De lijdensweg van het Kindeke

In die tussenliggende tijd heeft Jezus veel geleden, ook als kind. Zo was Hij gedurende heel Zijn leven Borg voor Zijn volk. Hij droeg hun zondeschuld om hen ervan te verlossen. Hij droeg ook elke nood van Zijn Kerk om een barmhartig Hogepriester te zijn. Zo wilde Christus ook in Egypte zijn. Kreeg Hij waarde voor ons?

Toen Herodes de vraag van de wijzen hoorde over de geboren Koning, werd hij ontroerd. Hij gevoelde dat hij voor een keuze stond. Of dit geboren Kindeke is koning, of hij. Of Herodes moet van zijn troon af, of deze geboren Koning moet uit de weg geruimd worden. Onvoorwaardelijk kiest hij voor het laatste. Hij bedenkt geen plan om het Kindeke te vernederen of op de vlucht te jagen. Nee, hij wil Het doden.

We zien hier de onverzoenlijke haat van het slangenzaad tegen het Vrouwenzaad. Zien we neer op Herodes? Schudden we ons hoofd over zoveel wreedheid? Zeker, het is verschrikkelijk wat hij heeft gedaan, maar zijn we beter? Dan kennen we onze val in Adam niet. Of kost het u tranen dat er zo’n vijandschap tegen God in uw ziel leeft? Begeert u ervan verlost te worden, maar weet u niet hoe? Laten we dan overdenken wat het Evangelie in deze geschiedenis is.

Strijd en beproeving

Jozef krijgt een bevel om naar Egypte te vluchten. Na het bemoe- digende bezoek van de wijzen volgt spoedig nieuwe strijd. Niet zelden zijn verkwikkingen een voorbode van beproevingen. De Heere laat Zijn volk vaak niet lang rusten. Ze zouden zo gemakkelijk in de weldaden blijven hangen en de Weldoener vergeten. Het is liefde Gods om de Zijnen te beproeven. Zo leidt Hij hen in wegen van beproevingen en zelfs grotere nood, opdat Christus meer noodzakelijk, gepast en beminnelijk zou worden. Het staat zo treffend in deze geschiedenis dat dit allemaal in de nacht gebeurt. Het kan zo donker zijn in de beproevingen. De engel vertelt Jozef er ook niet bij welke geestelijke lessen hij in Egypte mag leren. Nee, het is alleen: Vlied in Egypte, en wees aldaar, totdat ik het u zeggen zal. Daar moet Jozef het mee doen. In het veertiende vers lezen we dat Jozef opstaat, het Kindeke en Zijn moeder neemt en naar Egypte vertrekt. Wat een tere geloofsgehoorzaamheid van Jozef. Hij moet toch vol met vragen zitten. Maar Jozef stelt er niet één. Gelukkige Jozef! Hij mag de zo moeilijke bede beoefenen: Uw wil geschiede.

Waar komt deze gehoorzaamheid van- daan? Het is een vrucht uit de Middelaar. Ten diepste is niet Jozef gewillig om naar Egypte te vluchten, maar Christus. Als het erop aankomt, neemt niet Jozef het Kin- deke mee, maar neemt het Kindeke Jozef mee. Jozef wordt opgewekt om het Kin- deke te volgen in Zijn lijdensweg. Hij krijgt de opdracht: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf, neme zijn kruis op en volge Mij. Door Goddelijke genade wordt hij ingewonnen om te mogen volgen. Hij wordt in Christus reisvaardig gemaakt. Begeren we dat ook?

Als dit licht over de weg mag vallen, kinderen des Heeren, dan wordt het een verwaardiging om te mogen volgen. Dan gaat de hand op de mond en komt er een stil uitzien in de ziel om de Middelaar te mogen volgen in Zijn weg. Maar helaas, vaak is er murmureren, vragen, de andere kant op vluchten, de Heere voor verdacht houden. Laten we de Heere toch heilig lastig vallen om de bediening uit de Mid- delaar. Dan zullen we Hem van stap tot stap leren volgen.

Geen plaats

Voor Jozef was de vlucht naar Egypte aan- grijpend, maar hoe diep is de vernedering van de Borg Zelf. In de herberg van Beth- lehem was er voor Hem geen plaats, nu is er geen plaats in het vaderland. Na 33 jaar zal er geroepen worden: Weg met Deze. Dan is er nergens plaats meer. De afkeer van Herodes is de voorbode van alle haat die Hij in Zijn leven nog zal ondervinden. Het Kindeke gaat naar Egypte. Egypte was het land van verdrukking, het land van het lijden. Egypte was ook het land van de afgoden. Waarom wordt Hij zo verne- derd? Omdat Christus van eeuwigheid Zijn lijdensweg aanvaardde, ook de vlucht naar Egypte. Hij ging als Borg, in de plaats van de Zijnen, naar Egypte. Eenmaal werd Israël uit het diensthuis van Egypte verlost. Zo moet er nog een volk verlost worden uit de slavernij van de zonde. Zelf kunnen ze het niet, want de zonde leeft in hen. Nu baant Christus de weg van verlos- sing. Vrijwillig verbleef Hij in het Egypte van zonde en schuld, in de diepe duisternis van Adams val. O, wat wordt de Middelaar dierbaar als het geloofsoog Hem mag zien in deze diepe vernedering. Zijn uw ziels- ogen daar weleens voor geopend?

Wat wordt Hij noodzakelijk voor een volk dat zichzelf als zo’n ‘inwoner’ van Egypte leert kennen. Door het ontdekkende werk van de Heilige Geest leert een volk zich- zelf als een heiden kennen. Ze klagen met Jesaja 63:19: ‘Wij zijn geworden als die over welke Gij vanouds niet hebt geheerst, en die naar Uw Naam niet zijn genoemd’. Ja, ze belijden dat ze nog dieper weggezakt zijn dan een heiden.

Zichtbare boodschap

Een heiden kent het Evangelie niet. Wij wel, maar ons hart is vol onge- loof, opstand en ongehoorzaamheid. Hoe moeten we ooit zalig worden? Dat is een verloren zaak, dat is rechtvaar- dig omkomen.

Maar zie daar, de Borg is in Egypte. Daar verblijft Hij tussen de heidenen, als een zichtbare boodschap dat er behoudenis is voor de meest hopeloze gevallen. Er is een boodschap van verlossing voor hen die diep weggezonken zijn in zonde en schuld. Zult u daarom niet wanhopen aan Gods genade? Overdenk deze genade, opdat u persoonlijk mag ondervinden: wie Hem aanroept in de nood, vindt Zijn gunst oneindig groot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen