Niet bewaard voor uitbrekende zonden

Uitbreken of inleven

Deze vraag hadden we terzijde gelegd omdat we menen dat er zeer regelmatig toch wel iets over gezegd wordt. Maar de vraagsteller wil toch graag op de achter-pagina een reactie.

We spreken over ‘uitbrekende’ zonden of ‘grove’ zonden als bijvoorbeeld een verschrikkelijke gedachte omgezet wordt in een daad. Zo spreekt de Heidelbergse Catechismus, om maar iets concreet te noemen, in Zondag 40 over de uitbrekende daad van doodslag. Maar de ‘wortel’ van de doodslag wordt ook aangewezen. Al is het niet tot de daad gekomen en al weet niemand wat er in het hart leeft, de alwetende God ziet het. En ons Troostboek is eerlijk en scherp: ‘God, verbiedende de doodslag, leert ons dat Hij de wortel des doodslags, als nijd, haat, toorn en wraakgierigheid, haat en zulks alles voor een doodslag houdt’. Als Gods Geest ons bestaan gaat openleggen, moeten we inleven dat we een doodslager zijn, ook al werden we bewaard voor een doodslag.

In de Bijbel is melaatsheid, verschrikkelijk vanwege de toenemende verminkingen, een zinnebeeld van (uitbrekende) zonden. De zonden tasten aan, verzwakken en verminken. De beginnende kwaal kan enige tijd verborgen blijven, maar komt meer en meer openbaar. Thomas Shepard (1605-1649) schrijft: ‘Iemand die de pest heeft, zal hoop van leven hebben als hij de ziekte niet kent. Maar als hij de vlekken en tekenen van de dood op zijn huid ziet, dan kermt hij, aangezien hij overtuigd is dat de plaag van de Heere op hem is. Zo ook, wanneer de mens een of meer bijzondere zonden ziet uitbreken. Dan is hij overtuigd van zijn beklagenswaardige staat. Hoewel het gewoonlijk zo toegaat, is het zo niet altijd gelegen. Want sommigen kan de Heere overtuigen van zonden, door hen te tonen de zondigheid van hun eigen hart en wegen. De Heere kan iemand zijn blindheid laten zien, zijn grote hardheid des harten, zijn zwakheid, zijn moedwilligheid, zijn harteloosheid, dat hij niet kan bidden, noch tot God opzien. Of ook dat alles wat hij doet zondig is, als levend buiten Christus’.

Uitwerpen of uitwissen

Het is een zegen als we bewaard zijn gebleven voor uitbrekende zonden. Want de Heilige Schrift is helder en eerlijk over de gevolgen van uitbrekende zonden. In Openbaring 22 vers 15 lezen we: ‘Maar buiten zullen zijn de honden, en de tovenaars, en de hoereerders, en de doodslagers, en de afgodendienaars, en een iegelijk die de leugen liefheeft en doet’. De zonden waarin we niet zijn ‘uitgebroken’, behoeven niet beweend te worden. Tegelijk blijft het bovenstaande waar: ook de wortel van elke ‘grove’ zonde is reden om eeuwig buitengeworpen te worden.

En als we dan toch in dergelijke uitbrekende zonden gevallen zijn? Als we ons niet vergissen, wordt er vrijwel elke preek over gesproken. De bediening van Gods onfeilbaar Woord kan toch niet om de eerste steler (Eva) en de eerste heler (Adam) heen? De aangrijpende voorbeelden van de hoereerder en moordenaar David, de publieke vrouw Rachab uit Jericho, de goddeloze Manasse en de geldgierige Zacheüs komen toch aan de orde?

En het zal steeds weer klinken: ‘Maar bij U is vergeving’, voor ontdekte, boetvaardige zondaren. En het bloed van Jezus Christus wast en reinigt van alle zonden.

Heb jij/hebt u ook een vraag?

Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie. Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder. Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen