Boekbesprekingen

Door menigeen wordt John Owen als de grootste Engelse protestantse theoloog beschouwd. Afgezien van zijn Latijnse werken, verzorgde de Banner of Truth in de vorige eeuw een heruitgave van de negentiende editie van William Goold van al zijn werken. Daarnaast deed deze uitgeverij verkorte edities van een aantal afzonderlijke werken van Owen het licht zien. Owen heeft nu meer lezers dan hij bij zijn leven ooit heeft gehad. Ook academisch is er belangstelling voor Owen. Telkens weer verschijnt

er een proefschrift of een academische studie over een aspect van zijn theologie. Crawford Gribben, die als professor van de vroegmoderne Britse geschiedenis aan de Queen’s University in Belfast is verbonden, schreef een uitvoerige theologische biografie over Owen. In aanvulling daarop deed hij een kleinere studie het licht zien waarin hij aan de hand van de levensgang van Owen en de geschriften die hij schreef, laat zien wat hij bij zijn lezers met zijn geschriften wenste te bereiken met betrekking tot het geestelijk leven. Voor hem ging het erom dat wij verenigd met Christus gemeenschap leren beoefenen met de drie-enige God om zo toe te nemen in genade en gelijkvormigheid aan Christus. Owen werd opgevoed in een geest van puriteinse vroomheid. Dit werd zijn geestelijk eigendom bij zijn studie theologie in Oxford. Zijn wetenschappelijke ambities leerde hij daaraan ondergeschikt maken. Tijdens een preek van een hem onbekende predikant in een Londense kerk kwam Owen tot de zekerheid van het geloof. Gribben spreekt hier van de bekering van Owen, maar naar mijn overtuiging is het een doorbraak tot zekerheid. Evenals in de theologische biografie die hij over Owen schreef, laat Gribben in deze korte inleiding tot Owen zien dat Owens theologische inzichten mede gekleurd zijn door de tijdsomstandigheden. In de loop van zijn leven legde Owen hier en daar accenten iets anders. Terwijl hij aanvankelijk over de doop als middel dat onze innerlijke verdorvenheid wegneemt spreekt, typeert hij de doop later als een teken en zegel van Gods genade. Dat Owen de doop wel met de intrede in de universele kerk maar niet met het lidmaatschap van een plaatselijke gemeente verbindt, heeft te maken met de openheid die hij naar baptisten ontwikkelde. Verrassend vond ik dat Gribben wijst op een werkje dat Owen in 1652 schreef en niet

in al zijn werken is opgenomen. De titel is The Primer. Dit boekje laat zien hoe Owen zich een christelijk gezin voorstelde. Owen heeft zich heel nadrukkelijk tegen formuliergebeden in de eredienst gekeerd en ook het Onze Vader daarin geen plaats gegeven. Hij vond ook dat volwassenen in hun persoonlijke gebeden vrije gebeden behoorden te doen. The Primer laat zien dat hij als het ging om kinderen andere lijnen trok. Behalve dat hij het gebruik van het Onze Vader voor kinderen aanbeval, liet hij in dit werkje gebeden afdrukken die kinderen vóór en na de maaltijd en bij het opstaan en naar bed gaan konden gebruiken. In een appendix heeft Gribben deze gebeden opgenomen. Ze laten zien dat Owen kinderen leerde aanspreken als de Vader van onze Heere Jezus Christus en ook dat zij door diens bloed gereinigd mochten worden. Gribben laat zien dat Owen in de loop van de jaren eenvoudiger en directer is gaan preken. Hij tekent hem als een warme persoonlijkheid die een bijzonder oog had voor kinderen in de gemeente. Gribben schreef een zeer toegankelijk werkje over Owen. In kort bestek krijgen we een goed inzicht in Owens kijk op wat werkelijk christen-zijn betekent.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen