Drieduizend op één dag

Toevoegen is het grote woord voor het boek Handelingen. Het begint met een gemeente van 120 leden in Jeruzalem, maar het wordt tot een wereldkerk, tot zelfs in de grote wereldstad van die dagen, Rome, toe. Aan één stuk door worden ze toegevoegd, zowel joden als Samaritanen, zowel mensen uit Syrië als Turkije en zelfs Europeanen.
Het begint in Jeruzalem en daar begint het goed. Vergeleken met het inwonertal van Jeruzalem en de vele duizenden die het pinksterfeest vieren in de heilige stad en vooral vergeleken met heel de wereldbevolking is het maar een „klein kuddeke", maar het begin is er. De drieduizend zullen uitgroeien tot een schare die niemand tellen kan.
Drie duizend op één dag. Dat is toch wel iets geweldigs. Ze worden zomaar toegevoegd. Zo gemakkelijk gaat het nu. Zonder enig probleem.
Waaraan worden ze toegevoegd? In heel het boek Handelingen wordt daar een duidelijk antwoord, op gegeven, vooral in 2:47. Ze worden toegevoegd aan de gemeente die zalig wordt, aan de kerk dus. Heel konkreet aan die kerk, waar de doop wordt bediend, lezen we in vers 41. Dus niet aan de onzichtbare, maar aan de zichtbare kerk. Wanneer je tot bekering komt word je aan de kerk toegevoegd. Velen willen vandaag niet veel goeds van de kerk meer weten. Men wil zelfs een kerk buiten de kerk. Wanneer je tot bekering komt, dan heeft de kerk daar toch niets mee te maken, zegt men. Maar het boek Handelingen laat het ons duidelijk zien wat het werk van de Heilige Geest is. Toevoegen is toevoegen aan de gemeente des Heren (wij belijden dat de kerk een vergadering is van ware Christgelovigen), ten diepste toevoegen aan de Here Zelf. En dat gebeurt hier metterdaad. Dat zijn de feiten op pinksteren.
Nog gaat dit werk door, al is het dan misschien niet zo veelvuldig in Westeuropa, waar velen zich van de Here en van Zijn gemeente afkeren. In onze eigen kerken de laatste jaren al duizenden. Vreselijk is dat. Maar het werk des Heren gaat door. Ook vandaag worden ze toegevoegd, de duizenden in Azië en Afrika, aan de gemeente die zalig wordt.
Hoort u daar ook bij?

Wanneer 3000 mensen aan de gemeente worden toegevoegd is dat geen prestatie van Petrus en geen stunt van de apostelen, noch minder de bekroning van een succesvolle reklame-campagne van de kerk.
Er wordt vandaag veel aandacht geschonken aan de „verkoopmogelijkheden" van de kerk. Denk alleen maar aan het boek van Van der Meiden „Mensen winnen". Nu zou ik de laatste willen zijn om te beweren dat het er niet toe doet hoe we bij de wereld overkomen. We moeten zelfs gunstig bekend staan in de wereld. Dat is bijbels. Men moet kunnen zeggen: „Zie, hoe lief zij elkaar hebben". Kan dat van de gemeente waartoe wij behoren, gezegd worden?
Toch wordt geen mens aan de kerk toegevoegd door een bepaald systeem (ook niet het vier-wetten-systeem) of door de een of andere mens. Toevoegen is niet het werk van dingen of van mensen, maar van God. Dit werk is door Gods alvermogen, door 's Heren hand alleen geschied, mogen we zingen.
In vers 47 wordt vers 41 uitgelegd. We zien daar dat de Here, de Kurios, dit werk doet. De Handelingen der apostelen prediken ons het werk van de verhoogde Here Jezus Christus. Hij, Die alle macht heeft gekregen in hemel en op aarde, Hij voegt toe. Petrus zegt in vers 36 dat God Hem tot Here gemaakt heeft. Hij heeft alles en iedereen in Zijn hand. Hij neigt het hart van koningen als waterbeken. Hij kan zomaar ineens een mens bekeren. Zomaar ineens 3000 mensen en ze zomaar ineens toevoegen aan Zijn gemeente.
Wanneer op pinksteren op één dag 3000 worden toegevoegd is dat Zijn werk alleen. Christus vergadert Zich een gemeente. Hij voegt de uitverkorenen (13:48) toe. Niet iedereen in Jeruzalem wordt toegevoegd, slechts 3000, een getal naar het welbehagen des Heren, een overblijfsel der verkiezing, een rest wordt behouden.. Nog gaat de Here door met Zijn werk in alle landen en onder alle volken. Gods uitverkorenen worden overal toegevoegd aan de gemeente die zalig wordt.
't Is niet de vraag of de mensen het wel willen, of ze er wat voor voelen, of ze er zin in hebben. God vraagt niet aan mensen of ze het goed vinden, of ze het er mee eens zijn of er behoefte aan hebben. De Here komt ook niet met voorstellen. Nee, Hij voegt metterdaad toe. Daar is geen houden aan. We wórden tot de Here Jezus gelokt, we wórden naar Hem toegedreven, we wórden toegevoegd, aan de Here en aan Zijn gemeente. De een langs een andere weg dan de ander. Dat doet er niet toe. De Here voegt toe, van het begin tot het eind, totdat de laatste is toegebracht tot de gemeente die zalig wordt. De Here zorgt er Zelf voor. Hij voegt toe. Het is gelukkig Zijn werk. Gelukkig is het in Zijn hand.
Hoe doet de Here dit? Doet Hij het geheel willekeurig? Pikt Hij er hier en daar één uit, of hier en daar een paar duizend? Zo, dat wanneer je uitverkoren bent je er toch wel komt en wanneer je niet uitverkoren bent (wie weet dat eigenlijk?) je er toch niet komt, wat je ook doet?
Laten we bij de tekst, dat is bij het Woord van God blijven. Al mediteren we niet over het eerste gedeelte van vers 41, we kunnen er toch niet helemaal omheen om het tweede gedeelte van deze tekst goed te verstaan.
Waardoor worden de 3000 toegevoegd? Op welke wijze doet de Here het?
Door het graag aanvaarden van het Woord. Dat is nu echt het werk van de Heilige Geest. Dat is nu voluit pinksteren.
God komt tot de 3000 en tot ons met Zijn Woord. Niet rechtstreeks uit de hemel, maar via mensen, via de preek van Petrus heel konkreet. God voegt toe aan Zijn gemeente diegenen, die luisteren naar het Woord dat Petrus brengt. Zó voegt de Here toe.
Dat is een hele opgave voor de mensen die het Woord brengen, want de dienaren van het Woord mogen nooit iets anders brengen dan het Woord, niets meer en ook niets minder. Het Woord moet aan het woord komen. Dat vraagt om gelovige dienaren, die onvoorwaardelijk buigen voor heel het Woord en zó kunnen spreken: alzo zegt de Here.
Dat God zó toevoegt is ook een hele opgave voor hen die het Woord horen. Want nu komt het er op aan dat Woord niet weg te duwen, niet te negeren, niet op een afstand te houden, maar te aanvaarden. Dat is niets anders dan het uit Gods eigen mond aan te nemen. Er is niets wezenlijker voor het geloof dan alles aannemen wat de Here zegt. Dat houdt heel wat in. Ga de preek van Petrus maar na, zoals u die vindt in Handelingen 2.
Er waren op de pinksterdag meerderen die hoorden wat Petrus zei, maar men nam het niet aan. Zij wilden zich niet bekeren. Er is verzet, verwerping van het Woord. Uitgerekend onder verbondskinderen. Zoals dat er helaas vandaag nog is. Ook bij u? Waarom? Waarom neemt u het Woord niet aan? Wat is er tegen? Lees de verzen 38-40 nog eens na.
Op pinksteren nemen 3000 het Woord wel aan. Zij doen het nog graag ook. Dus gewillig, begerig, van harte. Drieduizend mensen aanvaarden het wanneer Petrus zegt: bekeert u. Drieduizend roepen de Naam des Heren aan, laten zich dopen en worden zalig.

Zó voegt de Here toe, door het gepredikte Woord. De Heilige Geest acht de preek van Petrus er niet te min voor.
De Heilige Geest doet het nog steeds. Hij werkt het gelovig aanvaarden van het verkondigde Woord van God. Dan doen we het nog graag ook.
Door de wereld gaat een Woord en het sleept de mensen voort. Het Woord wordt verkondigd en de Heilige Geest werkt door.
Duizenden nemen het aan en nog graag ook. Zij worden toegevoegd tot de gemeente die zalig wordt.
Zalig zijn zij, die het Woord van God horen en bewaren.
Hoe zalig is het volk dat naar Gods klanken hoort.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen