Johan Wagner beschrijft nog een andere wijze van hooien

Andere wijze voor hooien

Een andere wijze van hooien vertel ik U nu. Ook dat heb ik 2 weken gedaan. Het is zeer slecht werk. Een staand gewas wordt met een machine, waarachter een dichte gesloten vrachtwagen gekoppeld is, voortbewogen door een zware trekker. De machine, maait en hakselt in verschillende trappen het hooi en ook soms doet men het met op het zwadliggende hooi en blaast dit via een pijp, boven de wagencabine in de gesloten bak. Deze korte stukjes van 2- 5 cm, komen in die wagen tot-ie vol is. Dan koppelt men een andere aan enz. De volle wagen wordt naar een verzamelplaats gereden, waar ditmaal de grond totaal gereinigd is. Het eerst gemaaide onkruid en verbrande spul geeft nog wat stoppels te zien, die met een grote stalen zeer scherpe schop, worden afgeschuiveld. Aldus verkrijgt men een brandschoon geheel. De rommel wordt weggereden.

Er worden 2 of 3 zeer zware schotten gebruikt, om dit spul in en tegen te tasten. Deze schotten kan men zich het best voorstellen, als men denkt aan een hele grote „veilingkist" die middendoor is, gezaagd. Men heeft dan 2 zijkanten, een achtervlak en een vloervlak, dat echter niet wordt gebruikt. Deze schotten worden alleen gebruikt als men geen silo's voor dit doel beschikbaar heeft. (Men heeft hier zeer practische silo's, in één dag te zetten en van aluminium gemaakt, die mogelijk iets verschillend, voor elk gewenst product kunnen worden gebruikt.)

Een benzine-motor drijft een Jacobsladder met hoge randen aan, de vrachtwagen rijdt achteruit bij. Een soort tafel, staat erbij, waarop de man staat, die de aanvoer regelt vanuit de wagen, over de Jacobsladder, van hetgehakselde materiaal. Een uit-.en inschuifbare aftakas wordt verbonden in de as van een kamrad achter aan de wagen; een 2e rad zit aan de tegengestelde kant. Op de bodem van de wagen ligt nl. een zwaar zeil en dit zeil zit op een rol, die tussen de 2 raderen zit aan de achterkant der wagen. Men opent de deuren van de achterkant der gesloten blikken wagen, stelt de machine in zijn werk en hij leegt zich vanzelf. De man op de tafel heeft alleen de aanvoer te regelen en uit te kijken voor verstoppingen ed.

Twee personen op de „klamp", trappen het spul aan en spreiden het met bietenrieken. Het is zeer slecht werk zei ik al. Dat komt, omdat het zo geweldig stuift, terwijl de temperatuur elke dag zo om en bij de 90 gr. F. waren is plm. 28 a 30 gr. C. Men moet een neus-, mond- en ogenmasker voor hebben en gewapend zijn met handschoenen, terwijl het zeer aanbevelingswaardig is om elk plekje open huid te bedekken. Als men dat zo'n 10 a 12 uren doet per dag dan zo'n 2 weken lang, dan kent men ook hier de fijna nuances wel van.

Ik zei iets over handschoenen, nou, dat is iets in Amerika, die eebruikt iedereen overal voor. Er zijn talloze verschillende soorten in allerhande materialen en ze worden bij duizenden verkocht. Je ziet vrachtauto bestuurder met handschoenen, monteurs, boeren, reizigers, kortom alle mogelijke soorten mensen en beroepen gebruiken ze. Trouwens de producten in dit warme land zijn ook alle zo scherp, droog, puntig enz. Je moet wel wil je niet dag in dag uit met bloederige handen je dagelijks brood verdienen.

U zult nu misschien vragen, hoe en waarvoor gebruikt men nu dat gehakselde hooi? Het melkvee groeit daar bijzonder hard van, de koeien geven meren met melk. Een beetje soja schroot haverpletsel, maismeel, water enz. aangemengd met een mineralenmengsel maakt het tot een uitnemend voedermiddel. Deze melkkoeien blijven bij erge vorst niet buiten, zodat men het via de Jacobsladder in omgekeerde richting, via de wagen, makkelijk vervoederen kan. Deze hooiklampen en ook de pakken worden niet afgebouwd, daks gewijze of met stro of zo. Neen, dat gaat erg plat, want regenen doet het weinig en de vele sneeuw is droog en bij eventuele dool, slinkt het gewoon de lucht in, zegt men. Zulke dingen doen mij altijd vreemd aan; maar hun ervaringen zullen toch ook wel in die lijn liggen, anders zuden ze het wel anders doen of proberen.

Hoe zijn er de mensen?

Deze keer zal ik dit landbouwpraatje besluiten met u een kijkje op de mensen te geven. Hoe zijn nu eigenlijk de mensen? Dat is heel ipoeilijk tezeggen. Ik vidl enige dingen vertellen, maar houdt altijd in de gaten, dat ik geen socioloog ben en, hoewel ik er grote interesse voor heb, ik geen vastomlijnde dingen kan zeggen. De geaardheid, het karakter en de mentaliteit van een mens is meestal afhankelijk van zijn omgeving, zowel directe als indirecte. Amerika is een land, een samenbundeling van 48 staten, waarin tal van verschillende mensen zijn gekomen vanaf jjjle windstreken der aarde, die allemaal iets meegebracht, hebben afgeleerd en aangeleerd hebben. In Amerika komen alle mogelijke klimaten voor, alle mogelijke aardrukskundige, natuurkimdige en andere verschillen. Na enige generaties is daarvan een volk ontstaan dat bovenal haar vrijheid erg lief heeft. Die vrijheid openbaart zich lang niet alweer in die zin, dat men niet bezet is door vreemde heerschappijen, maar deze vrijheid uit zich bijna in olies. In het algemeen kan men zeggen, dat

In het algemeen kan men zeggen, dat het vriendelijke, drukke, beweeglijke mensen zijn. Het kan je gebeuren, — wat mij meermalen overkwam, — dat je een wildvreemde Amerikaan ontmoet. Elk noemt zyn naam, dan schudt hij je hand enige minuten en slaat je op de schouder en hij doet alsof je al 30 jaar vrienden bent en juist elKaar na een jaar afwezigheid weer eens terug ziet. Zeer beweeglijk praat hij met je. Alle leden die hij kan bewegen, zijn dan ook in werking. Dan, opeens zegt hij: o, neem me niet kwalijk, in een seconde ben ik terug en hij stuift al weg. Als, ja als, je hem na een uur nog eens ziet, kent hij je niet meer en reageert niet meer op je groet. Deze memorie is dikwijls zeer kort. Ze zijn zeer oppervlakkig.

Voor emigranten die in Amerika komen is dit ook niet altijd gemakkelijk. Als het iemand is die zich in zaken wil steken, na enige jarpn v»" lo^on ^n werken bij anderen, dan gebeurt het ettelijke malen, dat zo iemana net leven zó zuur gemaakt wordt, dat hij wel op moet houden. Dikwijls is het dan nodig dat men zich aansluit bij een genootschap. Er is een genootschap dat zich het verbond van „vrij-metselaars" noemt. Wat het precies is weet ik niet. Maar het is min of meer geheim, hoor je er niet bij (en zonder woorden komt men daar achter, ook al zou je steeds van de ene naar de andere plaats reizen) dan heb je geen enkele kans om het er succesvol af te brengen. Dan is de vrijheid dus weer totaal zoek.

Een Amerikaan weet niet wat gezelligheid is. Dat kent men niet. Dat begrip leeft niet voor hen. ledere Amerikaan heeft minstens wel één keer aan me gevraagd: Where jou from? (waar kom je vandaan?) en how you like it overhere? (Hoe vindt je het hier?) De gemiddelde Amerikaan vindt het dan mooi als je zijn land en de mogelijkheden, boven alles prijst. Als je er eerlijk bijvoegt: nou, er zijn ook wel dingen die ik niet begrijp of die ik niet zou willen, dan worden velen kwaad. Ze zijn dus wat dat betreft al even kleinzielig als alle andere mensen. Niet alleen kleinzielig, doch ook wel eens dom. Ze houden geweldig van sport. Base ball, football (niet ons voetbal, want dat heet sacre en wordt vrijwel niet gespeeld) en basketball (korfbal). Iedereen praat erover mee. Ook de meisjes en vrouwen leven nog veel intenser mee, dan de meest op de voorgrond tredenden bij ons. Het is echter niet een sportverdwazing, maar alleen een grote belangstelling die met het volk meegegroeid is.

Weinig huiselijk leven

Huiselijk leven is er vrijwel niet. Door de zeer grote vlucht van het afbetalen, koopt de Amerikaan m.i. te gemakkelijk en teveel. Om te kunnen blijven betalen moet ook de huisvrouw zoveel mogelijk een betaalde, werkweek vinden. Vrijwel aUe vrouwen hebben die dan ook. Dat is niet vreemds, 't is gewoon. Er zijn nog tal van andere factoren voor dat bij anderen werken van vrouwen. Doordat ze vrijwel niet thuis zijn, is er geen echte band tussen ouders en kinderen en die moet dan geconcentreerd worden in de weinige avonden, dat men thuis is. De kinderen doen vrijwel wat ze willen en komen nog wel eens thuis om te eten en slapen. Misschien is er gemiddeld in Nederland wel te strakke band tussen de leden van het gezin, maar ik stel het verre boven deze „Ame rikaanse vrijheid." Amerikanen zijn wel erg gemakkelijk dikwijls. Ze doen dingen die wij niet zouden doen. Een zoontje van een senator was krantenbezorger en ziek op een keer. Hij kon het werk niet doen. De andere dag was de senator zelf bezig met de kranten te leuren. Zulke dingen komen hier voor. Ik zie in Nederland een zekere prof. Gerbrandy of een zekere Schermerhom of een meneer Romme al kranten rondbrengen

Ik weet wel, het ligt bij ons geheel anders. Maar ze zijn toch niet moeilijk die Amerikanen.

Tot een volgende keer. Hartelijke groeten en nog een goed

Hartelijke groeten en nog een goed 195S.

Johan Wagner, p.a. mr. C. van Gurp R.R.I. Ostrander, Ontaria, Canada

R.R.I. Ostrander, Ontaria, Canada

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen