De Goede Gezindheid

Deze aansporing is nog even actueel als toen ze ruim 19 eeuwen geleden werd opgeschreven. De goede gezindheid is onder christenmensen nog maar al te vaak ver te zoeken. Dat was ook al het geval in de gemeente van Filippi, die nog maar enkele jaren tevoren gesticht was. De apostel Paulus bezweert de pasbekeerde gelovigen om toch vooral onderling eensgezind te blijven. Want de harmonie onder elkaar wordt ernstig bedreigd door zelfzucht en eerzucht. Menigeen IS alleen maar bedacht op eigen belang zonder rekening te houden met zijn medechristenen. En de een wil ook beslist voor de ander met onderdoen. De eenheid van de gemeente kan maar op één manier bewaard en zo nodig hersteld worden: "Laat die gezindheid bij u zijn, die ook in Christus Jezus was!"

*

Wat voor gezindheid was het dan, die Christus Jezus vervulde en bezielde? Kort en goed gezegd: nederigheid! Hij gevoelde niet de minste behoefte om Zichzelf te laten gelden en over anderen de baas te spelen. Hij was er nooit op uit om te heersen, maar om te dienen. Wanneer Paulus zich Zijn instelling nog eens goed indenkt en inleeft, gaat hij als vanzelf op verhoogde toon spreken. Hij haalt een lied (een welbekende Christus-hymne) aan, waarin het wonder van Jezus' unieke Zelfvernedering wordt bezongen. De Heer der heren koos er vrijwillig voor om de Knecht der knechten te worden. Hij deed afstand van Zijn glorie als eeuwige en enige Zoon van God en verscheen op aarde als een doodgewoon mensenkind zonder aanzien of luister. En alsof dat nog niet genoeg was, toonde Hij Zich ook nog bereid om gehoorzaam de weg te gaan naar de mens-onterende dood aan het kruis. Wat een nederdahng: van de allerhoogste plaats in het heelal naar de allerlaagste plaats. Onvergelijkelijk — en onvoorstelbaar en toch echt waar gebeurd!

*

Door deze manier van doen betoonde Christus Jezus Zich het volstrekte tegendeel van Adam in de oertijd. Die wilde met alle geweld hogerop en greep daarom begerig naar wat hem met toekwam: de gelijkheid aan God! Maar de Christus ging juist de weg naar beneden en gaf gewillig prijs wat Hem rechtmatig toekwam: de gelijkheid aan God! Door de hoogmoed van de eerste Adam werd de harmonie op aarde en die tussen hemel en aarde verstoord. Maar door de ootmoed van de tweede, de nieuwe Adam werd die harmonie in beginsel hersteld.

Paulus roept de christenen van toen en van nu op om dat grootse voorbeeld van Zelfvernedering na te volgen. Als wij ons naar Hem noemen, dienen wij ook op Hem te gelijken. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want wij aarden allen naar onze stamvader en hebben zijn zelfverheffing in ons bloed. Terecht geldt de hoogmoed van oudsher als de eerste van de zeven hoofdzonden In het heidendom werd de nederigheid met als een deugd beschouwd, maar als een schande, alleen goed voor slaven, maar met voor vrije mensen! In de vorige eeuw heeft de wijsgeer Nietzsche die opvatting weer naar voren gehaald en fanatiek verdedigd Tegenover de slaven-moraal stelde hij de heren-moraal. Hij durfde zelfs de uitspraak aan. "Als er goden waren, wie hield het dan uit geen god te zijn?" Hij had eens moeten zien hoe die zogenaamde goden zich in het nazisme ontpopten als duivels!

*

Hoe komen wij zover, dat wij onze eigen verkeerde gezindheid afzweren en de goede gezindheid van Christus Jezus overnemen? Daarvoor is nodig, dat wij innerlijk gegrepen worden door Zijn Zelfvernedering voor ons, zodat wij ons door Zijn Geest laten omvormen naar Zijn beeld. Hij biedt ons Zijn goede diensten aan. Maar zijn wij bereid om daarvan gebruik te maken? Want het betekent een radicale ommekeer in ons bestaan, als wij ons onze geldingsdrang en onze zucht naar grootheid laten afnemen, zodat WIJ voortaan met meer de meesten, maar de minsten willen zijn. Een aardig Engels rijmpje slaat de spijker precies op de kop: "It takes more grace than I can tell, to play the second fiddle well" (Het vereist meer genade dan ik kan zeggen om de tweede viool goed te spelen) Wie er ervaring van heeft, zal het zeker beamen!

En toch kan Paulus niets afdoen van zijn aansporing- "Laat die gezindheid bij u zijn, die ook in Christus Jezus was'" Want zonder die goede gezindheid IS geen vrede en eendracht in de gemeente mogelijk (trouwens ook met tussen de verschillende kerkformaties). Moeten wij ons er met voor schamen, dat 145 WIJ ons hart zo hoog dragen en met van ons voetstuk af willen komen? Slaan wij dan geen belachelijk figuur tegenover Hem, die de verpersoonlijkte nederigheid was? Augustinus nep in een Kerstpreek zijn gemeente toe "God is al nederig en is de mens nog trots?" Zouden wij wel ooit genoegen nemen met onze lage plaats?

Gelukkig, de Here Jezus Zelf komt ons te hulp. Want Hij roept ons toe vanuit het evangelie: "Leert van MIJ, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart!" Hij heeft voor ons een plekje open op de hogeschool der nederigheid en wil ons daar Zelf als leermeester onderwijzen en opvoeden. Wij zullen aan eén enkele cursus wel niet genoeg hebben. Wij hebben een levenslange opleiding nodig. Vater Stanger (van de Mottlinger beweging) hield de mensen dan ook terecht als levensdevies voor: "Immer kleiner werden!" (Altijd nog weer kleiner worden!).

Het IS frappant om te zien hoe dat proces van toenemende nederigheid zich heeft voltrokken in het leven van Paulus zelf. Door zijn ontmoeting met Christus is hij klein geworden. En dat is hij sindsdien gebleven en zelfs nog gaandeweg meer geworden In zijn brieven noemt hij zichzelf eerst: "de minste van de apostelen" (I Corinthiers 15 : 9). Later betitelt hij zichzelf als "de allerminste van al de heiligen" (gelovigen) (Efeziers 3 : 8). En tenslotte zet hij zichzelf weg als "de voornaamste (de ergste) der zondaars" (I Timotheus 1 15). Zou dat geen bewijs zijn van voortgaande geestelijke rijping'' Takken die het zwaarst met vruchten zijn beladen, buigen het diepst door. Het IS met de vruchtbaarste christenen niet anders!

Moet dat voor ons niet een stimulans te meer zijn om ernst te maken met de aansporing van de apostel? Zelfverhoging ligt in onze aard, maar maakt ons leven onvruchtbaar. Zelfvernedering gaat tegen onze natuur in, maar is de weg tot vruchtbaarheid Wat ging er uit van de hoogmoedige Farizeeërs? En hoe onmetelijk IS de stroom van zegen, die uitging en nog steeds uitgaat van onze ootmoedige Heiland! Wij kunnen de aansporing van de apostel niet ernstig genoeg nemen: "Laat die gezindheid bij u zijn, die ook in Christus Jezus was!"

En die goede gezindheid is- NEDERIGHEID!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen