Ds. R. Kok overleden en begraven

Zoals we in het vorige nr. nog met een enkele regel konden vermelden overleed op donderdagmiddag 17 december ds. Reinier Kok te Soest, em. pred. van Nijkerk.
Ds. Kok werd 13 oktober 1890 geboren te Hoenkoop en werd in 191 5 op 25-jarige leeftijd predikant bij de Geref. Gem. te Aagtekerke, vertrok in 1925 naar Gouda om in 1930 predikant te worden in Veenendaal, waar hij 28 jaar zou staan en waar een diep ingrijpende gebeurtenis plaats vond.
In 1950 - hij was toen reeds 35 jaar predikant en had een grote plaats in de Geref. Gemeenten - bestond de synode van deze kerken het ds. Kok te schorsen als predikant in verband met zijn opkomen voor de authentieke klassieke leer van het aanbod van genade op grond van de algenoegzaamheid van Christus' offer.
Hij verzette zich zeer tegen de opvattingen van dr. C. Steenblok, die ds. G.H. Kersten aan zijn zijde kreeg. Kersten en Kok hadden destijds de Staatkundig Gereformeerde Partij opgericht en in vele opzichten samen gewerkt.
In het gedenkboek „'k Zal gedenken" dat vorig jaar verscheen klinkt een lichte kritiek door op de gang van zaken en de besluiten van de synode van 1950.
Dat is te waarderen maar van officieel kerkelijke zijde is ds. Kok nimmer gerehabiliteerd - een zaak, die hem tot zijn dood pijn heeft gedaan en waar hij zwaar aan heeft getild. Het is voor de Geref. Gemeenten een zware verantwoordelijkheid om deze gezalfde prediker te hebben geschorst en in feite te hebben uitgeworpen. Al is er tot zelfs voor kort op aangedrongen uit te spreken dat ds. Kok ten onrechte werd geschorst nu hij nog in leven is - die tijd is nu voorbij.
En dat terwijl het aanbod van genade zoals ds. Kok dat voorstond nu wel gepreekt wordt in de Geref. Gemeenten! Een zeer onzindelijke situatie.
Het grootste deel van de gemeente van ds. Kok in Veenendaal bleef in 1950 met ds. Kok apart staan.
Deputaten Eenheid hadden op 29 november 1951 een samenspreking met deze kerkeraad onder leiding van ds. Kok. Toen nog bleek dat ds. Kok hoopte op een terugkeer naar de Geref. Gemeenten. Die hoop is na enkele jaren vervlogen.
De komst van ds. Heerma naar Veenendaal heeft er toe meegewerkt dat ds. Kok en zijn gemeenten aansluiting zochten bij onze kerken. In oktober 1956 werd de Pniëlkerk opgenomen in het verband van onze kerken.
In 1958 vertrok ds. Kok naar Ede; drie en een half jaar later deed hij intrede in Alphen aan de Rijn dat hij in 1966 verwisselde voor Ameide. Op 18 juli 1968 - hij was toen bijna 78 jaar - verbond hij zich aan zijn laatste gemeente Nijkerk waar hij nog 11 jaar heeft gewerkt. Op de najaarsclassis in oktober 1979 werd hem emeritaat verleend. Een dag na die classisvergadering kreeg hij een inzinking. Hij heeft nadien niet meer gepreekt. Na zijn emeritering werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Vrij onverwacht kwam donderdag 17 december het einde. Overeenkomstig zijn wens is hem een zwaar lijden bespaard en heeft de Here hem in een oogwenk weggenomen. Maandag 20 december kreeg hij een koninklijke begrafenis. De Ichthuskerk in Soest was vol.
Honderden waren gekomen uit verbondenheid met deze trouwe gezant die als een profetisch getuige Gods gerechtigheid en barmhartigheid - zoals zijn kleinkinderen in een advertentie het formuleerden - heeft verkondigd.
De rouwdienst werd geleid door zijn zoon ds. Iz. Kok, hervormd predikant te Rotterdam, overeenkomstig de wens van de overledene. Na een gevoelvol en raak getypeerd „In memoriam" sprak hij over Ps. 73: 24. We zien een man die als een mens is geboren; als tweemens heeft geleefd en als tweemens is gestorven.
Oud. v.d. Brink uit Nijkerk sprak een dank- en herinneringswoord namens de kerk van Nijkerk. Indrukwekkend was het moment toen de kist werd uitgedragen en staande werd gezongen het eerste vers uit de Lofzang van Simeon: Zo laat Gij Heer, uw knecht, naar 't woord, hem toegezegd, thans henengaan in vrede.
Op het kerkhof werd het woord gevoerd door prof. dr. W. van 't Spijker die sprak n.a.v. 2 Korinthe 5: 18-21 over de bediening der verzoening daarmee het werk van ds. Kok karakteriserend.
Aan het slot van de begrafenisplechtigheid werd door de honderden aanwezigen waaronder vele predikanten gezongen ps. 89: 8: de belijdenis van Gods kracht; de belofte van de eerkroon; de bron van Gods welbehagen en de boodschap van de gegeven Koning.
Er was een snijdende wind maar de harten werden warm. Een grote in Israël is begraven. Zijn nagedachtenis moge tot zegen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen