Afd. Flakkee van de CBTB ziet geen groot toekomstperspectief

Dat lag stellig niet aan de kwaliteiten van de inleider, dnr P. W. Blokland, de voorzitter van „West Nederland", wel ecnter aan het gemak waarmee dhr Blokland vanuit zijn kennis van zaken een veelheid van ontwikkelingen en problemen naar voren haalde aie de agrarische bedrijfsresultaten hebben afgeroomd en de agrariër in een iinanciëie wurggreep hebben gevat die de eerstkomenae jaren nauwelijks losser lijkt te zullen worden. ïer vergadering unmers werd vastgesteld dat de kosten voor 1981 minstens weer 10 a IS'/o hoger moeten worden geschat dan vorig jaar. Vorig jaar was voor menig agrariër qua bedrijisuitkomst redelijk, „maar" — zo luidde de klacht — „wanneer we straks de duurdere kunstmest weer hebben betaald dan IS de pot weer een end leeg." „De kosten stegen onevenredig boven de opbrengsten uit en voor velen is de rek eruit", aldus voorz. van Putten, de kwetsbaarheid van het kleine bedrijf daarmee accentuerend.

Ietwat op eigen houtje had het afdelingsbestuur de inleiding van dhr Blokland een motto meegegeven: „perspectief voor de landbouw?!" maar ahr Blokland bleek weinig optimisme ui zijn ransel mee te hebben gevoerd waarom hij dan ook serieus aandacht besteedde aan het toepassen van een noodspiong, het uitvoeren van part-trme werk door de agrariër, een proces dat naar spr. beweerde volop gaande is, met name in de sector akkerbouw. In die sector immers IS alle aanwezige arbeid vervangen door grote investeringen in machines en dat gaat goed totdat op grond van de kostprijsberek. de boer ook zichzelf door machines zou moeten vervangen. „De boer doet dat niet graag en zoekt een uitweg", zo bezag dhr Blokland de vlucht naar het part-time werk in de fabriek.

Het zou op slag niet meer nodig zijn wanneer de melkplas verdwenen was en wanneer er op gerekend kon worden dat in het buitenland flinke misoogsten plaats zouden vinden, „want" — zo moest eerlijkheidshalve worden vastgesteld: „misoogsten m het buitenland komen onze prijzen ten goede." Ook zal de individuele agrariër aan een verbetering bij kunnen dragen door bereid te zijn het solisme wat te verlaten en bereid te zijn meer gemeenschappelijk de markt en de prijs te beschermen, maar zowel het een als het ander zal moeilijk uitvoerbaar kunnen: „Europa is eerder in oppervlakte dan in samenwerking groter te maken." Het was de overtuiging van dhr Blokland dat steeds meer van het ondernemerschap zal worden gevraagd waarom ook de organisaties niet zullen mogen besparen op voorlichting en onderzoek.

De vergadering werd het er al snel over eens dat het verschijnsel c.q. de noodzaak van part-time werk is veroorzaaKt door een falend landbouwbeleid en dat het nauwelijks soulaas biedt omdat de produktie vrijwel onverminderd voortgaat terwijl de landbouw juist gediend zou zijn met een beperking daarvan. Ook ter vergadering kon de oplossing met worden geboden en desgevraagd verklaarde dhr Blokland ook niet de adressen te weten waar de agrariër ter opvijzehng van zijn inkomen part-time aan 't werk kan, al moge het ook waar zijn dat hij van aanpakken weet. Toen de werkelijke — veelal „Brusselse" — problemen waren doorgesproken klonk ook het geluid van de niet-agrariër door waaruit tot sommiger schrik vast kon worden gesteld dat zelfs op het kleine Flakkee boeren en burgers in een gescheiden wereldje leven met weimg kennis van eikaars problemen.

De burger..., hij nam stelling tegen de „agrarische" bewering dat de Gasbel opgeofferd is op het altaar van de loontrekkenden, maar in agrarische kring doet die mening opgeld. De burger..., hij nam ook stelling tegen de bewering dat het publiek snakt naar een smakelijker aardappel en voor een betere kwaliteit best wil betalen. De boer moet zorgen voor een nog betere kwaliteit, zo wordt verondersteld maar van 's burgerszijde werd opgemerkt dat de consument eerder grijpt naar een goedkopere aardappel omdat de smaak daarvan toch wordt onderdrukt met catchup en andere smaakmakers. De burger bleek ook weinig oor te hebben voor de minder goede aardappelprijzen, gedachtig aan dat jaar dat er voor een kilo piepers zelfs ƒ 1,20 moest worden betaald. ,,We hebben het geweten", zo werd van agrarische zijde verklaard, doelend op de gevolgde hoge belastingaanslagen...

Het leek een goede suggestie om op een volgende vergadering de agrariërs eens met de burger c.q. de consument in contact te brengen. Er zou een hoogst boeiende duscussie uit kunnen ontstaan waarvan de uitkomst zou kunnen zijn dat men tenminste eikaars problemen beter leert begrijpen. Gedeelde vreugd zou dan dubbele vreugd - en gedeelde smart zou dan halve smart kunnen zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen