Dominee van en voor iedereen

Per 1 september zal ik geen voorzitter meer zijn van de Evangelische Omroep. Na achttien jaar is het voorbij. Het zal het einde zijn van een tijdperk. Zoals ik, en anderen voor mij, voorzitter mocht zijn, mag straks niet meer van de overheid. De EO heeft straks, evenals alle andere instanties en organen, die door de overheid gefinancierd worden, een raad van toezicht en een raad van bestuur. Mijn opvolger wordt voorzitter van de raad van toezicht. De directie wordt raad van bestuur.

Dominee
In de kerk blijf je altijd dominee. Ook al ben je met emeritaat. Ook al ben ik de 65 gepasseerd, ik vind het geweldig dat ik nog een poosje actief dominee mag blijven. Op de classis werd indertijd ernstig gesproken over mijn overgang naar de EO. Meerdere broeders vroegen zich af, of ik niet mijn ambt moest neerleggen of vervroegd met emeritaat moest gaan. Dominee in de omroep kende men niet. Ook dachten velen, dat voorzitter van een omroep hetzelfde inhield als directeur zijn. Dat was niet zo. De werkelijkheid was, dat ik me op die positie – nog meer dan in de kerk – bezighield met het grote vraagstuk: hoe geven wij uitvoering aan de opdracht van de Here Jezus, dat wij aan alle volken het evangelie moeten verkondigen. ‘Alle volken’, die bereik je immers niet meer in de kerk, maar wel via de media: honderdduizenden mensen, die niet (meer) geloven.

Nederland Zingt
Veel van die bezinning vond achter de schermen in Hilversum plaats. Zelf werkte ik de eerste tijd niet aan programma’s op de televisie mee. Daarin kwam verandering in 1995 toen er plotseling op de zondagmorgen zendtijd vrijkwam op Nederland 2. Sindsdien ben ik elke week op de buis geweest. Drie maanden uitgezonderd. Dat was in 2001 toen ik aan mijn hart moest worden geopereerd. Tot 2006 is het format vrijwel ongewijzigd geweest: samenzang, schriftlezing, meditatie en gebed. En vergeet ‘de collecte’ niet! De acties voor EO Metterdaad op de zondagmorgen hebben al die jaren bij elkaar miljoenen opgeleverd. In 2006 kregen we op zondagmorgen twee keer zoveel zendtijd. Dat leidde tot een uitbreiding van het format. Naast de traditionele onderdelen is er nu een gast bijgekomen. Het leven van zo’n gast gebruiken we als het plaatje bij de verkondiging. Oudere kijkers moesten en moeten er nog altijd aan wennen. Het oude format had voor hen veel meer weg van een kerkdienst. Zij waardeerden dat. Maar verschillende kerkenraden en predikanten reageerden niet zo positief. Het zou mensen uit de kerk weghouden! Een ander bezwaar van de kijkers was, dat men op de zondagmorgen niet met narigheid geconfronteerd wil worden. Feit is echter, dat er niet minder mensen kijken. En dat het aantal kijkers uit andere leeftijdsgroepen is toegenomen.

De kijkers
Er kijken elke zondag gemiddeld 150.000 mensen. Veel mensen kijken een gedeelte. Zo bereiken we in werkelijkheid zo’n 7 à 800.000 kijkers per keer. Het levert elke zondag vele tientallen telefoontjes op en door de week nog meer brieven. Tegenwoordig staan de eerste reacties al tijdens de uitzending op de website. Een heel team van mensen staat klaar om op zondag en door de week de mensen te helpen.
De kijkers wonen niet alleen in Nederland. In vele landen wordt meegekeken. In 2005 maakte ik daarom een speciale reis naar Canada. Het was vreemd om daar op straat te worden herkend.
Als tv-dominee loop je tegen grenzen aan. Het is onmogelijk om mensen thuis te bezoeken. Door heel Nederland begrafenissen leiden is onbegonnen werk. Dat te moeten weigeren doet wel elke keer pijn.

Van iedereen, voor iedereen
Van de achttien jaar dat ik als voorzitter bij de EO werkte, was het tv-dominee zijn maar een gedeelte van mijn werk. Verslag van de vele vergaderingen in Hilversum en Den Haag zal ik u besparen. Voorzitter zijn van een omroepvereniging bracht je overal. Tot in kloosters en gevangenissen toe. Gevolg van dit alles was en is wel, dat voor mij onze eigen kerk wat op een afstand kwam te staan. Hoe anders is de wereld van Hilversum dan die van onze kerk. Het zou moeilijk wennen zijn als ik echt alleen weer in de kerk zou moeten werken. Daar gaat het wel erg veel over ‘binnen’ en veel minder over wie en wat ‘buiten’ is. De steeds kleiner wordende kudde trekt verder. Met vele verloren schapen is (te) weinig contact. Laat mij dat werk nog maar even blijven doen: dominee zijn van iedereen en voor iedereen. God zij dank!

A. van der Veer
(Ds. A. van der Veer is verbonden aan de kerk van Zwolle en voorzitter van de EO.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen