Van De Hoofdredacteur

Niet alleen de samenleving maar ook de kerk zit al één jaar ‘op slot’. Geen woord dat zo vaak gebezigd werd, was dit -haast angstaanjagende- woord: lockdown. Voor die tijd hadden we nauwelijks van dit woord gehoord. Wat zijn de gevolgen voor de kerk en welke lessen kunnen we trekken uit het verleden? Dat is de inhoud van dit themanummer.

De coronacrisis onthult een diepe verlegenheid om in het publieke leven God aan de orde te stellen, zo betoogt dr. W. Dekker. Maar ook de kerk lijkt sprakeloos te zijn geworden. Hoe komt het dat, uitzonderingen daargelaten, er weinig nood geproefd is vanwege het feit, dat we ’s zondags niet meer samen konden komen? Welke indruk wekten we naar de overheid, wanneer we ons zo snel en zo makkelijk bij het overstappen op online diensten neerlegden?

In de tijd van de Nadere Reformatie was de pest veel dodelijker dan het huidige coronavirus. Oudvaders uit de zeventiende eeuw schortten de kerkgang echter niet op en verwelkomden zelfs pestlijders, zij het dat ze op een afgezonderde plaats moesten zitten, zo betoogt prof. dr. W. J. op ’t Hof.

Het is goed dat de kerk een moreel voorbeeld laat zien in de bestrijding van het coronavirus, zo zegt dr. R.T. te Velde. Een tweede mijl meegaan is goed als tegenwicht tegen een religieus egoïsme dat zich niet tijdelijk iets kan ontzeggen. De kerken zijn echter geen verlengstuk van de overheid, maar staan voor een heel eigen opdracht: het Evangelie van Jezus Christus verkondigen, en een gemeenschap vormen die leeft van Zijn verzoening.

Dr. O. W. Dubois vindt dat angst en beheersingsdenken te veel de boventoon voeren. Het ergste is dat kerken zo inschikkelijk zijn geworden dat ze de deuren soms geheel sluiten. Enig gepast zelfbewustzijn van de Kerk, draagster van een grote en rijke traditie, is echter beslist niet verkeerd.

De coronacrisis staat nogal eens in het kader van Gods oordeel, over onszelf, de kerk en de samenleving. Maar elke crisis is ook weer een tijd van kansen en vernieuwing, zo betoogt ondergetekende. Er vindt een schifting plaats. Wat blijft, is overtuigd. Uiteindelijk toch een heilzame hergroepering van de kerkelijke kaart? Het missen van de publieke godsdienstoefeningen is een gelegenheid om de diepte in te duiken en zich wezenlijke vragen over geloof en leven te stellen, zo stelde de Tsjechische priester Thomás Halík in een recent boek De tijd van de lege kerken. En ook de digitale mogelijkheden laten iets zien van wat aangeduid wordt als de nieuwe “digitale Reformatie”. Het protestantisme is een wereldwijde vernieuwingsbeweging, zo betoogde prof. J.A.B. Jongeneel onlangs in een nieuw handboek over het protestantisme. Het speelt creatief in op nieuwe mogelijkheden om zo in elke tijd en cultuur het Evangelie te verwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen