Eén keer, zeven keer

Maar wie op Golgotha verstond dit heilgeheim? Zonder het onderwijs en het plaatsmakende werk van de Hei- lige Geest zullen we het nimmer verstaan noch er deel aan hebben. Met minder dan Zijn bloed hebben we geen bestaan voor God. Daarom wees de hele eredienst in het Oude Testament naar Zijn offer en Zijn bloed. Maar heel de zee van bloed van stie- ren en bokken troost niet één schuldverslagen ziel. Gods Kerk leert dat er zonder bloedstorting geen vergeving is. Zo was Isra- ëls Grote Verzoendag een schilderij van Goede Vrijdag.

Bij een detail van dit schilderij willen we stilstaan, namelijk het bloed van de bok die in plaats van het volk geslacht moest wor- den en waarvan het bloed in het heilige der heiligen, binnen het voorhangsel gesprengd moest worden. Zowel Aäron zelf als de twee bokken wijzen naar de stervensgang van Jezus als de grote Hogepriester van Zijn volk. Christus, Zelf zonder zonde, hoefde niet als Aäron eerst voor zichzelf te offeren. Deze Hogepriester is onbesmet. De rechters moesten van Hem getuigen geen schuld in deze Mens te vinden. Nochtans gaat Hij beladen met schuld van de Zijnen om Zijn eigen bloed te sprengen.

Aäron moest dit eerst eenmaal doen op het verzoendeksel. Want eerst moet bij God verzoening aangebracht worden. Het heilige der heiligen is als de heerlijke troonzaal Gods, waar Hij Zijn majes-teit en onkreukbare rechtvaardigheid ver- toont. Daarom was er geen toegang achter de voorhang. De wet in de ark preekte de onveranderlijke eis en de ontzaglijke vergelding bij de minste overtreding. De cherubim boven de ark en op de voorhang afgebeeld, herinnerden er aan dat Adam uit Gods gemeenschap was verstoten. Daarom eindigt Paulus zijn verklaring van de hele tabernakeldienst er mee dat onze God een verterend vuur is (Hebr. 12:29).

Gods gerechtigheid

Ziet u Israël in het voorhof staan? Hoe zullen ze tot God naderen? Hoe zal God met hen gemeenschap kunnen houden? Staat u ertussen met de brandende zielen- vraag naar een middel om de welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen? Dan wordt verstaan wat het wil zeggen dat aan Gods gerechtigheid of door mijzelf of door een ander volkomen voldaan moet worden.

Wel, zie toch, daar gaat de hogepriester in. Hij is alles en doet alles. En Israël? Met troostvolle verwondering wordt hun de weg van verzoening door het bloed van de bok ontsloten. Hiertoe was de bok eerst ter slachting geleid. Aan de noorderzijde van het altaar voor het aangezicht des HEEREN werd het offer geslacht (Lev. 1:1). Waarom daar? Het noorden is het beeld van het land der duisternis, het is de plaats van Gods oordeel. U vindt dat herhaalde- lijk bij de profeet Jeremia. Daar oefent God gericht en verbergt Zich in Zijn grim- migheid. Wel, zo is Jezus door de nacht van Gethsémané naar de eeuwige nacht van de helse Godverlatenheid op Golgotha geleid. Met Zijn hartenbloed verscheen Hij zo voor God, om met Zijn offer éénmaal vol- komen voldoening aan te brengen op het verzoendeksel. Met welk welgevallen ziet God van Zijn troon op dit bloed. Hier moet de wet zwijgen. Volkomen is alles vol- bracht. Maar hoe staat het met dat volk in het voorhof? Buiten de toepassing moeten zij buiten God eeuwig wegzinken. Daarom sprengde de hogepriester hetzelfde bloed ook zevenmaal vóór het verzoendeksel. Waar stond de tabernakel, de ark? Niet in het heerlijke paradijs. Adam had daar geen bloed nodig. Maar mijn diepe val heeft dat verzoenend bloed noodzakelijk gemaakt. Maar, o wonder, de ark staat in het woestijnzand. Daar wordt nu het bloed zeven-maal gesprengd. Ieder jaar op een andere plaats. Hoe leert de HEERE hier door Mozes de uitnemende kracht van de ver- zoening. Zeven keer. Het is een volkomen verzoening voor alle zonden van het volk. Het is een verzoening van een vervloekte woestijn. Het is een heilsboodschap die in de hele wereld gebracht wordt. Zeven keer. Hier is een zee van bloed, zo uit- nemend, dat de grootste zondaar op de kracht van Jezus’ bloed gewezen wordt. Het verzoent goddelozen, vijanden, van alle zonden.

Volkomen verzoening

Oostwaarts, daar achter de gesloten deur, stond het volk in het voorhof. Kleinen en groten. Allen uit het zondendiensthuis van Egypte gevoerd, die juist in de woes- tijn hun onverbeterlijke, murmurerende bestaan moeten inleven. Een volk dat het zelf niet weet, noch toepassen kan. Oost- waarts. Daar wordt echter de nacht van schuld en oordeel verdreven. Daar breekt met Pasen het volle licht van de dag der verzoening door. Want de Hogepriester,

Jezus, maakt het niet alleen bij God in orde, Hij maakt het ook bij Zijn treurend en missend volk in orde. Zeven keer, oostwaarts, het is het blij gezang van de volko- men verzoening door voldoening. De Vader heeft Zijn verzoening aangenomen en Zijn volk ontvangt de volkomen verzoening in Zijn bloed.

Wat zegt uw ziel hier op? O zondaar, acht dit bloed niet langer onrein, want dan blijft er geen slachtoffer over voor de zonde. De Heilige Geest doet in het oosten het licht der vertroosting van Jezus verzoening opgaan voor allen, die het gemis van zulk een glans een eeuwige nacht moet baren.

Gij vindt in gunst, en niet in wraak, Uw lust; De hitte van Uw gramschap is geblust. O heilrijk God, weer verder ons verdriet; Keer af Uw wraak en doe Uw toorn teniet.

ds. C.A. van Dieren, Rijssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen