Een Lied In De Herberg

Veldhovens hart schreeuwde tot de Heere. Niet zoals zijn vader het had gedaan… ’t was zo gebrekkig… Toch moest hij steeds maar roepen tot de Heere.

Klaas Veldhoven sloot de molen af. Morgen was het zondag. Straks gingen zijn vrienden naar de herberg. Hij had ook zo’n zin om te gaan.

‘HEER’, neem mijn gebed ter ore; wil naar mijne smeking horen, fluisterde hij, zoals hij de hele dag steeds had gedaan.

Hij had de klink van de deur al in de hand. Hij zag de klompen niet die voor de deur stonden. De klink schoot uit zijn hand. Hij struikelde en kwam hinkend de keuken in.

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg zijn vrouw verschrikt. ‘Dat weet ik niet, maar ik kan niet meer op mijn voet staan. En lopen gaat helemaal niet meer’. uikt.

‘Laat me eens kijken. Ik zie het al… Je voet is verstuikt. Ik zal er snel een verband om doen’.

‘Ik ben over een paar klompen gevallen’, zei Klaas. Hij bekeek zijn pijnlijke voet.

‘Het is naar voor je, Klaas. Een ongeluk zit in een klein hoekje’. medelijden met mij’,

Klaas was even stil. ‘Heb maar geen medelijden met mij’, zei hij toen. ‘Ik ben er blij om, vrouw. Ik zie er duidelijk de hand van God in. Nu moet ik vanavond wel thuisblijven. Anders had ik dat vast niet gedaan. O vrouw, als je eens wist hoe moeilijk ik het er van daag mee heb gehad… Maar het is waar, wat er staat: Wie God aanroept in de nood, vindt Zijn gunst oneindig groot!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen