Jezus’ pastoraat

Tijdens Zijn omwandeling wist Hij met mensen om te gaan. Hij bewees pastoraat aan verlorenen. Wat wogen Hem de zielen voor de eeuwigheid. Hij wist zielszorg te besteden aan verlorenen die in Adam alles zijn kwijtgeraakt; aan mensen die hun doodstaat moeten doorleven.

In Matthéüs 12 wijst Jezus op de woorden uit Jesaja. Hij is Zelf de Inhoud ervan en Hij brengt die woorden tot leven. Hij gebruikt het beeld van een rietje dat Jesaja ook gebruikte. Hij zou het werk doen waartoe Hij van de Vader geroepen was. God gaat zorgen voor het ellendige; dat is gewis en zeker. In en door Christus vervult Hij Zijn verbondsbeloften.

Hier wordt verklaard aan wie Hij de verbondsbeloften gaat vervullen. Ze worden vergeleken bij het gekrookte riet. Dat is riet dat vertrapt en geknakt is. Daar heeft Christus oog voor. Hij heeft een hart vol liefde voor datgene wat gekrookt, vertrapt en geknakt is. Ziedaar Zijn priesterlijke bewogenheid die voortvloeit uit de eeuwigheid, waar Hij van Zijn Vader tot Knecht is aangesteld. Ziedaar de eeuwige Godsgedachten, om daar nu een welbehagen in te hebben.

Waar gaan die Godsgedachten dan over? Dat Gods eer verhoogd en verheerlijkt wordt in mensen welke daarin begrepen liggen. Niet alleen dát er verloren mensen zalig worden, maar ook hóe die verloren mensen zalig worden. Dat ligt alles verankerd in een drie-enig God. Vandaar Zijn priesterlijke bewogenheid met verloren mensen.

De pluim in de top

Ze worden hier genoemd: het gekrookte riet. Is daarmee onze naam en ons leven getekend? Van nature zijn we als riet aan de waterkant: rechtop en fier omhoog, met de pluim in de top; we wanen ons groot en heerlijk. Het wordt niet beseft dat we slechts ‘riet’ zijn. Daarmee wordt onze vergankelijkheid getekend: een hol rietje!

Hier gaat het om het gekrookte riet, om een mens met een geknakt leven. Daar ligt het werk Gods aan ten grondslag. Gekrookt! We zouden zeggen: waardeloos. We gebruiken riet om onze daken mee te bekleden, of om er rietmatten van te maken, tot beschutting en bescherming. Maar gekrookt en vertrapt riet? Dat is onbruikbaar, zowel voor het ene als voor het andere. Dat is voeding voor het vuur. Hoe kan Christus daar nu toch waarde aan hechten? Ach, Hij heeft oog voor Zijn eigen werk dat onder de handen Gods is.

Als de Heilige Geest Zich met een mens gaat bemoeien, dan worden ze geknakt. Hun hart wordt vernieuwd, hun wil wordt omgebogen. Dan heeft de wereld geen waarde meer, in die zin dat men er nog enige verwachting van heeft. Ze gaan inleven dat ze broos en vergankelijk zijn, en dat ze nergens meer voor deugen. In eigen waarneming worden ze onbruikbaar voor alle diensten, onbruikbaar voor God. Ze missen alle eigenschappen om God te eren en te verheerlijken. Dat is de doorleving van de doodstaat. Voor dezulken heeft Christus nu oog; voor dezulken klopt Zijn hart vol liefde. Hij neemt dat gekrookte riet in Zijn handen. Hij gaat hun leven verklaren. Hij geeft hun onderwijs in de genade Gods. Het wordt hun een wonder dat ze ’s zondags onder het Woord mogen verkeren. Dat zijn geen mensen die het weten, maar die moeten geleerd worden. Voor diegenen wordt het een wonder dat hun leven verklaard wordt en dat ze meegenomen worden in de heilgeheimen van het zalig worden. Zij gaan leren wie ze zelf zijn en Wie Hij is. Soms kan Hij Zich verbergen achter het Woord, terwijl ze onderwezen worden vanuit het Woord. Zij, met hun geknakte leven, hebben geen geloof om te geloven en geen hoop om te hopen. Wat is er van hen te verwachten? Toch zal Hij dat gekrookte riet niet verbreken, maar Hij zal hen met Zijn liefde en trouwe zorg omringen.

De Weg tot behoud

Ze gaan leren dat de zonde hun leven heeft aangetast, en dat alles om eigen schuld. Is het dan geen wonder als Hij gaat betonen dat Hij van hen afweet? Waar zij met hun geknakte leven onder God mogen vallen en niet anders verwachten dan van voor Gods aangezicht weggedaan te worden. Maar dan de gezegende arbeid van Hem, waar Hij hun de weg gaat wijzen. Hij is immers de Weg tot behoud. Hij gaat hun Zijn gerechtigheid verklaren waardoor zij bruikbaar kunnen zijn voor God. Waar Gods eer op de ziel gebonden en Hij bij God vandaan geschonken wordt. Hij zal hen niet verbreken. Hij heeft Zich laten breken, opdat gekrookte rieten hersteld zullen worden in Gods gunst en gemeenschap. Hij heeft pleisters van bloedgerechtigheid verworven, opdat ze niet verbroken maar geheeld zullen worden. Het zalig worden begint met een wonder en eindigt met een wonder, want dat volk blijft in zichzelf een gekrookt riet.

Weten we ervan geknakt te zijn in ons leven? Nee, dat is geen voorwaarde voor genade, maar het is de weg waarlangs een geknakt mens tot herstel wordt gebracht. Laten we onszelf onderzoeken of we met God te doen hebben gekregen en wat dat heeft uitgewerkt. Wat een eeuwig wonder dat er zulk een Christus is!

Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken…

Jesaja 42:3a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen