Gods oordeel over de Kerk (3)

Kent u dat zuchten over die zonden, die verdorvenheid, die gruwelen? De Kerk leert zich aanklagen:

Dies ben ik, HEER’, Uw gramschap dubbel waardig!

’k Erken mijn schuld, die U tot straf bewoog.

Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.

Zichzelf al zuchtende aanklagen en God vrijpleiten. En toch blijven smeken: Gedenk mijner. De Kerk des Heeren wordt het ermee eens dat die verderfengel zal komen en zij wordt het eens met Gods rechtvaardigheid. Kent u dat? Hebt u al gebogen onder dat heilig recht des Heeren? Om de Heere vrij te laten, maar toch de Heere niet meer los te kunnen laten? Kent u de nood die er dan is en dat zuchten? Dan is het omkomen van onze zijde en toch de hemeltroon bestormen.

Ik lag gekneld in banden van den dood; Daar d’ angst der hel mij allen troost deed missen.

Wat wordt er dan gezucht. Dan kunt u het niet meer in woorden benoemen. Pas later kunt u het in woorden vatten:

Ik was benauwd, omringd door droefenissen;

Maar riep (ik zuchtte), den HEER’ dus aan in al mijn nood:

En hoe riep u de Naam des Heeren aan?

Och HEER’, (dat is een zucht), och wierd mijn ziel door U gered!

Wie zal ooit vergeten dat er toen gewezen werd op die enige Weg van behoud, op die enige Naam door Welke wij - ook in 2024 - zalig moeten worden. Wie zal het ooit vergeten dat toen gewezen werd op Christus. En, o eeuwig wonder, dat Hij nu niet gekomen is om te verderven maar om te behouden. Kent u de jubel die toen ontstond: Ik kan nog zalig worden, met behoud van Gods heilige deugden. Dan is uw weeklacht en geschrei veranderd in een blijde rei, en is uw zak ontbonden. Dan klimt uw lof naar boven. Dan bent u boven het stof en is het geen zuchten meer maar een roemen in de Heere:

Mijn God, U zal ik eeuwig loven,

Omdat Gij ’t hebt gedaan.

De Heilige Geest Die dat zuchten geeft, zal keer op keer verder ontdekken aan de gruwelen en zonden, aan de heimelijke zowel als de openbare afgoden. Waarom? Opdat ze weer gaan zuchten tot de Heere. Opdat ze in het licht van Zijn majesteit en van Zijn heerlijkheid hun eigen verdorvenheid meer en meer leren kennen. Dan begrijpt u dat gebedje van Petrus, toen hij bij de wonderbare visvangst door al die vissen zag op de deugden des Heeren: Heere, ga uit van mij; want ik ben een zondig mens (Luk. 5:8b). Hij deed deze uitroep terwijl hij lag aan de voeten van Christus en Hem als het ware omhelsde. Dus hij liet de Heere vrij maar kleefde Hem ook aan. Dezulken kan de Heere in Zijn Koninkrijk gebruiken.

Keer op keer verwondt de Heilige Geest en geeft smart over de zonde, de ongerechtigheid en de afgoden. Maar Hij zal ook helen. Hij heelt door iets te laten zien van de heerlijkheid Gods in Christus. Wat is die heerlijkheid? Kohlbrugge zegt dat het alle deugden zijn die God in Christus vertoont, ook Zijn rechtvaardigheid. Dus u moet verloren gaan onder dat recht. Maar als de Heere dan gaat wijzen op Hem, waarvan in Jesaja 53:5 staat: de straf die ons den vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden, dan mag u iets van die vrede, van dat bloed van Christus ervaren. Dat is die deugd van Zijn barmhartigheid ‘vanouds den vaad’ren toegezeid’.

Wat is Christus als die barmhartige Hogepriester ook dierbaar als Hij hen vertroost in hun angsten, in hun noden, in hun pijnen, in hun smarten en in hun kruizen. Dan moeten ze de deugden des Heeren in Christus verheerlijken. Het geldt ook Zijn liefde die Hij in Christus betoont. Wie zal die eeuwige liefde ooit kunnen bevatten? Ik heb u lief met een eeuwige, onuitblusselijke liefde. O volk des Heeren, vele wateren zullen die liefde van Christus niet kunnen uitblussen. Ook niet de wateren van uw zonden, ook niet de wateren van die afgoden, ook niet de wateren van die verdorvenheid. De profeet Hoséa noemt het een vrijwillige liefde. Daarom is Zijn toorn afgekeerd. Al de deugden Gods worden vertoond in Christus. Zo doorwondt de Heilige Geest, ja, zo doorpriemt de Heilige Geest om vervolgens uit die deugden Gods in Christus de Kerk te bedienen. Hoe meer u van die deugden gezien hebt, hoe meer u die heerlijkheid gezien hebt, hoe meer u zucht onder uw boze bestaan, hoe meer u het zegt met Paulus: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? (Rom. 7:24).

Hoe meer u zucht over de gruwelen van de maatschappij, van de Kerk, van uw gezin, hoe minder u naar een ander wijst. En waarom? Omdat u meer en meer ontdekt wordt dat al die gruwelen van heel de wereld, van heel ons land, van heel de Kerk, van alle mensen, samengebundeld zijn in uw hart. Bent u al op die plaats gekomen? Dan wijst u niet meer naar een ander. Dan wijst u niet meer naar degenen die ons land regeren. Dan wijst u niet op ambtsdragers. Dan wijst u niet op zondaren. Dan bent u zelf de oorzaak van dit alles. Dan mag u met Nehémia zeggen, die nog nooit in Jeruzalem geweest was: ook ik en mijns vaders huis, wij hebben gezondigd (Neh. 1:6).

Dat zijn de zuchters die zuchten over de gruwelen die bedreven worden. Niet om een ander aan te klagen, maar om zichzelf aan te klagen. Kent u dat, of wijst u nog steeds naar een ander? Als u met één vinger naar een ander wijst, dan wijzen er drie vingers naar uzelf.

Onze tweede hoofdgedachte was: De zuchters onder het oordeel. We gaan naar onze derde hoofdgedachte:

3. De bewaring in het oordeel

We zien daar een Man staan bij het koperen brandofferaltaar. We zien zes engelen staan met verderfwapens en nu krijgt die Man een opdracht om die zuchters te tekenen. Ze krijgen een teken op het voorhoofd, opdat ze bewaard worden in het oordeel, want er staat in vers 3b: en Hij riep tot den Man Die met linnen bekleed was, Die den schrijvers-inktkoker aan Zijn lendenen had.

In de Statenbijbel staat Man met een hoofdletter. Het wordt soms met een kleine letter geschreven, maar het moet met een hoofdletter, want die Man is Christus, Die met linnen bekleed was, Die de schrijvers-inktkoker aan Zijn lendenen had. Geen wapen om te verderven, maar een schrijftuig om een teken te zetten, zegt ons kanttekening 12.

Die Man was met linnen bekleed, dat ziet op Zijn Priesterkleed. We lezen dat in kanttekening 13. Het priesterkleed dat Hij droeg in de stand van Zijn vernedering, om daarmee aan te geven dat Christus nu voor die zuchters (niet vanwege hun zuchten, niet óm hun zuchten) plaatsbekledend in het oordeel is geweest. Het wraakzwaard van Zijn Vader is plaatsbekledend op Hem gekomen, opdat Hij nu Zijn hand tot die kleinen kan wenden, om hen te betekenen, een teken op hun voorhoofd te zetten. En de HEERE zeide tot Hem: Ga door (dat wil zeggen: Ga door met haast) door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden die zuchten.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen