'De bezorgdheid over de komst van predikanten uit het buitenland is niet terecht'

Kruisbestuiving
'Ik kan die kritiek overigens wel begrijpen', zegt ds. Jansen, 'al spreek ik in dit verband liever over bezorgdheid. Als onze gemeente in Wierdapark een dominee uit Nederland zou willen beroepen zou ik daar ook vragen over stellen. Maar toch is die bezorgdheid niet terecht. Het hangt er helemaal van af uit welk land iemand komt. In Zuid-Afrika hebben we veel Nederlandse invloeden en contacten, ook in de cultuur. En mijn ouders spreken nog steeds Nederlands. Dat maakt de overgang in ieder geval makkelijker dan vanuit andere culturen. Bovendien: je gaat deze weg in het geloof dat God Zijn dienaren ook over de grenzen kan en wil gebruiken.
In Zuid-Afrika hebben Nederlandse dominees zendingswerk gedaan onder de Ndebele's en de Zoeloes. Ondanks de grote cultuurverschillen ging dat prima. Ik denk ook aan een man als ds. (later) professor L. Floor. Hij heeft veel zegen gebracht voor de gelovigen in Zuid-Afrika. Het is net kruisbestuiving. In de natuur is dat een gezond verschijnsel. Waarom dan niet in het Koninkrijk van God?
Tenslotte vind ik de bezorgdheid overdreven. Men doet alsof er een heleboel Zuid-Afrikaanse predikanten de Chr. Ger. Kerken binnenstromen. Maar dat is niet het geval. Het zijn alleen ds. P. Lubbinge van Delfzijl en ik. Andere overgangen ken ik niet.'

Dus u hebt er wel vertrouwen in...?
'Ja, vooral omdat onze komst naar Nederland een geloofsweg is. Wij gaan deze weg - ik zou bijna zeggen: net als Abraham - in geloof omdat we het als de weg van de Here zien. Natuurlijk zijn er spanningen en vragen. Maar dat heeft meer te maken met alles wat je in Zuid-Afrika achter laat dan met de onbekende toekomst. Als de Here roept - en zó hebben we het beroep uit Aalsmeer ervaren - dan zal Hij het werk ook zegenen als wij Hem gehoorzaam volgen. Daarom zijn we heel enthousiast over onze komst D.V. naar Nederland. We zien er met blijdschap naar uit om door God gebruikt te worden en Hem te mogen dienen.'

Timotheüsgelovige
Hebt u altijd al predikant willen worden?
'De begeerte om predikant te worden is er eigenlijk altijd geweest, al was het niet altijd even sterk. Ik ben een soort 'Timotheüsgelovige'. Gaandeweg is het geloof gegroeid en gerijpt. Mijn ouders hebben hun kinderen een positief-christelijke opvoeding gegeven. Het waren trouwe kerkgangers en actieve gemeenteleden. Mijn vader heeft ruim 20 jaar evangelisatiewerk gedaan onder de zwarte bevolking. Bovendien waren mijn ouders ook goed belezen op theologisch gebied. Dat alles heeft een positieve invloed gehad op mijn leven. Na een bezoek aan de universiteit van Potchefstroom (waar predikanten voor de Gereformeerde Kerk van Zuid-Afrika worden opgeleid) wist ik wat ik moest doen: dominee worden.
Tijdens de studiejaren in Potchefstroom is mijn geloof sterk gegroeid. Vooral de bestudering van de Dordtse Leerregels heeft daaraan bijgedragen. Daardoor gingen mijn ogen open voor de rechtvaardigheid, genade en trouw van God. Maar ook voor Zijn gericht. Zo leerde ik mijn schuld kennen maar ontving ook de verlossing van Christus.
Samen met Hannelie, mijn vrouw, - haar kende ik van de jeugdvereniging en de universiteit - heb ik al veel zware beproevingen moeten verwerken. Zo heb ik anderhalf jaar moeten wachten op een beroep. Ook één van onze kinderen is overleden. En dat zijn nog maar een paar dingen. Maar toch danken we de Here voor de beproevingen. Want Hij gebruikte het om ons sterker te maken in het geloof en om ons te oefenen voor onze bediening in Zijn Koninkrijk. Daarom heb ik nooit spijt gehad van deze stap. Ik vind het predikantschap heerlijk werk met veel verantwoordelijkheid en zorgen, maar ook met veel vreugde. Mijn grootste zorg is of ik de Here wel goed dien en voldoende toegewijd ben aan hem.'

Internet
Ik zag dat u een eigen internetsite (http:/home.mweb.co.za/ds/dsjansen) hebt?
Dat is eigenlijk vanzelf gegaan. Op de universiteit moest ik veel preken en werkstukken getypt inleveren. In die tijd kocht ik daarom mijn eerste computer en werd mijn belangstelling voor computers gewekt. Ik vond het leuk om er mee te werken en zo kwam van het één het ander. En nu heb ik inderdaad een eigen 'homepage' waarop ik preken en artikelen publiceer. Maar bijzonder is dat niet. Bij ons heeft bijna iedereen toegang tot het internet. En veel tijd kost het niet. Met een paar minuten is de preek die ik voor zondag geschreven heb klaar voor het internet. Dan kunnen de kerkgangers de preek die ze gehoord hebben nog eens rustig nalezen. Het is me al gebeurd dat ik vergeten was de preek op internet te zetten en een lid van de gemeente me daarvoor op de vingers tikte.
Verder vind ik het belangrijk dat een dominee regelmatig publiceert. Ik gebruik daar het internet voor, een heerlijk medium. Maar... de gemeente blijft altijd voorop staan.'

Gaat u in Aalsmeer ook 'op het net'?
'Ik zou het in Nederland ook graag willen doen. Maar daarvoor moet ik eerst meer weten over de opzet in Nederland en over de kosten die daaraan verbonden zijn. Als het kan denk ik niet alleen aan preken en artikelen maar ook aan informatie over de gemeente, bijvoorbeeld het maandelijkse kerkblad. Op deze manier kan een gemeente het evangelie uitdragen in de wereld.'

Juwelen
Wilt u een korte reactie geven op een paar trefwoorden?
Kinderen?
'We hebben vier kinderen; Hillerie (10), Anton Abraham (overleden), Irene (7) en Samuël-Anton (4). Ze zijn onze juwelen!'

Chr. Ger. Kerken?
'In Zuid-Afrika hebben wij een positieve visie op de Chr. Ger. Kerken, vooral omdat ze in eenvoud ernst maken met het Woord van God en de beleving daarvan. Wat ik zelf ook heel belangrijk vind is het feit dat de Bijbel in de Chr. Ger. Kerken als het onfeilbare Woord van God wordt gezien en dat de belijdenis gehandhaafd blijft. Vergeleken met Zuid-Afrika wordt er in de prediking - terecht - meer nadruk gelegd op de noodzaak van bekering en heilstoeëigening. Daarnaast is er veel dat ik niet weet; ik heb dus nog veel te leren.'

Preken?
'Heerlijk werk. Maar ook moeilijk omdat het Gods Woord is. En een wonder dat de Here je daarvoor wil gebruiken. Het vraagt veel werk, opoffering, inspanning en....gebed.'

Aalsmeer?
'Van het begin af 'klikte' het in de contacten tussen de gemeente van Aalsmeer en ons. Toen ik er preekte zat de kerk 's morgens en 's middags stampvol. Dat was een bijzondere ervaring omdat in Zuid-Afrika nog maar 14% van de gemeenteleden 's avonds naar de kerk gaat. Ik hoop in Aalsmeer het Woord te mogen bedienen in de prediking en verder de catechisaties en het huisbezoek te verzorgen. Als er meer dingen zijn waarvoor mijn hulp gevraagd wordt wil ik het graag doen als de Here het wil. Maar eerst zal ons gezin moeten wennen in en zich aanpassen aan Nederland. Ik hoop dat de tijd in Aalsmeer een tijd van geestelijk groei wordt, zowel voor de gemeente als voor ons. We zien er in ieder geval met enthousiasme naar uit.'

Drs. G. van Roekel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen