Het rassenprobleem in Zuid-Afrika

Elk land heeft zijn eigen problemen en moeilijkheden. De kapitalistische en de communistische, de cultuurlanden en de achtergebleven gebieden, ze worstelen alle met hun speciale interne vraagstukken. Zuid-Afrika zit echter met een probleem, dat naar onze mening wel buitengewoon bedenkelijk en tragisch is en daarbij ook nog gevaarlijk, n.l. het rassenvraagstuk. Dit land verkeert in een buitengewoon précaire bevolkingssituatie en het lijkt er veel op, dat een bevredigende oplossing zeer moeilijk te vinden zal zijn. De laatste tijd melden de kranten van ongeregeldheden m Durban, boeken verschijnen met felle aanvallen op de regering van de Unie en in de Verenigde Naties wordt eveneens zware kritiek geoefend op haar politiek. Elke rechtgeaarde Nederlander zal zich interesseren voor het wel en wee van dit broedervolk, vooral omdat het zich in een situatie bevindt, waarbij het voortbestaan der blanken op het spel staat. Wij hadden dezer dagen een uitvoerige discussie met een Zuidafrikaans theoloog, die thans in ons land studeert, over dit onderwerp, zodat we mede daarin aanleiding vonden enkele artikelen hierover te schrijven. Om het Zuidafrikaanse rassenpro

Om het Zuidafrikaanse rassenprobleem te begrijpen is het nodig de achtergronden ervan te kennen, zodat we genoodzaakt zijn in het kort 'een overzicht te geven van de samenstelling der bevolking, de onderlinge verhoudingen de sociale en economische toestand, de politieke situatie en met name ook de historische ontwikkeling. We moeten ons daarbij zeer beperken, maar zullen proberen nochtans tot een heldere samenvatting van één en ander te komen.

De Unie van Zuid-Afrika is voor onze begrippen een groot land. De totale oppervlakte bedraagt 1.220.000 km^, d.i. 37 maal Nederland. Dit betreft dan de eigenlijke Unie d.w.z. de vier samenstellende delen Kaapland, Natal, Oranje Vrijstaat en Transvaal.

Sedert de eerste wereldoorlog behoort ook de vroegere Duitse kolonie uidwést-Afrika erbij als mandaatgebied van Volkenbond en Verenigde Naties, dat praktisch als een deel van de Unie wordt beschouwd. Dit gebied is 25 maal zo groot als Nederland. Er is dus ruimte genoeg. De bevolkingsdichtheid is zeer gering: met Z.W. Afrika meegerekend slechts 11 per km^, terwijl dit getal voor Nederland 340 bedraagt ! Nu moet men wel in aanmerking nemen dat bijna de helft woestijn is, bergland f om andere redenen niet te cultiveren, erwijl door erosie grote gebieden onrutchbaar worden. Niettemin is er in laats van overbevolking zoals bij ons prake van te geringe dichtheid. Ecocmisch en cultureel is de Unie het erst ontwikkelde land van Afrika. Het evert maïs, wol, tabak, wijn, sinaasppelen en heeft bovendien enorme ijkdommen in de grond. Het produeert 58»/o van alle goud, voorts dia- •anten, uranium, platina, titanium, in otaal 60 verschillende mineralen. Bij cldoende bewerking en exploitatie kan et dus een welvarend land zijn. Wat het klimaat betreft, de tempera

ren liggen er zowel in de zomer als de winter hoger dan bij ons. De geiddelde jaartemperatuur is hier bijna O gr., in Z.-Afrika ongeveer 16 gr. Een rote handicap is echter de te gering° egenval. Het loopt natuurlijk naar de crschillende streken uiteen, maar ze over 't geheel gerekend slechts ^/s m die in ons land, hetgeen voor de ndbouw zware problemen met zich eebrengt.

Staatkundig is de Unie een onafhanelijke land. Alleen formeel heeft het de dominion-band met Engeland, aar dit is met name voor de echte uidafrikaners nog te veel, zodat men ermoedelijk binnen niet al te lange 'd deze wel zal verbreken en de rebhek zal uitroepen. Pretoria is de adinistratieve hoofdstad, waar dus het geringsapparaat zetelt, maar in Kaapad vergadert het parlement, zodat de inisters veel heen en weer moeten ekken. Daar de afstand tussen beide eden 1200 km bedraagt, is dit uiterrd erg lastig. Op de politieke partijen hun beginselen komen we later nog rug.

En nu de samenstelling van de be- Iking. Er zijn weinig landen aan te , waar deze zo gemengd is en t het ergste is, zo in ras, cultuur, dsdienst en mentaliteit uiteen loopt t als gevolg enorme tegenstellingen, tot allerlei botsingen leiden. De toe bevolking kan in een rond getal menteel gesteld worden op 14 mlln zielen. Daarvan zün + 3 miljoen nken, d.i. 21«/i). We kunnen dus nu s vaststellen, dat de verhouding de blanken tot de gekleurde bevolg is als 1 op 4 ! Dat is al een zeer denkelijke situatie, maar de blanken rmen zelf ook geen eenheid. Ze zijn verdeeld in de eigenlijke Afrikaners, zijn de nakomelingen van de Nelandse kolonisten, vermeerderd met nse immigranten, die als Hugenoten af 1688 binnenkwamen en Duitsers, ± 1720 naar Z. A. kwamen en anzijds de Engelsen, die nadat de apkolonie aan Engeland gekomen hier hun geluk beproefden. De nsen en Duitsers zijn nog herkenr aan hun namen (De Villiers, Du ssis, men denk ook aan de bekende voerders uit de Boerenoorlog Jou- Cronjé, De la Rey), maar hebben zich overigens geheel met het Hollandse element geassimileerd. De verhouding in aantal van het Hollandse en het Britse bevolkingsdeel kan gesteld worden cp 3 : 2, nauwkeuriger uitgedrukt: van de blanken is ± 60"/ü Hollands, SS'/o Brits en een kleine 5»/» Joods.

De rest, ongeveer 11 miljoen, zijn dus de diverse gekleurde rasseri. Het talrijkste daarvan is dat van de z.g. Bantoes, een soort negers, waartoe ook de Zoeloes en andere kaffervolken behoren. Een eenheid vormen ze ook al niet, want ze spreken 18 verschillende talen, wat voor de kerk en de zending zeer grote moeilijkheden oplevert. Hun aantal kan gesteld worden op meer dan 9 miljoen! De blanken noemen ze meestal kaffers (van een Arabisch woord, dat ongelovige betekent), maar zelf vinden ze die benaming kleinerend en officieel spreekt men daarom steeds van de naturellen als men de Bantoes bedoelt. Voorts zijn er de kleurlingen ongeveer 1.300.000 in getal; dat zijn de halfbloeden, dus van gemengd ras, afstammelingen van Maleiers, Hottentot- ten en blanken, speciaal Engelse en Hollandse matrozen. Ze hebben echter geen Bantoe-blced en zijn op de blanken georiënteerd zodat ze meer rechten hebben. Dan zijn er nog de Aziaten, vrijwel allen Brits-ïndiërs die in hoofdzaak in Natal wonen. Ze tellen ± 420.000 zielen en zijn aanvankelijk door de Engelsen als nlantagearbeiders narr Natal gebracht. Zo zijn het meest handelaars, die de Bantoes uitbuiten waardoor tussen deze groepen sterke spanningen bestaan. Ze zijn vcor 70<'/o Hindoe en voor 20»/o Mohammedaan en zijn in de Unie niet assimilcsrbaar. De immigratie wordt bemoeilijkt en emigratie bevorderd, maar al klagen ze hard, slechts weinigen gaan naar India.

Tenslotte zijn er nog de oorspronkelijke bewoners, de Bosjesmannen en Hottentotten. Van de eerste zijn er nog maar een paar duizend. Ze zijn vrijwel geheel uitgeroeid. Ze zijn zeer klein (150 cm) en hebben het laagste hersenge\yicht van alle mensen ! De Hottentotten zijn afkomstig uit de streek der grote meren. Zij werden door de eerste Hollanders als de eigenaars van het land beschouwd. Doordat ze in de 18e eeuw door ziekten en alcohol sterk achteruit zijn gegaan en zich ook vermengd hebben, zijn er nog maar weinig zuivere Hottentotten over.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen