Gekomen uit Nazareth

‘En het gerucht van Hem ging uit door het gehele omliggende land’. Niet Zijn wonderen, maar Zijn prediking blijkt de spits van Zijn kracht te zijn. De wonderen zijn gericht op de prediking. Hij zal Zijn Koninkrijk doen komen door Zijn Woord en Geest. Door de prediking van het Woord zullen doden gaan horen de stem van de Zoon van God en die deze stem gehoord hebben, zullen leven.

De mensen horen Hem graag. Ze zijn verslagen over Zijn leer, want Zijn Woord was met macht (vers 32).

Het zal echter blijken dat menseneer maar een wisselvallige gunst is. Lezen we in vers 22 nog dat zij Hem allen getuigenis gaven en dat zij zich verwonderden over de aangename woorden die uit Zijn mond kwamen, het duurt niet lang of ze zullen proberen Hem van de steilte af te werpen (vers 29). Maar Jezus is ook niet gekomen om Zijn eigen eer, maar om de eer van Zijn Vader te zoeken. Dat blijkt al uit Zijn gaan naar Galiléa. In Galiléa zal Hij het Evangelie prediken, opdat een volk dat verkeert in duisternis en in de schaduw van de dood het licht zal opgaan. Zo komt Hij ook te Nazareth.

Niets goeds uit Nazareth

Wat een diepe vernedering voor de Borg en Zaligmaker. Kan uit Nazareth iets goeds zijn, heeft Nathanaël aan Filippus gevraagd. Vanuit het vrome Jeruzalem keek men met minachting op het Galiléa der heidenen neer. Niet minder werd Hij veracht, Die uit Nazareth kwam en nu in Nazareth komt om daar in de synagoge te prediken. Straks zal boven Zijn bebloede hoofd geschreven staan: ‘Jezus, de Nazarener, de Koning der Joden’.

Ziet u Hem daar gaan door Nazareth? Heeft het verwondering gewekt in uw hart dat Jezus in Nazareth is opgevoed? Of hebt u zich eraan geërgerd: Wat moet ik met deze Jezus, Die in Nazareth is opgevoed, in het donkere land van de zonde, in een stad zonder roem en luister?

Wat zijn onze ogen toch gesloten voor het Borgwerk van Christus. Voor de vrome mens is deze Jezus, Die in de weg van vernedering gaat door Nazareth, een steen des aanstoots. Maar er is een volk voor wie Zijn gang door Nazareth tot verwondering en aanbidding leidt. Want doordat Hij in Nazareth is opgevoed en nu door Nazareth gaat naar de synagoge, kunnen zondaren, die zich nergens op kunnen beroepen, zalig worden. Nu kunnen zondaren, die wonen in het land van de schaduw des doods behouden worden. Er is een mogelijkheid van zalig worden voor de meest diepgezonkene, voor de verst afgedwaalde.

Is het voor u al een wonder geworden dat Hij uit Nazareth kwam? Waar u uzelf hebt leren kennen als verblijvende in het land van de duisternis en schaduw des doods? Waar door uw zonden het oordeel des doods als een schaduw over u heen is gevallen en waar u dreigt te stikken in de walm van uw zonden en ongerechtigheden? U moet het belijden: de dood verdiend om eigen schuld!

Niet uit Jeruzalem

Er is een Zaligmaker, Die uit Nazareth komt. Ja maar, zegt u, ik dacht dat ik in Jeruzalem moest zijn. In de stad van de grote Koning. Daar heb ik geprobeerd met al mijn goede werken God te behagen. Ik heb alle pogingen in het werk gesteld om mijn hemelhoge schuld te betalen. Maar ik heb het moeten ervaren dat ik het pak van mijn zonde niet ben kwijtgeraakt en dat de schaduwen van de dood niet zijn geweken. Het is veeleer erger geworden. Alle hoop is me ontvallen. Hoe moet het nu verder?

Deze zoekende ziel hoort van Jezus, Die in Nazareth is opgevoed. Maar Hij is voor hem zo verborgen.

En al hoort hij dat Jezus komt uit het land van de schaduw des doods, opdat voor elk die in het duister dwaalt Zijn Zon een helder licht zal geven, toch moet Jezus Zichzelf aan zijn ziel openbaren, wil hij weten dat Jezus ook in zijn hart het licht doet opgaan.

Met een heilbegerig hart zit hij onder de prediking. En dan hoort hij tot zijn verwondering Jezus spreken tot zijn ziel, zoals Hij dat deed in de synagoge van Nazareth: ‘De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd; Hij heeft Mij gezonden om de armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken zijn van hart; om de gevangenen te prediken loslating en de blinden het gezicht, om de verslagenen heen te zenden in vrijheid; om te prediken het aangename jaar des Heeren’ (vers 18, 19).

Met stijgende verwondering en met een brandend hart luistert deze heilbegerige zondaar naar deze woorden. Ze zinken als balsem in zijn verwonde hart. Daar wordt in die enkele woorden uit de profeet Jesaja zijn hart verklaard. Want zo gevoelt hij zich: arm en ellendig met een gebroken hart, omdat hij tegen God gezondigd heeft en omdat hij die God zo vertoornd heeft door zijn zonde. Hij weet zichzelf zo gevangen in de banden en de boeien van de dood en hij kan zichzelf niet bevrijden. De vraag doorklieft zijn hart: Wat moet ik doen om zalig te worden? En daar hoort hij: Ik ben gekomen. Daar vallen de schellen van zijn ogen. Daar wordt het raadsel opgelost. Daar gaat het licht op in zijn duistere hart. Daar wijken de schaduwen van de dood. Zo is heden de Schrift in zijn oren, nee, in zijn hart vervuld. Hebt u zich herkend in deze man of vrouw?

‘En Hij kwam te Nazareth, waar Hij opgevoed was’.

Lukas 4:16a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen