Thans heengaan in vrede

De Heere had door Zijn Geest aan zijn ziel een belofte gedaan. En Gods beloften maken het geloof werkzaam in een levende verwachting. Die verwachting bestaat in een uitzien naar de vervulling, een gebed om de vervulling, een hoop op de vervulling en een vast geloof in de vervulling.

Deze verwachting wordt wel bestreden. Door het ongeloof, de twijfelingen en de vrezen. Satan zal alles in het werk stellen om de vervulling ervan te verhinderen. Daarom is de verwachting aan diepten en hoogten onderhevig. Gods toezegging wordt echter steeds bevestigd door het Woord. ‘En uw verwachting zal niet afgesneden worden’ (Spr. 24:14). ‘Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd worden’ (Ps. 25:3). De verwachting wordt ook beproefd. Soms zo beproefd dat de vervulling schijnt afgesneden te zijn. Juist in die beproeving blijft het naakte geloof over, dat zich alleen grondt op ‘Zijn onfeilbaar Woord’ (Ps. 130:3 ber.).

De inhoud ervan

De belofte heeft een inhoud. Namelijk dat Simeon de Christus des Heeren zou zien, eer hij sterven zou. Alle beloften die de Heere geeft met betrekking tot de zaligheid van de ziel hebben de Christus des Heeren als middelpunt. Buiten Christus is er geen belofte tot zaligheid. Hij is de Bewerker van de zaligheid door Zijn gewillige overgave in het verbond der verlossing, door Zijn menswording, Zijn lijden, Zijn dood, Zijn opstanding en verheerlijking.

Simeon mocht in de belofte veel van deze Christus zien, door het geloof. Maar hij miste het zien van de Persoon, de openbaring van Hem. Hij zou Hem met zijn natuurlijke ogen mogen zien.

Velen van Gods kinderen leven in deze stand van Simeon. De belofte gaf de Heere hen, toen ze leerden dat al hun gerechtigheden te kort zijn en geen waarde hebben. Op die belofte leven ze. In de belofte mogen ze zich soms vermaken. Maar de belofte is niet vervuld. Hun geloofsoog heeft de Persoon van Christus nog niet gezien. Ze missen Zijn openbaring. Daar hunkeren ze naar.

Naar de tempel

Simeon wordt door de Geest naar de tempel gedreven. Daar wil de Christus Zich openbaren. Terwijl Simeon opgaat, laat Jezus Zich in de armen van Maria in de tempel brengen. Hij verlangt ernaar om Zich aan Zijn hunkerend kind Simeon te openbaren. En daar, in de tempel, die in weerwil van alle verval en vormendienst, Gods eigen instelling is(!), openbaart Hij Zich. De Geest wijst Hem aan. En nu ziet Simeon Hem met zijn natuurlijke ogen, maar vooral met zijn geloofsoog. Nu kan hij niet meer twijfelen. Nu wordt hij vervuld met een hemelse vreugde. Nu ziet hij niemand meer dan Jezus alleen. En dan krijgt hij Hem in zijn armen en neemt Hem aan. Dan klinkt uit zijn mond de geloofsjubel: ‘Nu laat Gij, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede’.

In dit Kindeke mag Simeon de vrede voor zijn ziel ontvangen. Hij ziet Hem niet alleen in Zijn menswording, maar hij mag al verder zien. Hij ziet Zijn arbeid, Zijn lijden, dood en opstanding. En daarin is zijn strijd vervuld, zijn ongerechtigheid verzoend en heeft hij van de hand des Heeren dubbel ontvangen voor al zijn zonden (Jes. 40:1). Simeon verlustigt zich in de enige troost beide in het leven en sterven. De vrede met God mag hij genieten, de vrede in zijn consciëntie, de volle en volmaakte vrede voor zijn ziel.

‘Nu laat Gij, Heere, gaan’. Nu maakt Gij mij los. Nu zijn alle banden gebroken. De band van de zonde en van de satan. De macht van de dood en de hel is verbroken. Nu ben ik vrij. Nu sta ik in de vrijheid. Nu laat Gij mij vrij gaan, als een gekooide en gebonden vogel die de vrijheid krijgt omdat de kooi geopend wordt. Nu kan ik sterven.

Uw Zaligheid

‘Naar Uw woord’. Dat was de inhoud van de belofte. Uw woord, Uw toezegging is vervuld. Uw woord is bevestigd en er is niet één van die woorden op de aarde gevallen. Simeon heeft alles.

‘Want mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien’. Uw Heiland, Uw Verlosser, Uw Zaligmaker. Het is alles van U. U hebt het alles uitgedacht en uitgewerkt. En U schenkt het mij uit genade, om niet. In Uw Zaligheid ontvang ik U tot mijn deel. En meer heb ik niet nodig. Het is vol. Het is een voorsmaak van de volle zaligheid die Simeon spoedig mag ontvangen in de hemelse gewesten. Die zaligheid mocht Jakob op zijn sterfbed zien toen hij uitriep: ‘Op Uw zaligheid wacht ik, Heere!’ Wat Jakob van verre zag, ziet Simeon van zeer nabij.

Simeon is op dit ogenblik vol van God. In de tijd van verwachten was hij ontledigd. Nu is hij vol. En dan kan er niets meer bij. Dan is er ook geen plaats voor iets anders dan God alleen.

Lezer(es), mag u de openbaring van deze Persoon kennen? Of leeft u in de verwachting van Hem? Of leeft u nog voor het aardse en vergankelijke?

Nu laat Gij, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede, naar Uw woord; want mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien. Lukas 2:29, 30

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen