Geboekstaafd

Sinds 1847 was de term godsdienstonderwijzer in gebruik, een soort kerkelijk werker. De Nederlandse Hervormde Kerk kon de dienst van deze mensen goed gebruiken. Soms stonden zij met kop en schouders boven de gemiddelde ‘echte’ predikant. Zij leefden dicht bij de mensen en deden veel evangelisatiewerk en inwendige zending voor de predikanten, zoals Klaas van Belkum, over wie Houtman een mooie biografie schreef. Geïnspireerd door de Groninger theologie en het ideaal van geloofsopvoeding bezocht Van Belkum de sloppenwijken. Hij zette zich in voor de herkerstening van de bewoners en hun zedelijke verheffing. Hij beschouwde de Groningers of ‘Evangelischen’ als de ware erfgenamen van de Hervorming, de kampioenen van het zuivere door God bedoelde christendom. Of hij veel vrucht had, is onduidelijk. Onder al de alcoholici die hij vermaande, was er echter geen die de drank werkelijk afzwoer... Uit zijn autobiografie krijgt de schrijver de indruk dat de evangelistenbaan hem weinig vreugde en veel ondankbaarheid (rivaliteit met concurrenten) opleverde. Desondanks een mooi monument voor deze bijzondere bediening in de toenmalige kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen