Zijn Naam heten Jezus’, en bij Jozef werd er bijgevoegd: ‘Want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden’. Hij is de beloofde Zaligmaker van Zijn Kerk, Die komen zou en gekomen is. Nu is er over de gehele wereld geen andere naam aan de mensen gegeven, door wie wij zalig kunnen worden.

Waar we ook wonen op deze wereld, in Nederland, Afrika, Papoea of waar dan ook, er is maar één Naam. Er is maar één Weg, Jezus Christus en Dien gekruisigd.

‘Geen andere naam’. Daarbuiten is er geen mogelijkheid om voor God te bestaan. Het snijdt alles van de mens af. Als we op dat plekje terecht mogen komen, dan wordt waar wat Gods Woord ons zegt: Uit u geen vrucht meer in der eeuwigheid. Dan wordt het omkomen aan onze kant en wordt die Naam niet alleen dierbaar en gepast, maar ook noodzakelijk. Om dan als een zondaar vergeving te mogen ontvangen, als een goddeloze gerechtvaardigd en als een vijand met God verzoend te worden op grond van het volbrachte werk van Christus. Hij is die Middelaar, Die aan het recht

Gods volkomen heeft genoeggedaan. Daarom voegt Petrus er nog aan toe: ‘Door Welken wij moeten zalig worden’. Buiten deze ene Naam komen we voor eeuwig om, want we zijn allen adamskinderen, die in zonde ontvangen en geboren zijn. Maar tegelijkertijd ligt er zoveel ruimte in die ene Naam, want in Zijn bloed kan de grootste zondaar behouden worden.

‘Geen andere Naam’. Heeft die Naam al waarde voor u gekregen? Is de Persoon van de Zaligmaker al noodzakelijk geworden? De Pinkstergeest is uitgestort en gaat nog uit. Wat een wonder als we er iets van mogen verstaan en het bevindelijk geleerd mag worden: ‘En de zaligheid is in geen Anderen’, ook voor mij. Dan blijft verwondering en aanbidding over en dat voor zo een. De eeuwigheid zal niet te lang zijn om dat uit te wonderen. Zult u er ook bij zijn?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen