Prediker en zendeling

Veel is geschreven en nagedacht over de Great Awakening ten tijde van Edwards. Zijn beroemde preek Zondaren in de handen van een toornend God werd voor het eerst gepreekt in Enfield op 8 juli 1741. Velen malen daarna en op verschillende plaatsen heeft Edwards deze preek gehouden, niet altijd met dezelfde uitwerking die hij had ervaren te Enfield en in zijn eigen gemeente.

Preek
Hoewel de preek voor de eerste keer helemaal is uitgeschreven komen we in de Yale universiteitsbibliotheek andere versies tegen die een verkorte uitgave zijn van de eerste schets.
Hij schrijft: 'Het gebruik van dit onderwerp mocht zijn voor de opwekking van onbekeerden in deze gemeente. Dit is wat u gehoord heeft, dat een ieder van u die buiten Christus is, een wereld van ellende, een meer van brandend vuur, een vreselijke put van gloeiende vlammen van de wraak van God is, en u heeft niets waarop u kunt steunen. Het is alleen de kracht en het welbehagen van God dat u vasthoudt.'
Dat herinneren mensen zich van deze preek, maar Edwards heeft het niet daarbij gelaten. Hij besluit met een uitnodigend pleidooi: 'En nu heeft u een uitzonderlijke gelegenheid, een dag waar Christus de deur van barmhartigheid wijd opent. Hij staat daar, roepend en wenend met een luide stem tot arme zondaars; een dag waar velen komen tot hem, en worden ingebracht in het koninkrijk van God. Daarom laat een ieder die buiten Christus is, nu opgewekt worden en vluchten van de wraak die komt. Haast u om uw levens wil. Kijk niet om, ontkomt op de berg, voordat u verteerd wordt.'

Zegen
Het was niet de eerste keer dat Edwards’ preek gezegend werd. Rond 1736-37 was er al een opwekking door de valleien van Connecticut gegaan, wat voor Edwards aanleiding was om er een boek over te schrijven, A Faithful Narrative of the Surprising Work of God. Wat Edwards ook moest ervaren is dat een opwekking verenigt en verdeelt. Hij werd gevraagd om in september 1741 de studenten van Yale Universiteit toe te spreken, waarbij een ieder zich afvroeg welke kant van de Awakening. Edwards zou kiezen: was hij er voor of tegen? Zorgvuldig formuleert hij zijn lezing Distinguishing Marks of the Work of the Spirit of God, met als gedachte: als de opwekking een werk van Gods Geest is, wie kan het keren? Wel bleef Edwards voortdurend uitzien naar opwekking tijdens zijn leven, een uitzien naar de komst van Christus.

Zending
Men herinnert zich Edwards niet altijd voor zijn werk als zendeling. De zeven jaar die hij doorbracht aan het eind van zijn leven te Stockbridge, MA, wordt meestal afgedaan als een periode van ballingschap. Zijn verblijf te Stockbridge volgde nadat hij ontslagen was als predikant van Northampton en nadat hij zijn grote meesterwerken componeerde, Freedom of the Will, Nature of True Virtue en Original Sin.
Edwards was echter lang voordat hij in Stockbridge aankwam betrokken bij zendingswerk. Familieleden hadden meegewerkt aan het tot stand komen van de zendingspost. Edwards en zijn grootvader Salomon Stoddard waren ervan overtuigd dat de tegenslagen in New England een oordeel van de Heere waren over de nalatigheid van de gemeenten betreffende zendingswerk, het brengen van het evangelie aan de Indianen. Hoewel er waren die zich zorgen maakten over Edwards’ kwalificaties als zendeling, en Edwards inderdaad uren doorbracht in zijn studeerkamer te Stockbridge, werd hij geliefd door en vertrouwd met de Indianen die in deze plaats woonden.
Met behulp van een vertaler, John Wauwaumpequunaunt, preekte Edwards regelmatig voor de Indianen. Meer dan tweehonderd manuscripten van preken zijn bewaard gebleven. Ze zijn eenvoudig maar zonder compromis in de bijbels-calvinistische leer. Zo bemoedigde Edwards zijn Indiaanse toehoorders dat Christus was gestorven voor velen uit verschillende naties en dat wereldlijke macht en rijkdom, iets wat de Stockbridge Indianen zeker misten, geen tekenen van de verkiezing waren.
Verder leidde zijn ervaring met de Indianen ertoe om de jongeren te catechiseren met bijbelse verhalen in plaats van uit het hoofd leren van leerstukken.
Ten slotte: met zijn werk als bewerker van David Brainerd’s journal en de publicatie in 1749 van Life of Brainerd vestigde Edwards zijn reputatie in het zendingsgebeuren tot ver in de negentiende eeuw met de komst van nieuwe zendingsorganisaties.

Navolging
Veel kan gezegd worden over deze veelzijdige theoloog, filosoof, (opwekkings)prediker en zendeling. Veel is te leren van zijn preken, al bleef hij zich bewust dat het ging om Gods Woord en werk in zijn toehoorders. Lezend van Edwards’ zicht op de opwekking(en), kan er niet alleen een heimwee zijn, maar veel meer een grote verwachting en uitzien naar Gods doorgaand, vernieuwend en levend werk. Edwards betrokkenheid bij zendingswerk inspireert en vraagt om navolging, ook in onze tijd. Voor hem was kerk-zijn een kerk die de blijde boodschap uitreikt. Ten slotte, zijn vrouw Sarah, schreef aan haar dochter Esther, na het overlijden van haar man: 'Wat zal ik zeggen? Een heilige en goede God heeft ons bedekt met een donkere wolk. Maar mijn God leeft en Hij heeft mijn hart. O, wat heeft mijn man, en jouw vader, ons nagelaten! We zijn helemaal overgegeven aan God.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen