DE MODERNE TOREN van BABEL '

Zo langzamerhand raken steeds meer mensen ervan doordrongen, dat het met de wereld niet goed gaat. De lucht wordt verontreinigd, het water vervuild, de aarde uitgeput en ons voedsel vergiftigd. Beton en afval dringen de natuur steeds verder terug. De ogen van meerderen gaan ervoor open, dat de westerse mens de tol gaat betalen voor zijn opgebouwde zekerheden. De zekerheid, die hij zich heeft opgebouwd, is niet naar Gods Woord. Zij is een toren van Babel, die ineenstort. Maar- wat zal ervoor in de plaats komen ? Dan is het te zien, dat men het toch op de een of andere wijze weer gaat verwachten van menselijk kunnen.

Geboortenregeling, roepen velen. We hebben er al iets over geschreven. Het kapitalistisch stelsel is de bron van alle kwaad, roepen anderen. Er moet een andere maatschappij komen, waarin de „vrijheid" en de „verantwoordelijkheid" van de burger strak van boven wordt geregeld. Zulke ijveraars zien gemakshalve over het hoofd, dat óók een land als Rusland kampt met dezelfde problemen. Ook daar is bijvoorbeeld sprake van een geweldige milieuvervuiling in bepaalde gebieden.

Neen, zal er toekomst zijn, dan zal het toch allereerst zaak zijn, dat de mens het uit handen leert geven en in de handen van Hem, Die alle dingen draagt door het woord Zijner kracht. Dit volk, zo klaagt de Heere van Israël in Jeremia 5, heeft een afvallig en wederspannig hart. Zij zijn afgevallen en heengegaan. En zij zeggen niet in hun hart: Laat ons nu de Heere, onze God vrezen. Die de regen geeft, zo vroege regen als spade regen, op Zijn tijd. Die ons de weken, de gezette tijden van de oogst bewaart. Uw ongerechtigheden wenden die dingen af, en uw zonden weren dat goede van ulieden.

Beproeft Mij nu daarin, zegt de Heere der heirscharen bij Maleachi, of Ik u dan niet opendoen zal de vensteren des hemels, -en u zegen afgieren, zodat er geen schuren genoeg wezen zullen. Kreeg de moderne mens zo maar eens zijn afhankelijkheid van de Heere in te leven, en te verstaan, dat aan Zijn zegen alles gelegen is. Dat de Heere die zegen aan geen mens verplicht is, maar dat het wel onze dure plicht is, in Zijn wegen te wandelen. Zijn wetten en ordinantiën te onderhouden. In het houden van die is toch grote-loon gelegen, ook voor het natuurlijke leven.

Dat betekent dan geen zorgeloosheid, integendeel. Dan past juist verantwoorde zorg voor het leefmilieu. Want dan gaat de mens ver­ staan, rentmeester te zijn, die van al zijn doen en laten eenmaal rekenschap zal hebben af te leggen. God heeft de mens als rentmeester over de aarde gesteld. Dan mag de mens geen roofbouw op deze aarde plegen. Dan heeft de mens de plicht de aarde in goede staat door te geven aan het toekomende geslacht.

Er liggen in de schepping nog zo vele mogelijkheden. Nog altijd blijkt het mogelijk te zijn -zonder overmatig gebruik van chemische middelen - nieuwe koren- en rijstsoorten te ontwikkelen. Vorig jaar kwam een Haagse ingenieur in het nieuws, die woestijnen vruchtbaar meent te kunnen maken met behulp van een plantje, waarvan hij ontdekt heeft, dat het waterstof kan onttrekken aan de lucht. Hoe blijkt zo nog telkens weer de wondere wijsheid Gods in het werk der schepping, die de dichter van Psalm 104 in heilige verwondering deed uitroepen: Hoe groot zijn Uw werken, o Heere, Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

We noemen de geweldige^ nog nimmer ontgonnen, rijkdommen aan voedsel in de diepten der oceaan. Wat zou er nog bereikt kunnen worden op het gebied van de kernenergie ? Welke ongekende mogelijkheden zouden er niet liggen in de benutting van de natuurlijke en goedkope energiebronnen, die wij bezitten: zon, wind. en water (de getijdenbeweging b.v.) ? Wij duiden maar aan, doch wie zal weten, hoe oneindig veel meer er nog in de schepping besloten ligt. waarvan wij geen vermoeden hebben ? Hij, Die hemel en aarde, met al wat er in is.

uit niet geschapen heeft. Die ook dezelven nog door Zijn eeuwige raad en voorzienigheid onderhoudt en regeert, is alzo machtig, om de mensen van de wetenschap te leiden, dat zij als instrumenten in Zijn hand wegen en middelen zullen vinden om de thans dreigende gevaren af te wenden. „Indien gij in Mijn inzettingen wandelen, en Mijn geboden houden, en die doen zult; zo zal Ik uw regens geven op hun tijd; en het land zal zijn inkomst geven, en het geboomte des velds zal zijn vrucht geven; en de dorstijd zal u reiken tot de vnjnoogst, en de wijnoogst zal reiken tot de zaaitijd; en gij zult uw brood eten tot verzadiging toe, en gij zult zeker in uw land wonen." (Lev. 26 : 3 - 5).

Geen roofbouw plegen op deze aarde: dat betekent soberheid, zelfbeheersing, het gebed van Agur: Armoede of rijkdom geef mij niet; voed mij met het brood mijns bescheiden deels. Wie goeft de huidige mens de permissie, om de grondsoorten in een hoog tempo op te maken, en dan ook nog zelfs vaak voor een productie van goederen, die helemaal niet nodig zijn ? Geen roofbouw plegen: dat betekent ook geen verkwisting. Wanneer Christus duizenden gespijzigd heeft, lezen we „Vergadert de overgeschoten brokken, opdat er niets verloren ga." Is het niet diep treurig, dat er tonnen eten weggegooid worden, „doorgedraaid" op veilingen e.d. ? Het is een bewijs, dat er in heel ons economisch stelsel iets grondig fout zit.

Maar het is niet alleen eten, dat weggegooid wordt. Terecht is gezegd, dat heel onze economie een „wegwerp-economie" geworden is. Elk product moet van zo'n slechte kwaliteit zijn, dat het binnen niet al te lange tijd vervangen moet worden. Of we nu kleren kopen, meubels of een auto, het is maar voor een beperkte tijd bruikbaar. Men koopt niet meer iets, dat een m.ensenleven meegaat. Reclame en mode werken eraan mee, dat de mens zelf behoefte gaat gevoelen om wat hij heeft te vervangen, , omdat het al weer „ouderwets" is, en er alweer nieuwere snufjes zijn. Of het gaat kapot, arbeidsloon is niet meer te betalen; koop maar een nieuwe, wordt er gezegd.

Daar zit de gedachte achter, dat de fabrieken draaiende moeten blijven. Dat is economisch noodzakelijk, zegt men dan. Maar ieder voelt toch wel aan, dat zoiets niet eindeloos door kan gaan. De natuurlijke hulpbronnen van deze aarde zijn niet onuitputtelijk. Zo mogen we niet omgaan met wat de Heere in de schepping gelegd heeft. Zo werken we onnodig extra vervuiling, extra vermorsing van grondstoffen en energie in de hand. Het zou echt niet moeilijk zijn b.v. auto's te maken, die een mensenleven mee kunnen. En het gevolg zou zijn zowel minder luichtvervuiling bij de frabrikage, als minder autowrakken, waar men geen weg meer mee weet.

Ja, dat laatste is ook belangrijk. Waar bHjft datgene, wat we afdanken .? Tal van grondstoffen en materialen, eenmaal in roulatie gekomen, verdwijnen na weinig jaren op de vuilnisbelt. Dat behoeft zo niet. Ze zouden opnieuw verwerkt en in de kringloop opgenomen kunnen worden. Maar dat vinden we te veel moeite. De limonadefabrikant maakt goedkoper een nieuw flesje, dan dat hij een gebruikt flesje zou laten terughalen en schoonmaken en nog een dubbeltje statiegeld zou moeten geven op de koop toe. Gooi het dan maar liever weg. Zo wordt in heel deze „wegwerp-economie" materiaal verkwist en van de wereld een rommelhoop gemaakt. Het rentmeesterschap en de soberheid zal dan ook daarheen moeten leiden, dat men de natuurlijke hulpbronnen zoveel mogelijk spaart en gebruikt materiaal opnieuw verwerkt.

(Slot volgt).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen