De liefde van Christus

‘Die Zichzelven gegeven heeft’. Hij gaf Zich in de stilte van de nooit begonnen eeuwigheid voor de gegevenen des Vaders. Toen heeft Hij gezegd: ‘Zie, Ik kom; in de rol des boeks is van Mij geschreven. Ik heb lust, o Mijn God, om Uw welbehagen te doen; en Uw wet is in het midden Mijns ingewands’. In de volheid des tijds gaf Hij Zich in Zijn diepe vernedering. Hij kwam om te lijden en te sterven. Hij gaf Zich gewillig om de drinkbeker die de Vader op Zijn hand gezet had te ledigen tot de laatste druppel. Zo sprak Hij tot de bende die tot Hem kwam met zwaarden en stokken bij de hof van Gethsémané: ‘Zo gij dan Mij zoekt, zo laat dezen heengaan’.

Christus wilde voor een schuldig en arm volk, dat nog geen uur met Hem kon waken, Zich geven in de handen van Zijn vijanden. En als zij allen wegvluchten, laat Hij Zich binden, bespotten, geselen. O, Hij heeft Zijn kerk zo onuitsprekelijk lief met een alles-gevende liefde. Daarom wilde Hij Zich vernederen tot in de dood des kruises. Hij wilde de vloek, de smaad en de straf dragen, om zo in een volmaakte gehoorzaamheid aan te brengen wat bij God te doen was om Zijn Kerk te verlossen van het eeuwig verderf en weer te doen delen in de gunst en de gemeenschap Gods. Dat eeuwig wonder: ‘Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven’.

Scheiding gemaakt

Daarom zegt de apostel ook: ‘Om onze zonden’. Wij hebben God verlaten. Onze zonden maken scheiding tussen de Heere en ons en maken ons de eeuwige dood waardig. Onze zonden, nee, daar wordt geen algemene verzoening mee bedoeld. Het is waar, het bloed van Christus is van een oneindige waardij. Is zó algenoegzaam, al was het voor de zonde van heel de wereld. In deze gezegende Bloedfontein is geen tekort. Maar het behaagt de Heere dat in de harten van de uitverkorenen te verheerlijken. De vrije genade Gods is een ergernis, een aanstoot voor een rechthebbend adamskind.

Maar in het werk van Gods genade wordt een mens met al zijn waardigheden er totaal buiten gezet. En dan wordt het een wonder voor een volk dat zo zwart, zo vuil, zo onrein is en zich nooit meer kan reinigen, dat er in Christus een fontein ge opend is tegen de zonde en tegen de onreinheid.

‘Voor onze zonden’. Dat predikt ons dat, wie wij ook zijn, hoe vuil, hoe schuldig, hoe goddeloos, er in Christus ontkoming is tegen de toekomende toorn Gods. Het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden.

Waan van de dag

‘Opdat Hij ons trekken zou uit deze tegenwoordige boze wereld’, schrijft Paulus vervolgens. Dat is de wereld die zo haast voorbijgaat. De tegenwoordige wereld, waarin wat vandaag nieuws is, morgen alweer verdrongen is door andere gebeurtenissen. Een wereld waar alles schijnt bepaald te worden door de waan van de dag. Het is een boze wereld, waar, onder de toelating van de Heere, satan alles probeert om de mens ten verderve te voeren. En het vindt zo’n aansluiting in ons boze hart.

Daarom lezen we ook van ‘trekken’. Want aan die tegenwoordige, boze wereld zitten wij allen van nature vast. Zo vast, dat er een Goddelijke, onwederstandelijke trekking voor nodig is om ons daaruit te trekken! Maar wat Zijn liefde wil bewerken, ontzegt Hem Zijn vermogen niet. Wat zat Saulus van Tarsen ellendig vast in zijn godsdienst. En wat zaten de Galaten hopeloos vast aan hun afgodendienst. Totdat het uur van Gods welbehagen aanbrak en de Heere ging trekken met koorden van goedertierenheid. Toen kwamen ze met smeking en geween. De opzoekende zondaarsliefde Gods verbreekt het hart.

De ontdekking des Geestes leert dat wij ons nimmer zullen kunnen reinigen van onze zonden. Wat is het groot als bij aanvang iets gezien mag worden van Hem, Die Zichzelf gegeven heeft. Als een arme zondaar iets mag zien en ervaren van de liefde van Christus, zeggen ze met Petrus: ‘Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens’.

Dit wordt in het genadeleven steeds dieper verstaan. Maar ook wordt de liefde van Christus meer en meer tot verwondering en verootmoediging. Wat het Hem gekost heeft om Zijn bruid te reinigen van de zonde en eeuwig bij Zich te doen wonen.

Eeuwig welbehagen

Waarom is het toch, Heere, dat U naar zo één omziet? Wel, omdat het is naar ‘de wil van onze God en Vader’. Om het eeuwig wel behagen. Eeuwige, onbevattelijke liefde. In de onuitsprekelijke Zelfovergave van Christus wordt de Heere verheerlijkt en de zondaar om niet gezaligd. Lezer(es), heeft deze Zaligmaker, de dierbare Heere Jezus Christus, al waarde voor uw ziel gekregen? Of hebben de dingen van hier beneden nog altijd de hoogste plaats in uw hart? Vraag dan of de Heere Zelf uw ogen ervoor opent dat onze zonden ons naar het eeuwig verderf voeren. Het zal toch zo aangrijpend zijn als we deze liefde versmaad hebben en God eeuwig moeten haten en vloeken. In Hem is alles voor de grootste der zondaren.

Volk des Heeren, in alle strijd, heeft Hij niet de hoogste plaats in uw hart ingenomen? Dan weet u er ook van hoe Zijn liefde in uw hart een wonderlijke wederliefde heeft ontstoken. Zoek dan maar geen rust eer u op rechtsgronden mag weten: onze, ja, ook mijn God en Vader om Jezus’ wil. ’Mijn God, U zal ik eeuwig loven, omdat Gij ‘t hebt gedaan’.

Die Zichzelven gegeven heeft voor onze zonden, opdat Hij ons trekken zou uit deze tegenwoordige boze wereld, naar de wil van onze God en Vader.

Galaten 1:4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen