Drinken

Onder de letter D is er nog een andere benaming van het geloof: het wordt ook een ‘drinken’ genoemd. ‘Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt’, staat er in Johannes 6:54. Dit laat het ware geloof zien zoals het daadwerkelijk de genade op zichzelf toepast en aanneemt. De gelovige gebruikt Christus Jezus daadwerkelijk als zijn hemelse drank om de dorst van zijn vermoeide en hunkerende ziel te lessen. Maar omdat bij de benaming ‘eten’ dezelfde aspecten aan de orde zullen komen, gaan we daar nu aan voorbij.

We willen nu opmerken dat het geloof - als gevolg van dat ‘drinken’ - soms een ‘drinken tot dronken wordens toe’ wordt genoemd. ‘Zij worden dronken uit de beek Uwer wellusten’ (zie Ps. 36:9). ‘Wordt dronken, o liefsten’, (Hoogl. 5:1). Dit moet in geestelijke en daarom ook in eerbare zin worden opgevat. Het geeft dan ook aan dat een méér dan gewoon genieten in het geloof bedoeld wordt. God onthaalt Zijn kinderen niet met wijn in letterlijke zin, maar met Zijn liefde. Als die in het hart wordt uitgestort, veroorzaakt dat op een geestelijke wijze wat wijn veroorzaakt als die tot dronken wordens toe gedronken wordt.

Als u wat méér wilt weten van enkele bijzonderheden en kenmerken van deze geestelijke dronkenschap door het geloof, dan moeten we letten op wat nu volgt:

a. Het hart wordt er warm van. O, de liefde die in het hart wordt uitgestort, ontdooit de ziel van een oprecht gelovige en maakt die zó brandend heet dat vele wateren de liefde nooit zouden kunnen uitblussen (zie Hoogl. 8:7). Alles wat eerst verstijfd en verlamd was, is nu als de pen van een vaardige schrijver (Ps. 45:2).

b. De gelovige ervaart vreugde en blijdschap, zo teer, zo alles doortintelend en verrukkelijk, dat hij geen woorden heeft om het uit te drukken. De liefde van God die in het hart wordt uitgestort, gaat alle verstand te boven.

c. De armoede, de zorgen, de geestelijke duisternissen en de aanvechtingen worden vergeten. Ze verdwijnen, en de gelovige vergeet in het ondervinden van deze liefde zijn verdriet. Hij zegt nu: ‘Er is slechts een ogenblik in Zijn toorn, maar een leven in Zijn goedgunstigheid’ (zie. Ps. 30:6).

d. De tong wordt losgemaakt. O, in deze geestelijke dronkenschap zingt de gelovige de lof van de Heere. Hij roemt Hem en roept uit: ‘Maak de Heere met mij groot, want Hij heeft mijn ziel welgedaan!’ (zie Luk. 1:46; Ps. 116:7).

e. De gelovige wordt spraakzamer dan ooit. De tong die vanwege de droefheid aan het gehemelte kleefde, doet nu niet anders dan spreken van Gods wegen en Zijn handelingen. Door dit spreken worden zondaren uitgelokt om de vreze des Heeren te leren kennen. Maar dat niet alleen, het gaat er zo’n mens ook om om de ware gelovigen alles te vertellen wat God aan zijn ziel gedaan heeft. Hij zegt nu: ’Mijn hart geeft een goede rede op; ik zeg mijn gedichten uit van een Koning, Die veel schoner is dan de mensenkinderen” (zie Ps. 45:2 en 3).

f. De geheimen en andere zaken die ze zo goed verborgen hebben en nooit openbaar zouden durven maken, worden nu uitvoerig aan de orde gesteld. Zij verbergen niets voor de Heere, maar vertellen al hun wegen (Ps. 119:26), als zij in zalige eenzaamheid met God gemeenzaam zijn.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen