Vorming

Jongeren worden op veel manieren gevormd. Opvoeding is per definitie vorming. Dat geldt voor een bewuste, christelijke opvoeding net zo goed als voor een niet-godsdienstige opvoeding. Het belang van die vorming wordt in de kerk vaak onderstreept. In prediking, catechisatie en jeugdwerk wordt veel in de vorming van jongeren (en ouderen) geïnvesteerd.

Als predikant of als ouder hoop je vaak dat die ene preek of dat ene gesprek het verschil maakt voor een jongere. Soms is dat ook zo. Ik herinner me nog goed een persoonlijk gesprek met mijn vader, al is het 25 jaar geleden; of een preek die mijn leven stilzette, al zou ik niet meer weten over welke tekst het ging. Maar van heel veel preken, catechisaties en gesprekken herinner ik me niets meer, terwijl die bij elkaar mijn leven hebben gevormd. Vorming is iets van de lange duur, voorbeelden die je ziet, liefde die je proeft. Daarbij zijn gesprekken wel van belang, zeker bij sleutelmomenten in je leven. Een jongere die gaat studeren en daarbij tegen allerlei nieuwe vragen aanloopt, kan hopelijk over die vragen in gesprek, gevraagd of ongevraagd.

Veel vorming gebeurt onbewust. In deze tijd is de kerk maar een van de vele stemmen die jongeren horen. Wat ze meekrijgen op social media of in films heeft veel meer invloed. Een levensstijl waar je aan went, doet onbewust veel meer dan een gesprek over ethiek. Des te meer reden om na te denken over christelijke vorming en over de vraag door wie wij zelf gevormd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen