Ode aan de moeder

Mevrouw J. Harinck-Snoep 1934 - 2015

Mijn lieve moeder was een biddende moeder. Deze indruk heb ik vanaf mijn prilste jeugd. Later begreep ik er meer van hoe zij mijn zieleheil op haar hart gedragen heeft, zelfs al voor mijn geboorte. Met David kan ik zeggen: ‘Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af’.

Dat Gods kinderen echt gelukkig zijn, heb ik als jongen bij mijn beide ouders gezien. De Heere heeft dat gebruikt om in mijn jonge hart een zoeken te werken naar verlossing van zonde en schuld door de Zaligmaker, Jezus Christus.

Mijn moeder was een zorgende moeder. Als je uit school kwam zat ze op je te wachten met een kopje thee, koekje erbij, even een gesprekje over de schooldag en het huiswerk. Het was toen zo gewoon voor mij dat moeder er was, maar wat was haar liefdevolle aanwezigheid een rijke zegen!

Mijn moeder had de gave om op een natuurlijke en spontane manier over de Heere en Zijn dienst te spreken. Het leven met de Heere hoorde er helemaal bij.

Moeder gaf zich ook volledig aan het ondersteunen van vader in zijn ambtelijk werk. Misschien zelfs wel te veel. Er zijn kanten aan het ambtelijk werk die druk leggen op het pastorieleven. Moeder probeerde daar zo goed mogelijk mee om te gaan.

Dankbaar zie ik terug op haar betrokkenheid op ons huwelijk en gezin. Veel steun en medeleven heb ik van haar gekregen als predikant. Haar laatste levensjaren werden gestempeld door het lijden aan de ziekte van Kahler. In die tijd luisterde ze dikwijls mee met de diensten in Moerkapelle waar ik toen predikant was. Het heeft mij veel gedaan dat de Heere die prediking wilde gebruiken om mijn lieve moeder in haar zorgen en zwakheden te troosten en te sterken.

Het gemis heeft een bodem in de troostrijke wetenschap dat zij bij de Heere is: ‘Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd en mijn geroep gehoord’.

ds. W. Harinck, Utrecht

Mevrouw B.A. Schot-Versteeg 1925 - 1986

Het is inmiddels 38 jaar geleden dat onze moeder Bertha Adriana Schot (geboren Versteeg) overleed aan de ziekte van Kahler. Nadat deze ziekte was vastgesteld, heeft ze nog maar enkele weken geleefd. Ik herinner me dat we als kinderen allen huilden, toen deze boodschap kwam. Maar moeder zelf huilde niet, maar troostte ons met de woorden: ‘Jullie behoeven niet te huilen, want de dood komt voor mama niet onverwacht. Ik heb ermee geleefd’. Eer bekend was dat zij deze ziekte had, liepen we na een avondmaalsdienst met haar uit de kerk naar huis. Onderweg wilden we wat vragen, maar het was of het niet tot haar doordrong. Zij was, zoals dat weleens wordt uitgedrukt ‘boven het stof’. Thuisgekomen sprak zij: ‘Nu ben ik weer bij jullie’. De Heere had haar laten zien dat dit de laatste avondmaalsbediening op aarde was.

De godsvrucht van onze ouders, die duidelijk bleek in de praktijk van alledag, heeft ons ouderlijk gezin en ook mijn persoonlijk leven gestempeld. Ik herinner mijn onvergetelijke moeder als een opgewekte vrouw, die wel vroom was, maar niet wettisch. Onder haar dagelijkse werkzaamheden konden we horen hoe de gesteldheid van haar hart was omdat zij vaak psalmen zong. Zij had een rotsvast geloof in de voorzienigheid Gods, waar ik mijn jonge jaren vaak op steunde. De Heere had haar niet alleen stilgezet onder een preek van ds. Chr. van Dam over Jeremia 13 vers 16, maar ook veel nadere oefeningen in het geloof geschonken. Onvergetelijk is voor mij hoe zij het onderscheid kon uitleggen tussen de zekerheid in de stand van het genadeleven en de zekerheid over de staat van het genadeleven. Haar sterven was een heel groot gemis, maar legde een groter gemis bloot in mijn leven, namelijk het Godsgemis. Met heimwee kun je terugdenken aan zulke moeders in Israël. Maar de Heere Zelf kan als geen ander, lees het in Jesaja 66 vers 13, de plaats van de liefste moeder vervullen!

ds. A. Schot, Nunspeet

Mevrouw A. Mulder-Kersseboom 1952 - 2014

Moeder was een spontane vrouw. Wie je ook was, je kon bij onze moeder rekenen op een hartelijk onthaal. Dat kenmerkte ons gezinsleven. Ook is ze met deze eigenschap als predikantsvrouw onze vader tot steun geweest.

Moeder zong graag. Ineens kon haar heldere stem klinken door het huis. Dan zong ze een psalm of één van de -klassieke- gezangen. Al zingend uitte ze zich dan in de dingen van Gods Woord. De beleving van het hart was dan ook vaak dichtbij. Niet dat ze het geestelijk altijd gemakkelijk had. Nee, ’t was ook vaak donker. Dan voelde ze zich omsloten door de duisternis van haar bederf voor God. Wat had ze daarmee te strijden, niet het minst met haar kleingelovigheid. De Heere was zo goed voor haar. Wie was zij toch voor Hem? Het kon alleen goed zijn met de Heere om Jezus’ wil.

Na de Heere en Zijn dienst lag haar huwelijk het meest na aan haar hart. Ze vertelde ons als kinderen hoe ze de Heere gebeden had om een man van Hem te ontvangen. Dat deed ze toen ze een jaar of 15 was. ‘Bid jij ook of je iemand mag vinden die de Heere vreest’. Zo voelden we: dat is het allerbelangrijkste. Met liefde heeft ze het ons ingescherpt.

Liefde was belangrijk voor haar. Die kenmerkte de innige band van haar huwelijk. Zo was ze er voor ons als kinderen en verzorgde ze het gezin. Die tekende ook haar toewijding aan de gemeenten die ze samen met onze vader mocht dienen. Zo kon ze een groot hart tonen aan mensen in verdriet en nood. Ze beoefende de kunst om zegeningen te tellen. Het gaf haar iets van blijmoedigheid. Alles wat ze had, had ze van de Heere gekregen. Een groot wonder dat ze iets mocht kennen van het geheim van trekkende liefde.

ds. G.W.S. Mulder, Ridderkerk

Mevrouw D. van Rijswijk-Broekhuizen 1938 - 2023

Onze moeder is geboren op 26 oktober 1938 te IJsselmonde. De Heere heeft haar opgezocht en ze mocht een nieuwe geboorte uit God leren kennen. Zo was ze wedergeboren tot een levende hoop en bekendgemaakt met haar zonde en schuld.

Ook had ze iets van Christus en Zijn werk leren kennen. De tekst uit Jesaja 65 vers 1 had voor haar diepe betekenis gekregen: ‘Ik ben gevonden van hen die naar Mij niet vraagden’. Vanaf mijn jongste jaren ken ik mijn moeder als biddend, Godvrezend en bang voor de zonden. Ze had een zeer voorzichtige wandel bij Gods instellingen, een liefde tot de Heere en Zijn dienst.

Veel verdrietelijkheden heeft ze in dit leven meegemaakt. Ze moest een geliefd kind en een man grafwaarts dragen. De laatste jaren was de afbraak zichtbaar. Allerlei lichamelijke kwalen kwamen aan het licht. Geestelijk behoorde moeder bij dat volk dat getekend wordt in Psalm 40 vers 18. Missend, zoekend, vindend, zo ging het steeds in haar leven. Er was bij ogenblikken een heimwee naar Boven om van zichzelf verlost te worden.

De laatste periode van haar leven heeft de Heere haar verschillende malen vertroost uit Psalm 68 vers 6 berijmd, dat haar een beter lot was bereid en haar heilzon aan het dagen was. Daarvan heeft ze vóór haar sterven ook mogen getuigen. Hoewel nog bestreden, is ze op 26 juni 2023 ingegaan in de eeuwige rust. Haar lichaam rust tot de jongste dag op de begraafplaats te Rotterdam-Charlois. Op verzoek van moeder hebben wij gesproken tijdens de rouwdienst. Het Schriftgedeelte was Openbaring 7, over de verlosten voor Gods troon. Ds. J.M.D. de Heer sprak op de begraafplaats vanuit Psalm 40 vers 18. Ouderling C.W. den Otter las als afsluiting uit Jesaja 40.

Het is een groot voorrecht een biddende en Godvrezende moeder gehad te hebben. We missen haar hier op aarde, maar staren haar met jaloersheid na.

ds. J. van Rijswijk, Oud-Beijerland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen