Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zondag 10 in praktijk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zondag 10 in praktijk

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In onze Heidelberger belijden we ‘de almachtige en alomtegenwoordige kracht van God, waardoor Hij alle schepselen gelijk als met Zijn hand regeert’. Daarom mag een christen geloven dat gezondheid en ziekte ‘niet bij geval, maar van Zijn Vaderlijke hand’ hem toekomen. Hoe kan iets van deze belijdenis blijken, nu we leven tijdens de coronacrisis?

In de aanpak van de crisis staat de menselijke controle centraal. De ontwikkelingen van de ziekte zouden moeten gaan verlopen volgens bepaalde rekenkundige modellen. De maatregelen moeten dat bewerkstelligen. Door controle verspreidt de ziekte zich niet meer onbeheerst toevallig.

Juist op dat punt vertolkt de Catechismus echter een ander uitgangspunt. Daarin staat niet de menselijke controle, maar Gods Vaderhand centraal. De menselijke controle kan het toeval hooguit beteugelen. Maar Gods Vaderhand sluit het toeval uit! Ziet u de moeilijkheid: belijdenis en actualiteit staan op gespannen voet.

En dat heeft een heel persoonlijke spits. Want voor controle kun je iets doen. En de volgende dag zie je in de tabellen van het RIVM wat het effect is. Dat spreekt ons aan. Gods Vaderhand lijkt onzichtbaar. Hoe zal dan aan mijn leven zichtbaar worden dat toch dáár mijn uitgangspunt ligt? Daar komen de persoonlijke vragen nog bij. Ben ik echt een kind van God? Ik kan wel zeggen dat ik me aan Hem toevertrouw. Maar dan moet dat vertrouwen toch gewérkt zijn in mijn hart? Jezelf iets inbeelden, helpt niet. Dat laat deze coronacrisis wel duidelijk voelen.

Verantwoordelijkheid gewogen

Gauw een suikerklontje halen; dat was de gedachte waar de jongens in mijn klas op uitkwamen. Maar mocht ik de jongens zo laten gaan? Hun ouders hadden hun besluit over inenting op principiële gronden genomen. Ik voelde dat het niet alleen om de verantwoordelijkheid van de ouders ging. Maar meer nog: om het belang van hun Bijbelse principes. De zorgen en vragen van deze jongens hadden daar alles mee te maken. Gauw een suikerklontje halen, zou de kortste route zijn om de Bijbelse belijdenis te laten zwijgen. ‘Jongens, over dat suikerklontje vragen jullie aan je ouders. We moeten eerst met elkaar in gesprek’. Deze bezinning mag niet stoppen. Want deze zaken hebben rechtstreeks te maken met de vreze des Heeren.

Laat ik eerst een praktische overweging aanreiken. Het is nodig dat we ons aan de veiligheidsvoorschriften houden. Voor zover ze niet ingaan tegen Gods Woord is dat onze plicht. Maar wat staat voor mij voorop? Houd ik me eerst aan de voorschriften en zal dan blijken wat Gods wil is? Of andersom? De Heere beschikt over mijn ziekte of gezondheid. Ik kan corona krijgen. Het past mij daaronder te buigen voor Zijn aangezicht. Hij kan mij (en anderen!) er ook voor bewaren. En dáárom houd ik me aan de veiligheidsvoorschriften.

In beide gevallen worden de voorschriften gevolgd. In het eerste geval staan ze op zichzelf en ontbreekt uitzicht op Gods leiding en zorg. In het tweede geval gaat het nu juist om dat uitzicht en is mijn (gehoorzaam) gedrag daaraan ondergeschikt.

Schrik of schoonheid?

Gaan we nu meer naar de inhoud. Wat betekent de belijdenis van Gods almachtige hand? Misschien heb ik het virus wel binnen gekregen. Maar als de Heere het wil, word ik niet ziek. En al is het statistisch gezienzeer onwaarschijnlijk dat ik door het virus besmet word, toch kan het wel zo worden bestuurd. Of ik gezond blijf of ziek word, of ik sterf of blijf leven: het Outbreak Management Team bestuurt dat niet. Voor hen ben ik een van de vele personen achter grafieken en tabellen.

Wat een voorrecht van genade om nu te mogen weten het eigendom te zijn van een Ander, Die mij kocht met Zijn dierbaar bloed. Door de werking van de Heilige Geest mag ik dan hartelijk vertrouwen ‘op onzen getrouwen God en Vader, dat ons geen schepsel van Zijn liefde scheiden zal’.

De Heere heeft beloofd dat deze belijdenis levende werkelijkheid zal zijn tot de jongste dag. Heeft deze belijdenis levende betekenis voor ons? Kunnen uw kinderen er iets van merken? Uw collega’s, uw buren? Misschien ziet u er wel tegenop om hierover te spreken. Woorden zijn immers zo gemakkelijk gezegd. Maar hoe ligt het nu voor Gods aangezicht? Precies, dáár gaat het om. Laat mijn leven getekend mogen zijn in eenvoud en afhankelijkheid. Wat heeft op u meer indruk gemaakt: de schrik van corona of de troostvolle schoonheid van Zondag 10?

(wordt vervolgd)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 april 2020

De Saambinder | 20 Pagina's

Zondag 10 in praktijk

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 april 2020

De Saambinder | 20 Pagina's