De prediking van Gods Woord

De planeet die aarde heet

Hebt u, heb jij wel eens een foto gezien van de aarde? Door middel van satellieten is dat tegenwoordig mogelijk. De aarde is omgeven door grote duisternis. Welnu, dat is een krachtig beeld van de staat van alle inwoners van de wereld ná Adams zondeval. God Zelf gebruikt dat beeld in Psalm 8. Hij heeft van de hemel neergezien op de planeet die aarde heet. En wat is Zijn conclusie geweest? De HEERE heeft uit den hemel nedergezien op de mensenkinderen, om te zien of iemand verstandig ware, die God zocht. Zij zijn allen afgeweken, tezamen zijn zij stinkende geworden; er is niemand die goed doet, ook niet één (Ps. 8:2, 3).

Tot het geloof gebracht

Tegen deze achtergrond staat het derde artikel van onze Dordtse Leerregels (DL). In het tweede artikel is de zaligheid bekend gemaakt. Maar dat is, gelet op de staat van de inwoners van deze wereld, niet genoeg. Nee, een zondaar moet tot het geloof gebracht worden. Let op de woordkeuze waarmee artikel 3 opent. Tot het geloof gebracht worden! Dat is een daad. Maar dat is niet een daad van mijzelf. Dat is het werk van een Ander! Dat is Gods werk!

De prediking

En dan komt vanzelf de vraag boven: Welke weg slaat God in om zondaren zalig te maken? Het antwoord op die vraag staat in dit derde artikel centraal. Het behaagt God om door de dienst der prediking zondaren zalig te maken.

Dat woord prediking wordt genoemd in Romeinen 10:14 (zie hierboven). Voor het woord ’prediking’ staat in het Grieks een woord, dat duidt op ”een openbare aankondiging die in een dorp of stad op last van de overheid aan de burgers wordt bekendgemaakt.” Daarmee is ook duidelijk dat die prediking niet plaatsvindt in eigen naam of naar eigen uitleg. Nee, de rechte prediking omvat niets meer en niets minder dan het Woord van de Hemelse Overheid: het eeuwig blijvende en onveranderlijke Woord van God.

Gezonden

Tegelijk lezen we in Romeinen 10:15 dat het voor de apostel Paulus onmogelijk is om op de rechte wijze te prediken als daar niet de Goddelijke roeping en zending aan verbonden is. Onze kanttekenaren schrijven bij het woord ’gezonden’: ”Namelijk van Dengene Wiens woord zij verkondigen. Hetzij nu zulks extra-ordinairlijk (=buitengewoon) van God en Christus Zelf, hetzij het op de gewone wijze door de gemeenten en haar opzieners, die daartoe van God gelast zijn, geschiedt.” Hier is dus sprake van de bijzondere roeping tot het predikambt door God Zelf, en tegelijk van de middellijke weg van onderzoek, toelating en studie van de zijde van de kerk.

Tot wie Hij wil en wanneer Hij wil

Op de achtergrond van dit artikel klinkt Gods onbegrijpelijke verkiezing. God zendt dienaren tot wie Hij wil en wanneer Hij wil. Het bracht ooit de Middelburgse Pieter Boddaert (1694-1760) tot de uitroep: ”Waarom was ’t op mij gemunt? Daar er duizend gaan verloren, Die Gij geen ontferming gunt.”

Gods goedertierenheid

Zondag aan zondag verkeren we onder de prediking van de gezonden dienaren des Woords of onder het lezen van de prediking van hen die nog spreken nadat ze gestorven zijn. Waarderen we deze prediking als een daad van Gods goedertierenheid in deze wereld van grote duisternis?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen