Met de beste wensen

We hebben het elkaar in alle toonaarden toegewenst: gelukkig nieuwjaar, heil en zegen, de beste wensen. Hebben wij het beste echt nodig? Is er plaats bij ons voor het beste? Voor de genade Gods die er is in Zijn Zoon de Heere Jezus Christus. Genade voor zondaren. Of hebben we daar niet aan gedacht toen we onze beste wensen toestuurden of-wensten? Toch is het van belang, van levensbelang. Want dan weten we de tijd — de genadetijd — in Gods hand. Dan proberen we Zijn leiding in de geschiedenis te volgen. Dan werken we met de wetenschap dat wij het ten diepste niet maken. Dan kunnen we bezorgd zijn, maar met de wetenschap dat het Zijn Vaderlijke hand is die ons — ook in 1985 — alle dingen niet bij geval doet toekomen.

Zijn we daar mee bezig? Of geloven we niet (meer) in de voorzienigheid Gods?

Zorgen

Zorgen zijn er. Ook voor 1985. Wellicht in het persoonlijk leven. Maar ook over ons volksleven. Of heeft de constatering dat we van het heilspoor afgegaan zijn geen weerklank? Beroert ons de worsteling rond leven en dood niet? Na een reageerbuisbaby, na kunstmatige bevruchting, na abortus, na euthanasie, is nu — zij het nog in Engeland — de eerste baby op bestelling geleverd. Een vrouw werd kunstmatig bevrucht en droeg — tegen betaling — de vrucht die na de geboorte werd afgestaan aan de — betalende — vader. De rechtbank zal nu uitspraak doen. Hoe die uitspraak nu mag zijn — de mogelijkheid is geopperd. Moet dat ons een zorg zijn? Jawel, want al die zaken hebben te maken met een veranderend normenpatroon. Normen die losgemaakt worden of zijn van het Woord. De mens richt zijn eigen leven in, neemt zijn eigen ontwikkeling in handen. Zou ons dat geen zorg zijn?

Zorgen waarvoor?

Zorgen ook rond ons werk. Al heeft u wel werk, velen moeten het ontberen. Als er in 1985 een beroep op ons gedaan zal worden om nog meer bij te dragen aan de oplossing van dat probleem, wat zeggen we dan? Beroepen we ons op de maatschappelijke ontwikkelingen? Wijzen we op de — niet juiste — ontwikkeling van de volledige gelijktrekking van man en vrouw in het arbeidsproces als mede-oorzaak? En leven we daarna dan toch maar ons eigen leven? We werken er toch voor? Zo! Dan proberen we het op een andere manier. De nood en ellende elders, de hulp aan ontheemden, het steunen van organisaties die die hulp verlenen, de zending zijn dat dan misschien de zaken die ons een zorg zijn?

Bewapening

Een zaak is er die deze wereld in feite in zijn wurgende greep heeft: „de bewapening. Wie de zorg daarover afdoet met: „links gedoe" weet niet wat hij zegt. Wie de oplossing ervoor zoekt in het ombouwen van structuren weet niet waar de oorzaak ligt. Die is niet te vinden in structuren, maar in de mens achter de structuren. Dezelfde zondige hoogmoed, jaloersheid, eigendunk, vult u maar in, die Kam deed opstaan tegen Abel, zette door de eeuwen heen mensen, partijen, legers, volkeren, machten tegen elkaar op. Gradueel is er echter wel verschil. Sinds 1914 - 1918, nog meer 1940 - 1945 weten we wat een wereldoorlog is, ook wat een totale oorlog is. Daarna heeft de wereld zich in een angstaanjagend tempo bewapend. De vernietigingskracht gaat het incasseringsvermogen te boven. Van eerste atoombom tot de geperfectioneerde kruisraketten die volledig geprogrammeerd hun doel zoeken. Van dikke Berta's (grote, lompe kanonnen) tot atoomwapens in de rugzak. Van een houten met linnen bespannen vliegtuigje tot spionage satelieten en de vooruitzichten op een satelietenoorlog. De mens in zijn kennen en kunnen anno 1985. De mens die nog steeds het lied van Lamech zingt omdat hij het gebed om vrede van zich zette. Zouden we ons geen zorgen maken? Zou

Zouden we ons geen zorgen maken? Zouden we niet blij zijn als we zien dat de beide supermachten weer zijn gaan praten in Geneve? Dat gesprek, hèt grote issue van 1985 volgens sommigen. Het belangrijkste nieuws van 1985. Het is — bij het schrijven — van dit artikel nu een dag oud. Gelukkig heeft het eerste gesprek langer geduurd dan begroot. Een goed teken? We zijn — met onze opinieleiders voorop — geneigd om het stap voor stap te analyseren. Uit zorg. Met de hoop daarmee de kruisraketten uit Nederland te houden of met de constatering dat ,,ze" kennelijk alleen maar luisteren naar een krachtige vijand. Of is het alleen maar een tegenpool?

Onze inbreng

Zijn voor ons die besprekingen al begonnen? In het gebed? Of vragen we nu weer te veel? Toch zal dat nodig zijn. Dat is minstens zo belangrijk als het toewensen van het beste.

Natuurlijk mogen we het beste hopen? Er om vragen is nog beter. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor ontwapeningsgesprekken. Dat geldt.... acht, vult u het maar zelf in.

Zo kan een artikel over zorg eindigen met de beste wensen. De beste wensen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen