Een gebed om eenheid in het leven

' Verenig mijn hart tot de vreze van Uw Naam' Psalm 86: 11
Als er een gebed is dat wij nodig hebben, dan is het wel het dit: verenig mijn hart tot de vreze van Uw Naam. Laat alles in mijn hart gericht zijn op de vreze van Uw Naam, geef dat heel mijn hart één doel heeft: de eerbiedige en vertrouwelijke omgang met U.
Om twee redenen hebben wij dit gebed nodig. In de eerste plaats omdat wij helemaal doordrenkt zijn van een dualistisch denken dat meer Grieks dan Bijbels is. In het Griekse denken wordt de mens in tweeën verdeeld: ziel en lichaam. De onsterfelijke ziel is het hoogste, ons lichaam is maar een stoffelijk omhulsel. Dit denken heeft diepe sporen getrokken. Het stoffelijke is van minder belang, het gaat om de geestelijke waarden. Wij kennen dit onderscheid maar al te goed, het gewone leven, dat ook geleefd moet worden, en het belangrijkste, het geestelijke leven.

Velen ervaren diepe onvrede met betrekking tot hun geestelijke leven. 'Ik kom er zo weinig aan toe. Het gewone leven slokt mij zo op. Maar ja, dat gewone leven is er, moet nu eenmaal ook geleefd worden. Maar ik zou meer aandacht aan mijn geestelijke leven willen besteden, meer in de Bijbel lezen, meer bidden, meer..., maar het lukt me niet, en als ik tijd heb, ontbreekt me zo vaak het verlangen om er mee bezig te zijn'. Herkent u het?

Met onze onderscheiding van lichamelijk en geestelijk, waarbij lichamelijk neutraal is en het geestelijke leven met God te maken heeft, hebben wij een enorme fout gemaakt, die voor een groot deel de oorzaak van onze 'geestelijke' armoede verklaart. Wij hebben namelijk het 'gewone' leven los gemaakt van God, het gewone leven is dat leven dat wij zelf leven. Daar kom geen gebed aan te pas. Het speelt zich af op neutraal terrein. We nemen zelf onze beslissingen, God staat er volkomen buiten. Dichtbij God leven betekent voor ons dan ook: meer aandacht kunnen opbrengen voor gebed en bijbellezen, meer aandacht aan onze ziel besteden. Verder dan dit gebied met enkele minuten per dag uitbreiden, komen we niet.
We zijn - zonder er zelf erg in te hebben - gespleten mensen geworden, mensen met twee levens. Een leven met God (jammer genoeg is dat deel maar zo klein) en een ander deel, het gewone leven, waar Hij praktisch buiten staat.

Beseffen we hoe geseculariseerd we op deze wijze leven? Het grootste gedeelte heeft niets met God te maken, en een klein, soms maar een heel klein deel van ons leven heeft wel met God te maken. Het gewone leven bestaat uit werken, vakantie houden, huishoudelijke klusjes doen, de tuin bijhouden, enz. Ons leven is er vol van. 'Die dingen moeten toch ook gebeuren? Ik zou er minder tijd in moeten steken, maar het lukt me zo moeilijk. Daarom voel ik me ontevreden, God staat zo ver van me af, want ik heb zo weinig tijd om Hem te zoeken.'

Hoe belangrijk het ook is om bewust tijd te maken voor de omgang met God, het is nodig dat wij beseffen dat méér aandacht voor het leven met God niet betekent proberen dat kleine stukje dat we voor de Heere hebben gereserveerd met een paar minuten uit te breiden. Het gaat erom dat wij weer leren om het gewone leven met God te leven. Leren om in de gewone dingen van het leven Hem erbij te betrekken. De dingen niet alléén doen, maar samen met God! Leren wandelen met de Heere, leren spreken met God tijdens ons werk, in de auto als we naar onze werkplek rijden. Als we mensen ontmoeten, leren om dat alles te doen in het besef van. Gods tegenwoordigheid.
We voorkomen op die manier dat knagende gevoel van ontevredenheid. God krijgt maar enkele minuten, en zelfs al kan ik er een half uur van maken of een uur, dan doe ik Hem nog tekort. Verenig mijn hart tot de vreze van Uw Naam, krijgt zo deze betekenis: laat ik in heel mijn leven, juist ook in het. 'gewone' leven erop gericht zijn om Uw Naam te vrezen, om de band met U niet te verliezen, en me aan Uw geboden niet te onttrekken.

Nu hebben wij de bede uit Psalm 86 nog om een andere reden nodig. Niet alleen omdat wij het leven uit elkaar hebben getrokken in een deel voor God en een deel (het grootste) voor onszelf. De tweede reden is onze zonde, d.w.z. de principiële keus voor onszelf en tegen de Heere. Door de zonde is ons leven in duizend stukjes gebroken. Er is geen eenheid meer. Ons leven is als een gebroken vaas, de scherven laten zien dat het een vaas geweest is, maar er is nauwelijks meer vorm in te vinden, daarvoor is hij teveel gebroken. De vaas van ons leven is niet in twee stukken gebroken, maar in duizend stukken. Ons hart trekt alle kanten op, behalve naar de HEERE. Dat verlangen is voorbij. We zoeken ons heil in de dingen, onze vreugde in het geschapene, los van de Schepper. Dat kan in een nette vorm, waarbij we geen 'gekke' dingen doen, het kan dat we ons niet weten te beheersen en het zoeken in overmaat aan drank, een perverse vorm van seksualiteit, in een te veel aan eten, enz. Allerlei afgoden trekken aan ons, en we laten ons nu eens door deze en dan weer door die afgod beheersen. Maar het dienen van de ene, ware God ontbreekt.
Daarom betekent de bede van David: geef dat elk deel van mijn hart, al mijn gevoelens, verlangens, mijn wil, mijn begeerten op U gericht zijn, op het goede, op leven waar het diepe ontzag voor Uw Naam niet ontbreekt. Geef dat heel mijn doen en laten doortrokken zal zijn van Uw aanwezigheid, van de eerbied die ik aan U verschuldigd ben. Laat er weer eenheid in de gebrokenheid komen. Een vaste koers, één doel, één richting. Geef dat mijn leven niet in vakjes wordt verdeeld, waarvan U er slechts één bent. Geef dat ik geen deel voor mezelf houd, waar ik de zonde vrij toegang geef, en dat ik angstvallig voor U verborgen houd.
Dagelijks hebben wij deze bede nodig in de strijd tegen de zonde. Wij leggen de zonde niet even gemakkelijk naast ons neer. Wij hebben de vernieuwende kracht van de Heilige Geest nodig. Wij hebben Gods vergeving nodig. Laat ons dit gebed van David overnemen. Verenig mijn hart tot de vreze van Uw Naam. U bent groot, U bent het waard om geprezen te worden door onze aanbidding en lofprijzing, maar niet minder door een levenswandel die gestempeld is door de eerbiedige omgang met U. 

Capelle aan den IJssel               P. J. den Admirant

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen