Welbeschouwd

In het vorige artikel schreven we over de vondst van de Dode Zeerollen. Aanvankelijk konden veel wetenschappers niet geloven dat deze oude handschriften echt waren. Sommigen verklaarden dat de rollen vervalsingen waren, anderen zeiden dat zij uit de middeleeuwen stamden. Ieder grijpbaar argument tegen de echtheid van de rollen werd naar voren gebracht. Er kwamen echter zoveel bewijsstukken aan het licht, dat tot de dag van vandaag bijna alle geleerden ervan overtuigd zijn dat de rollen geschreven en verborgen zijn door een joodse gemeenschap, die leefde van de tweede eeuw voor Christus tot in de eerste eeuw na Christus.

Qumran

Het hoofdkwartier van de nederzetting werd gevonden bij Qumran, een dorpje in het kale heuvellandschap ten westen van de Dode Zee. Het daar aanwezige gemeenschapshuis, een soort klooster, bevatte een grote gemeenschappelijke eetzaal en een aparte zaal voor het overschrijven van handschriften met tafels en inktpotten.

Kort voor de verwoesting van Jeruzalem werd het duidelijk dat de Romeinen dit heuvelland zouden bezetten. Men pakte toen de boekrollen uit de kostbare bibliotheek in linnen, deed ze in speciaal voor dit doel vervaardigde kruiken en verborg ze in holen. De Romeinen kwamen waarschijnlijk zo snel dat niet alle manuscripten veilig konden worden ingepakt, zodat vele haastig weg moesten worden gestopt, zonder veel bescherming.

Essenen

Uit onderzoek is gebleken dat de nederzetting toebehoorde aan een Joodse sekte, de Essenen. Uit de gevonden geschriften blijkt dat de Essenen hier volgens zeer strenge regels eenvoudig en sober leefden. Zij onthielden zich van wijn, vlees en olie en leefden nauwgezet naar de wetten van Mozes.

Via Flavius Josephus kunnen we een goede indruk krijgen van het wereldmijdende leven van de Essenen. Josephus spreekt van een proeftijd, die de nieuwe leden moesten doormaken en van het afeggen van een plechtige eed bij de toetreding tot de gemeenschap. Met deze eed beloofde men vroomheid en gerechtigheid te betrachten, het gehoorzamen aan de leiding, het volgen van de waarheid en een afkeer te hebben van de leugen. Daarnaast beloofde men ook dat men de geheimen van de gemeenschap zal bewaren en de heilige boeken in ere zal houden (De Joodse Oorlog II, VIII, 2-13). In de troosteloze omgeving van de Dode Zee hebben deze Essenen zich gewijd aan de studie van de Schriften.

Plaats van verschrikking

Blijkbaar waren de leiders van deze religieuze beweging zozeer doordrongen van het godsdienstig verval bij het Joodse volk, dat elk contact zo zorgvuldig mogelijk moest worden vermeden. Nergens had men daarvoor een betere kans dan bij de Dode Zee. Hier kwamen de Israëlieten liever niet. Het is een plaats van verschrikking. Het water van de Dode Zee is volkomen ondrinkbaar en de vis kan er niet in leven blijven. Het bergland rondom vertoont in veel opzichten een zelfde beeld. Er groeit weinig en de temperatuur loopt ‘s zomers op tot zeer grote hoogte.

Achter deze natuurlijke barricaden hebben de Essenen zich teruggetrokken. Hier werden met grote nauwgezetheid en uiterste zorgvuldigheid de rollen van het Oude Testament en andere geschriften overgeschreven. Kennelijk zagen zij zich voor deze opdracht gesteld.

Het nut van de vondst

Wat is nu de grote waarde van de vondst van de Dode Zeerollen? Het nut is gelegen in het feit dat de grondtekst waar onze Statenbijbel op is gebaseerd als de juiste is bevestigd. Algemeen zal bekend zijn dat onze Statenbijbel vertaald is uit oude geschriften in het Nederlands, op last van de Staten-Generaal en volgens het besluit van de Dordtse Synode van 1618-1619. Die oude geschriften waaraan de Statenvertaling ten grondslag ligt zijn - wat het Oude Testament betreft - gebaseerd op de Masoretische tekst. Over het Nieuwe Testament spreken we hier niet, omdat de bij de Dode Zee gevonden handschriften het Oude Testament betreffen.

Masoreten

De Masoretische tekst draagt zijn naam naar de Masoreten. Dat zijn de mensen die zich met de Bijbeltekst hebben bezig gehouden tussen 100 en 900 na Christus. Lange tijd is deze tekst de oudste geweest en als men het heeft over de grondtaal, dan bedoelt men de Masoretische tekst. Nooit heeft men kunnen denken handschriften van de Hebreeuwse tekst te zullen vinden, die teruggaan tot de periode vóór de vorming van de Masoretische tekst. Door de vondst van de Dode Zeerollen is dat nu werkelijkheid geworden, want de handschriften die gevonden zijn bij de Dode Zee komen uit de tweede eeuw vóór Christus. Ze zijn dus duizend jaar ouder.

Kort gezegd komt het dus hierop neer dat er bij de Dode Zee een oudere grondtekst is gevonden dan waarover de Statenvertalers de beschikking hadden. En dan is het toch wel heel bijzonder dat de gevonden rollen in de grot de Masoretische tekst bevestigt. Er blijkt uit dat de Masoreten met grote zorgzaamheid de Bijbeltekst hebben vastgesteld, verlicht door de Heilige Geest.

Geringe verschillen

Nu is het niet zo dat alle Bijbelboeken compleet zijn teruggevonden. Het gaat in veel gevallen om fragmenten. Deze fragmenten komen echter bijna volledig overeen met de Masoretische tekst.

We mogen dan ook veronderstellen dat dit ook met de teksten die niet teruggevonden zijn het geval is.

Het bewijs dat de rollen geven, toont ons dat Gods Woord voor ons bewaard is met grotere zorg dan ooit aan enig ander oud geschrift gegeven is. Wij kunnen ons verlaten op de vaste rots van Gods ware Woord. Daar legt echter niet iedereen zich bij neer.

Het vervolgonderzoek wat deze maand is gestart kan verschillen aan het licht brengen. Maar de verschillen tussen deze en de Masoretische tekst zijn betrekkelijk gering en tasten geen enkele leerregel aan.

Het volgende voorbeeld wordt dan wel eens genoemd. In 1 Samuel 1:24 zegt de Statenvertaling dat Hanna “drie varren” offerde. De in Qumran gevonden tekst, die we ook uit de Septuaginta (de Griekse vertaling van het Oude Testament) kennen, zegt dat Hanna “een driejarige var” offerde. Omdat drie varren voor een gewone vrouw een heel groot offer betekent, lijkt het aannemelijker dat het gaat om een driejarige var. Dit zou dus een schrijffout kunnen zijn. Anderzijds kunnen we ons ook voorstellen dat Hanna haar grote dankbaarheid tot uitdrukking wilde brengen en daarom een zeer groot offer bracht. Het gaat hier dus wel om een verschil, maar het raakt de basis van het christelijke geloof niet.

De kritiek op het Oude Testament is dan ook grotendeels verstomd na de vondst van de Dode Zeerollen. Kortom, hoewel de Bijbel in zichzelf de Waarheid is, zijn er ook wetenschappelijke argumenten dat dit Boek der boeken de Waarheid is. En het verachten van deze Waarheid is dus grote dwaasheid.

En wij hebben het profetische Woord, dat zeer vast is, en gij doet wel dat gij daarop acht hebt, als op een licht schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte en de Morgenster opga in uw harten; Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen uitlegging; Want de profetie is voortijds niet voortgebracht door den wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken (2 Petrus 1:19–21).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen