En wat zal ik nog meer zeggen? Want de tijd zal mij ontbreken, zou ik verhalen van Gideon? Hebreeën 11:32

Het wordt voor de van God geroepene hopeloos, onmogelijk. Dat kenmerkt de Goddelijke roeping. Wie aan eigen kracht niet leerde wanhopen, hij kent Gods werk niet. Maar juist door het onmogelijke van onze zijde, om Gods roeping op te volgen, wordt onze ziel vatbaar voor Gods belofte.

In de roeping van Gideon ligt dan ook de belofte van de verlossing: ‘Ga heen in deze uw kracht, en gij zult Israël uit der Midianieten hand verlossen’ (Richt. 6:14a). En die belofte wordt versterkt door het teken, eerst door het vuur dat van de rots uitgaat en koeken en vlees verteert, later door het vlies, en uiteindelijk door het gesprek van de vijanden over het gerstebrood. Góds werk zal Gideon werken, maar alleen in ’s Heeren kracht, gedurig geschraagd door Gods daden.

Zie, God ondersteunt het werk van Gideon. Telkens weer is Hij de Sterkte der Zijnen. Hij bekrachtigt het geloof, waardoor Gods volk zich Hem onderwerpt en Hem volgt, ook door de diepste wegen heen. Gideon bouwt de Heere een altaar en breekt het altaar van Baäl af en houwt het bos om. Met driehonderd man trekt hij ten strijde tegen de geweldige vijand, wel bevend, maar toch met klimmende geloofsmoed. Bij nacht werpt hij de afgodstekenen te Ofra neer. En God takelt zijn legerscharen af tot een niets betekenend getal, opdat de overwinning des Heeren zijn zal. Gideon overwint door het geloof en bevrijdt Israël van zijn uitmergelende onderdrukkers.

Kent u dat geloof, lezer? Dit is het echte geloof, waarvan velen vreemd blijken te zijn, niettegenstaande zij hoog roemen van hun gezond geloof. Van al dat ziekelijke ‘och’ en ‘ach’ zijn zij verlost, maar zij hebben het ook nooit gekend. IJveren zullen zij voor God en voor hun Koning. Het zal zijn roemen en prijzen, strijden en overwinnen, zo menen zij. Doch wat betekent dit alles, als wij de goede strijd niet strijden? En die goede strijd wordt gestreden door krachtelozen, door armen en ellendigen, door degenen die wanhopen aan eigen kracht en sterkte.

Werd het in u nooit eens een verloren zaak? Werd het nooit al schuld en zonde, allemaal verderf en ongerechtigheid? Neen? Dan verheerlijkte de Heere Zijn kracht in u niet. Vlied, lezers, vlied van al het uwe af, tot des Heeren sterkte, eer uw kracht vergaan zal en het eeuwig te laat zal zijn.

Het is een diepe les die het leven van Gideon ons leert, om als schuldigen en krachtelozen door het geloof in des Heeren kracht te wandelen. Moge het ons uit genade gegeven worden om gedurig zó tot de Heere te komen en tot Zijn volheid. Hij ondersteune met Zijn Woord, en leide ons ter overwinning heen.

Nooit komt Gods volk deze les te boven. Gideons Efod, die ten valstrik werd, zij ons tot het waarschuwend teken. Bij Mij, roept Christus, van de Libanon af. In de valleien van kleinheid en ootmoed doe de Heere ons wandelen, volk!

Zijn daartoe vaak zware, donkere en smartvolle wegen nodig, wij mochten ook die wegen liefkrijgen en een behagen hebben in krankheden en in zwakheden en in noden, opdat de kracht van Christus in ons verheerlijkt werde.

volgende week het vervolg

Uit: MEER DAN OVERWINNAARS ds. G.H. Kersten (uitg. De Banier, 1953).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen